|
STRACHY NA LACHY
ACH, ŚPIJ, KOCHANIE...-przygrywka na pianinie.
SCENA I. 2 Dzieci zasypia w łóżeczkach.Za nimi półki z „lalkami”, „maskotkami”.
Dziewczynka I: Płakałaś? Czy coś ci się śniło?
Dziewczynka II: Co mi się śniło?
Ślimaczek!
Nie, tygrys!
Aligator!
( przerażona, zakrywa głowę kołdrą )
Zabawki, I: Popatrz- znów się boi
będzie teraz całą noc
głowę chować pod swój koc.
Zabawka II: Przecież w pokoju nikogo nie ma,
tylko zabawki na półkach:
pluszowe misie,
różowe tygrysie,
no i księżyc zza okna
mruga zadowolony.
Zabawka III. Może uda nam się ją pocieszyć.
Wezwijmy dobrego rycerza,
co całą ziemię przemierza.
On zna wszystkie strachy na lachy.
I podobno z tych strachów...
to śmiechu po pachy!
(Zabawka I podnosi słuchawkę telefonu ): Halo, halo!
Z zabawkowej krainy Kasi i Aliny
dzwonią miśki...
Tak! Aliny...Nie...
Zrób ze strachami porządek.
Nie lądek! Porządek, porządek!
Dziewczynka I: Jak tu ciemno,
jak tu ciemno...
Mamo, tato, posiedź ze mną!
Za firanką coś się chowa,
czarne skrzydła ma jak sowa.
Dziewczynka II: Popatrz, popatrz, tam wysoko
świeci w mroku jego oko!
Dziewczynka I: Czy on tutaj nie przyleci?
Czy on nie je małych dzieci?
Dziewczynka II: Tam za oknem wiatr się gniewa,
krzyczy, gwiżdże, szarpie drzewa.
A jak ścicha, zaraz słychać,
jak coś w rurze głośno wzdycha.
Czy to coś, co mieszka w rurze,
to jest małe? Albo duże?
Może to jest mysz?
„WILKI” –piosenka inscenizowana.
Lasy, bory, muchomory
wyszły wilki ze swej nory
nad rankiem nad ranem
Wilki idą, wilki idą,
drży ze strachu na ich widok
i mały i duży,
i mały i duży.
Patrzy na nie z leśnych gąszczy,
przestraszonych pięć chrabąszczy,
jeż i dwie ropuchy.
Wilki idą, wilki idą....
Nosy mają podrapane,
łapy mają upaprane,
mrówki mają w pyskach.
Dziewczynki ( krzyczą ): Uaa!!!
Rycerz: Cóż to za krzyki?
Czy smok tu przybył dziki?
Pożera lalki czy samochody?
Stary to smok czy raczej młody?
Lalka: To nie smok, to Alinka!
Giermek: Taka mała dziewczynka?
Rycerz: Ho, ho! Cóż to za głos?
Przedstawiam wam swego giermka-
gotuje, sprząta, pierze, robi przetwory,
uczy dobrych manier niegrzeczne potwory.
Giermek: Przyjaciele, czego się boicie?
Zabawki: Wilki, to wilki!
Giermek: Przestraszyły was, nicponie
Czy to ładnie? Chodźcie do mnie.
Rycerz: Takie śliczne, takie czyste!
Pyski mają sympatyczne
( włosy mi uczesać! )
Lew: Rozrabiały do wieczora,
rozdeptały muchomora,
wlazły do mrowiska
- to stąd mają mrówki w pyskach!
Lalka- wróżka: W mojej czarodziejskiej kuli widziałam,
jak spotkaliście ich w podróży.
Polowały na niedźwiedzia,
zobaczyły łeb od śledzia,
wiały, aż się kurzyło!
Miś: Teraz poszły na paluszkach
po cichutku, hop, do łóżka.
Strasznie są zmęczone.
Dziewczynka I: Jak tu ciemno,
jak tu ciemno...
Wilk się skulił tu nade mną,
ale ciągle coś tu słyszę,
nagły ryk rozdziera ciszę.
Dziewczynka II: Słyszysz, Kasiu,
jakiś zgrzyt.
