Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Ocenianie uczniów z dysleksją

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 68497 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Ocenianie uczniów z dysleksją

Opracowała: Ewa Kazubowska

W systemie szkolnym funkcjonuje pewna grupa uczniów, którzy powinni być inaczej traktowani niż ich koledzy. Do tej grupy zalicza się uczniów z dysleksją. Zdaniem profesor Marty Bogdanowicz od 10 do 15% populacji uczniów przeżywa trudności w nauce czytania i pisania mające podłoże dyslektyczne. Dysleksja 5 razy częściej dotyka chłopców niż dziewczęta.2
Dysleksja rozwojowa to specyficzne trudności w uczenia się m. in. pisania, czytania, liczenia. Wynikają one z pewnych zakłóceń w rozwoju czynności mowy, spostrzegania, pamięci (słuchowej i wzrokowej), sprawności manualnej, koncentracji, orientacji przestrzennej i lateralizacji. Dysleksja rozwojowa nie jest wynikiem wolniejszego rozwoju umysłowego. Dzieci dyslektyczne często osiągają bardzo dobre wyniki w testach na inteligencję, a w odpowiedziach ustnych są czasami lepsze od dzieci bez dysleksji. Około 11 % dyslektyków ma wybitne osiągnięcia w matematyce.2
Specjaliści wyróżniają różne formy dysleksji rozwojowej:
v dysleksja - trudności w czytaniu,
v dysortografia - trudności w opanowaniu poprawnej pisowni (w tym robienie błędów ortograficznych),
v dysgrafia – trudności w opanowaniu czytelnego pisania,
v dyskalkulia – trudności w uczeniu się matematyki.
U jednej osoby mogą występować wszystkie lub kilka form dysleksji rozwojowej.
Dyslektycy mylą wyrazy i głoski podobnie brzmiące. Mylą litery i cyfry podobnie wyglądające. Przestawiają sylaby, sklejają wyrazy, końcówki. Dzieci cierpiące na dysleksję mają kłopoty z pisaniem ze słuchu, z nauką tabliczki mnożenia, interpretacją znaków arytmetycznych, z czytaniem mapy na geografii.
By nie krzywdzić ucznia dyslektycznego w trakcie oceniania, należy bardzo dokładnie zapoznać się z rodzajem zaburzeń towarzyszącymi tej przypadłości. W trakcie oceniania należy pominąć te kategorie, których wynik może być obniżony z powodu dysleksji ucznia. Pozostałą część punktów należy uznać za 100 %. W stosunku do tych uczniów powinno się stosować dodatkowo ocenę opisową. Największe znaczenie dla końcowej oceny powinny mieć wypowiedzi ustne, których powinno być znacznie więcej niż w przypadku innych dzieci. Sprawdziany pisemne należy dzielić na mniejsze części i podawać uczniowi etapami. Zbyt duże nagromadzenie informacji przeraża dziecko dyslektyczne i w konsekwencji nie podejmuje ono żadnych działań.
W przypadku dziecka z trudnościami w czytaniu, nauczyciel może odczytać polecenia dotyczące kolejnych zadań, w których ocenie podlega odpowiedź merytoryczna, a nie poziom czytania. Sprawdziany powinny mieć konstrukcję graficzną dostosowaną do możliwości percepcyjnych i przestrzennych dziecka. W klasach starszych samodzielne prace pisemne ucznia należy oceniać głównie pod względem merytorycznym. Pod uwagę bierze się wówczas zawartą w pracy wiedzę, dobór argumentów, treść, styl i kompozycję pracy. Poprawność zapisu może stanowić tylko niewielką część składową całościowej oceny.
Zeszyt dziecka z trudnościami w pisaniu należy sprawdzać częściej niż w przypadku innych dzieci. Nie powinno się to jednak odbywać w sposób: „Popraw pismo !”, „Ortografia !”. Taka forma uwag obniża u dziecka i tak już niską samoocenę. W ocenie zeszytu należy uwzględniać wysiłek dziecka, jego motywację i starania.
W klasach młodszych pisanie ze słuchu można zastąpić uzupełnianiem tekstu z lukami, zwłaszcza jeśli chodzi o dzieci z dysgrafią. Można też stosować pisanie z pamięci.
U dziecka z dysortografią nie obniżamy oceny z pracy pisemnej za błędy ortograficzne. Należy przygotować ocenę opisową o tym, ile i jakie błędy uczeń popełnia. Należy zadać dziecku ćwiczenia na poprawienie błędów, które popełnia i potem egzekwować te ćwiczenia. Uczeń powinien pracować nad swoimi błędami i znać zasady ortografii.
Należy pamiętać o tym, że dziecko dyslektyczne nie powinno czytać głośno w obecności całej klasy, ponieważ potęguje to napięcie emocjonalne, w wyniku czego dziecko czyta gorzej. Uczeń może czytać głośno wówczas, gdy opanował tekst w domu.
Dzieci z dyskalkulią mają problemy z opanowaniem tabliczki mnożenia. Może się zdarzyć, że dziecko nie potrafi poprawnie obliczyć sposobem pisemnym np. „15 razy 59”, chociaż w głowie ten sam rachunek może przeprowadzić z dobrym wynikiem i często prawie natychmiast. W w/w przykładzie dziecko może podpisać liczby prawidłowo, potem napisać coś w następnych dwóch linijkach, co mu się wydaje właściwe, a następnie napisze wynik obliczony szybko w głowie. Ocena zapisu może być jednoznaczna: rachunek błędny, wynik przypadkowo dobry. Taka ocena nie odpowiada temu, co się wydarzyło.
W pracy z uczniem dyslektycznym należy zwrócić uwagę na styl uczenia się. Można wyróżnić dwa przeciwstawne style. Styl stonogi i styl skoczka.
Stonoga rozkłada zadanie na małe części i próbuje każdą część „atakować” z osobna. Szuka gotowej formułki, używa danych dokładnie z tekstu zadania. Niechętnie sprawdza wyniki, nie lubi odejmowania i dzielenia. Chętnie dodaje i mnoży. Działania wykonuje pisemnie.
Skoczek rozwiązując zadanie stara się zrobić jakieś uproszczenie, które pozwoliłoby od razu zobaczyć rozwiązanie. Upraszcza dane z zadania, żeby ułatwić sobie rachunki. Lubi wszystko sprawdzać po kilka razy, rzadko tą samą metodą. Działania arytmetyczne traktuje jednakowo. Chętnie liczy w pamięci i w przybliżeniu. Dysleksja zmusza skoczków do pomysłowości. Gdy zmusimy ich do zapisywania każdego kroku, który robią w pamięci, to zamiast „21” mogą napisać „12”.
Omówmy teraz dwa przykłady. Są to zadania rozszerzonej odpowiedzi z testu „Przed telewizorem”.

