Zadaniem współczesnej szkoły jest wprowadzenie uczniów w zagadnienia kulturalne oraz przygotowanie ich do aktywnego uczestnictwa w życiu kulturalnym.
Bardzo ważnym czynnikiem w kształtowaniu postaw moralnych, wrażliwości estetycznej i uczuciowości jest sztuka teatru.
Zdaniem Bogdana Suchodolskiego,, Dzięki teatralnej edukacji człowiek staje się pełniejszy, bardziej wrażliwy na sytuacje i losy ludzkie, głębiej zaangażowany w tworzenie rzeczywistości, w której żyje i która warunkuje jego działanie.”
Irena Wojnar podkreśla, że,, dzięki sztuce teatru odkrywamy siły i mechanizmy rządzące życiem psychicznym ludzi, możemy przenikać w świat przeżyć osobistych, sztuka ta zachęca do myślenia, wskazuje na to, co dobre i złe, pokazuje toczącą się walkę sprzecznych sił i konfliktowych sytuacji. Jest w stanie pogłębiać wiedzę o życiu, dając głębsze jego przeżywanie.”
Teatr więc atakuje sferę uczuć i myśli odbiorcy, wymaga emocjonalnego i intelektualnego zaangażowania.
Znaczącą rolę w odbiorze sztuki teatralnej zajmuje obecność widza i jego gotowość percepcyjna. Kontakt ze spektaklem człowieka nieprzygotowanego do jego odbioru to za mało. Często w prasie, mediach słyszymy, że reakcje młodzieży na spektakl są nieodpowiednie. Wynikają one z niewiedzy. Jeżeli nie znają języka teatru lub nie rozumieją problemu sztuki, wtedy nudzą się i zniechęcają , w związku z czym wolą spędzać czas wolny zupełnie inaczej, a tym samym zainteresowanie teatrem spada. Co robić , żeby zachęcić uczniów do systematycznych wizyt w teatrze? Widza należy przygotować do odbioru sztuki teatralnej! Kiedy? Oczywiście jak najwcześniej.
Wtedy, gdy zaczynają kształtować się gusty i zainteresowania, od najmłodszych lat. Służą temu zajęcia w szkole.
Według badaczki edukacji teatralnej R.Miller można wyróżnić w niej trzy etapy:
Pierwszy etap - od 3 do 7 roku życia – faza widza naiwnego. Zadaniem edukacji teatralnej we wczesnym dzieciństwie jest pomaganie dziecku w poznawaniu świata i poznawaniu siebie jako rosnącego człowieka. W wieku przedszkolnym
Edukacja teatralna jest niezbędna, gdyż zapobiega rutynie. Ponadto teatr zaspokaja potrzeby psychiczne dziecka i może odegrać ważną rolę w rozwijaniu jego osobowości.
Drugi etap – od 7 do 10 roku życia – widz poszukujący przygód. Dziecko w tym wieku często wzrusza się oraz identyfikuje z postaciami widowiska.
Trzeci etap – powyżej 12 lat – widz, który powinien świadomie odbierać sztukę teatralną. Powinien zrozumieć idee dramatu, zestawić go ze swoim życiem, wyciągać wnioski i zadawać pytania.
Edukacja teatralna jest więc sprawą wielkiej wagi, która staje przed szkołą i wymaga właściwego rozwiązania.
W podstawie programowej języka polskiego już od najmłodszych lat wprowadzono do procesu nauczania tematykę związaną z teatrem. Stan wiedzy ucznia o teatrze zależy jednak od:
- szkoły( zwłaszcza nauczyciela języka polskiego);
- poziomu wykształcenia i rodzaju zainteresowań najbliższej rodziny;
- środowiska, w jakim się wychowuje;
Aby podnieść poziom wiedzy o teatrze, nauczyć korzystania z teatru i uczynić go potrzebą duchową młodego człowieka należy:
- na lekcjach języka polskiego zwiększyć zasób wiedzy o teatrze;
- stosować ćwiczenia bogacące słownictwo ucznia związane z teatrem;
- należy uczynić wszystko, aby uczniowie mieli kontakt ze sceną teatralną;
- przybliżać uczniom sylwetki ludzi teatru;
- tworzyć własne sceny amatorskie( teatrzyk szkolny);
- stosować na lekcjach gry dramatyczne;
Jeżeli nauczyciele podejmą się w/w zaleceń, wiedza uczniów na temat sztuki teatru będzie bogata, wobec tego nie będą się nudzić oglądając spektakl teatralny, częściej będą planować wizyty w teatrze, tym samym unikną bezpośredniego kontaktu z agresją.
Opracowała - Mariola Wójcik
Bibliografia:
1.Stanisław Olbrycht , Edukacja teatralna młodzieży.,,Polonistyka”1988.z.9.
2.Bogdan Suchodolski, Teatr i szkoła. ,,Scena” 1970, z. 7.
3.Irena Wojnar, Estetyka i wychowanie. Warszawa 1964, s. 306.
4.Renata Miller, Edukacja teatralna jako droga poznania świata i siebie we
wczesnym dzieciństwie. ,,Studia Pedagogiczne”1980. t.20.
5.Elżbieta Świderska, Rola edukacji teatralnej w polskim systemie oświatowym.
,,Polonistyka”1981. z.2. |