Słuchaj, słuchaj,
cyt, cyt, cyt...
„TANIEC STRACHÓW”- układ taneczny do utworu „Sad but true” kwartetu
Apocalyptica.
Rycerz: Halo! To ja- dzielny rycerz,
który strachów się nie lęka.
Czy to ładnie straszyć dzieci?
Lalki straszyć? Oraz misie?
Strach I: Nam się nudzi.
Mama w domu ciągle mówi:
ucz się pisać, umyj nogi.
Strach II: Włosy uczesz, jedz widelcem,
a przecież do jedzenia lepsze są ręce!
Lalka: Nieprawda. Mama ma rację.
Obiad trzeba jeść nożem i widelcem,
a przed jedzeniem umyć ręce.
Strach III: Tu też jest jakaś mama? Uciekamy!
Rycerz: Stop! Lekcja manier.
Giermku, zaczynamy!
„RAP- CZYŚCIOSZEK”
Ręce się myje,
nogi się myje,
a nawet czasem
warto umyć szyję.
Świeży, pachnący,
sprawny i zdrowy
i wilk i dzieciak
do zabawy już gotowy.
Ręce się myje,
nogi się myje,
brudas naprawdę
pięknie nie żyje.
Świeży, pachnący,
sprawny i zdrowy
i wilk i dzieciak
do zabawy już gotowy.
Ręce się myje,
nogi się myje,
przyjacielu wilku,
co dzień umyj szyję.
Świeży, pachnący,
sprawny i zdrowy
i wilk i dzieciak
do zabawy już gotowy.
Lalka: Strachy na lachy,
nicponie małe, chyba
lekcje dobrych manier
bardzo się przydały.
Lalka II: Podajcie mi mój czarodziejski szal,
Zrobimy dla wszystkich bal.
Muzyka ponoć łagodzi obyczaje.
Zobaczymy , czy i w tańcu
znudzone są te hultaje.
„TANIEC LAL”- UKŁAD TANECZNY DO UTWORU J. BAYERA :SUITE AUS „PUPPENFEE”
Lalka: A po zabawie
nasze przyjacielskie stworki
wrócą do swojej norki,
przeproszą mamę i tatę, bo...
„GRZECZNE SŁOWA”
Są słowa niemiłe i miłe,
wśród miłych te bardzo serdeczne:
poproszę, dziękuje, przepraszam,
wyrazy do życia konieczne.
Mów często, z uśmiechem: dziękuję,
i dzień dobry na powitanie.
Przepraszaj też innych bez wstydu,
a świat nasz piękniejszy się stanie.
Dziewczynka I: Uaa!
Pod stolikiem lew śpi,
pewnie ma lwie sny.
Pod stolikiem lew ten chrapie
i zębami strasznie kłapie.
Jaki ogon! Jaka głowa!
I co z tego, że pluszowa?
Lew: Posłuchaj: kiedyś, kiedyś, kiedyś raz
był sobie czarny, czarny, czarny las,
a w nim wśród czarnych, czarnych, czarnych drzew,
żyłem ja- czarny, czarny, czarny lew.
Jak czarna fala jest grzywa ma
a moje oczy
jak płomienie czarne dwa
a kiedy stąpałem
na grzbietach czarnych skał
to nawet groźny słoń
na mój widok mocno drżał.
Maskotka I: A gdy na ziemię
padał groźny jego cień,
na czarne chmury
przerażony kładł się cień.
I gasło słońce,
i ucichał ptaków śpiew,
lecz tak naprawdę
to był Bardzo Dobry Lew.
Lew: Dlaczego nikt się mnie nie boi?
Ja chcę być straszny!
Lalu, czemuś taka blada?
pomoże ci może zimna lemoniada?
Lalka IV: Nie jest straszny ani zły.
Mięciutkie są nawet jego kły.
Lew: Przyznaję, niestety.
Lubię dzieci, rety, rety...
Dlaczego ja tak Alinkę kocham?
Sprawa jest bardzo prosta.
Wiadomo nie od dzisiaj,
że lwy kochają dzieci,
a dzieci kochają lwy.
„RAZEM ZE MNĄ MIESZKA LEW”- piosenka inscenizowana (z maskotkami).
Razem ze mną mieszka lew,
groźnie ryczy, marszczy brew,
A ja mówię mu koteczku,
grzecznie siądź w moim łóżeczku
kiedy mama bajki opowiada nam,
kiedy mama bajki opowiada nam.
Ja mam pluszowego lwa,
lew ten wielką grzywę ma.
Siedzi sobie na poduszkach
i nadstawia pilnie uszka
kiedy mama bajki opowiada nam,
kiedy mama bajki opowiada nam.
Dziewczynka II: Patrycja mówi mi od rana,
że jest w domu czarna jama
czarna, czarna, czarna dziura,
bardzo straszna i ponura.
Dziewczynka I: Gdy w pokoju jestem sama,
lub gdy w nocy się obudzę,
to się boję spojrzeć tam.
Dziewczynka II: Tam jest chyba mokro, ślisko,
jakby przeszło ślimaczysko.
Musi żyć tam wstrętne zwierzę,
co ma skołtunione pierze
i do łóżka mi się wepchnie!
Dziewczynka I: To jest gęba rozdziawiona,
wilczym zębem obrębiona,
coś w niej skrzeknie,
chrypnie, wrzaśnie,
i ta gęba się zatrzaśnie!
Miś: Gdzie ta jama czarna jest?
Zbieramy wyprawę!
Maskotka II: Kto odważny jest i zuch
rusza sprawdzić, gdzie ten puch?
Gdzie to zwierzę?
Pójdźmy sprawdzić jego pierze!
Lalka I: Ja też pójdę!
Zabawki: I ja, i ja!
Lalka II: Przyjaciele muszą trzymać się razem
i pomagać sobie nawzajem.
Dziewczynka II: Dziękuję wam przyjaciele,
ale pójdę tam sama.
Chcę być dzielna jak ty, rycerzu!
Zabawki: Ostrożnie! Uważaj!
( Dziewczynka wczołguje się pod łóżko )
Lalka: Podczołgaj się jak kot!
Dziewczynka II: Ja dzielna, ja odważna,
wetknę w jamę jeden palec .
I wetknęłam aż po gardło,
ale nic mnie nie pożarło!
Więc za palcem weszłam cała.
Rycerz: Weszłaś cała? No i już!
Dziewczynka II: Jaki tu mięciutki kurz,
chyba będę mieć tu dom.
Lalka: Chyba to jest pyszna nora,
nie za duża, lecz dość spora.
Dziewczynka II: Latareczkę małą mam,
nie ma w domu żadnych jam!
Otuchy mi dodaliście wiele,
cudowni z was przyjaciele!
Dziękuję wam!
„ZNAJDŹ PRZYJACIELA”
Mówisz, że smutno ci czasami,
mówisz, że często jesteś sam,
mówisz, że nie masz się z kim dzielić skarbami
dobrą radę dzisiaj tobie dam.
Znajdź sobie przyjaciela,
na dobre i na złe,
przyjaciel ci pomoże
i rozweseli cię.
Razem będziecie się bawili,
razem będziecie spędzać czas,
zawsze będziecie mogli sobie rozmawiać ,
żadna kłótnia nie rozdzieli was.
Znajdź sobie przyjaciela,
na dobre i na złe,
przyjaciel ci pomoże
i rozweseli cię.
Miś: Gdy się potwór śni,
nie ma rady.
Wychodzi z najgłębszej szuflady
i nie ma co płakać i szlochać,
trzeba potwora pokochać.
Maskotka I: Pochodzić z nim trochę pod rękę,
pożyczyć mu buty,
sukienkę,
przeczytać mu bajkę lub dwie,
( no chyba że książkę nam zje ).
Lalka IV: Gdy ryczy- nie dziwić się wcale
lecz mówić:
-Ach! Ryczysz wspaniale!
i wołać:
-Potworze! Kochanie!
Aż wreszcie sam
śnić się przestanie!
( Dziewczynki ziewają, kładą się spać, zabawki wracają na półki. )
„ACH, ŚPIJ, KOCHANIE”- przygrywka.
Opracowała:
Monika Rzepnicka,
Przedszkole Nr 84 w Gdańsku.
|