Zadanie 1
Napisz list do Asi. Przekonaj ją, że nie warto i nie powinno się godzinami przesiadywać przed telewizorem.


Kryteria i zasady przydzielania punktów Liczba punktów
I. Stosowanie formy listu. Niezbędne wyróżniki: bezpośrednie zwroty do adresata, podpis pod listem. 0-1
II. Pisanie na temat. Wypowiedź przynajmniej w części jest realizacją tematu. 0-1
III. Używanie argumentów. Użycie dwóch sensownych argumentów lub jednego, rozwiniętego. 0-1
IV. Wskazuje szkodliwość zbyt długiego oglądania telewizji, proponuje inne formy spędzania wolnego czasu. 0-1
V. Spójność tekstu (wypowiedź nie jest chaotyczna). 0-1
VI. Celowe stosowanie środków językowych. 0-1
VII. Poprawność językowa. Dopuszcza się dwa błędy językowe. 0-1
VIII. Poprawność ortograficzna. Dopuszcza się dwa błędy ortograficzne .Uczeń z dysleksją: Komunikatywność wypowiedzi (mimo błędów językowych). 0-1
IX. Poprawność interpunkcyjna. Dopuszcza się trzy błędy interpunkcyjne.Uczeń z dysleksją:Wypowiedź jest logicznie uporządkowana 0-1
X. Zapis staranny. Uczeń z dysleksją: Zapis staranny mimo zaburzeń graficznych. 0-1

W kryteriach I-VII punkty dla ucznia z dysleksją przydzielamy tak samo jak dla dziecka bez trudności w nauce.



Zadanie 2
Szkolny komitet rodzicielski wygospodarował 2140 zł na zakup sprzętu telewizyjnego. Kupiono telewizor za 1389 zł i magnetowid za 699 zł. Za resztę postanowiono kupić kasety video. Jedna kaseta kosztuje 6 zł 40 gr. Ile kaset kupiono?


Kryteria i zasady przydzielania punktów Liczba punktów
I. Zapis działań prowadzących do obliczenia kwoty przeznaczonej na zakup kaset. 0-1
II. Zapis dzielenia obliczonej kwoty przez cenę jednej kasety lub innej metody prowadzącej do wyznaczenia liczby kaset. Punkt przydzielamy niezależnie od tego, czy kwota przeznaczona na zakup kaset została wyznaczona poprawnie.Uwaga dotycząca pracy ucznia z dysleksją: W kryterium I i II dopuszczamy łącznie 2 błędy powstałe przy przepisywaniu liczb, np. przestawienie cyfr, mylenie cyfr (6 z 9, 8 z 3), opuszczenie cyfry. 0-1
III. Poprawne obliczenie kwoty przeznaczonej na zakup kaset (52 zł). 0-1
IV. Poprawne wykonanie dzielenia lub innego działania prowadzącego do obliczenia liczby kaset (dopuszcza się szacowanie w pamięci). 0-1
V. Odpowiedź zgodna z otrzymanym wynikiem, uwzględniająca warunki zadania (liczba naturalna).(Przy poprawnych wcześniejszych obliczeniach: 8). Uwagi ogólne: Jeżeli uczeń poprawnie rozwiązuje zadanie inną metodą niż wskazana w schemacie punktowania, otrzymuje maksymalną liczbę punktów.Jeżeli uczeń podaje tylko odpowiedź, nie otrzymuje punktów . 0-1

W kryteriach III-V punkty dla ucznia z dysleksją przydzielamy tak samo jak dla dziecka bez trudności w nauce.


Literatura:
1. Łukasz Kaniewski „ Mózg dyslektyka” (artykuł z czasopisma).
2. Matematyka 2001, Poradnik, klasa 1 GIMNAZJUM „Dysleksja a dyskalkulia”
3. Urszula Oszwa „ Metody pracy z dysleksją” (artykuł z czasopisma)
4. Wojciech Walczak „Jak oceniać ucznia?”
5. Artykuły zamieszczone w „Gazecie Wyborczej”

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie