Znaczenie ruchu we wspomaganiu rozwoju psychoruchowego dziecka w wieku przedszkolnym.
opracowała Magdalena Grzebieluch
Powierzenie nauczycielce przedszkola opieki nad małymi dziećmi, powierzenie jej kierowania ich rozwojem psychofizycznym – to dowód wielkiego zaufania rodziców i wiary w możliwości i umiejętności nauczycielek. Wiara ta musi się opierać na pewności, że nauczycielka zna doskonale przedmiot swego oddziaływania- jakim jest dziecko-i środki, którymi może skutecznie wpływać na pomnażanie jej zdrowia oraz kierowanie jego prawidłowym rozwojem, a przeciwdziałać w miarę możności wszystkiemu, co ten rozwój zniekształca i hamuje. Prawidłowy rozwój dziecka zależy od wielu czynników, takich jak powietrze, słońce, woda, sen, odżywianie, prawidłowy rozkład dnia, higiena otoczenia i osobista oraz odpowiednio stosowany ruch. Dzieci mają nieodpartą potrzebę poruszania się i codziennie dają jej wyraz w sposób niemożliwy do przeoczenia.
Dzieci muszą się poruszać by:
- by móc się zdrowo rozwijać,
- by mieć dobre samopoczucie fizyczne i móc je dalej rozwijać,
- by nawiązywać kontakty z innymi i móc się z nimi bawić,
- by poznawać własne sprawności fizyczne i móc je dalej rozwijać,
- by móc poznawać otaczające je przedmioty i miejsca zabaw,
- by swymi zmysłami postrzegać otoczenie i móc je rozumieć.
Podstawową formą działalności dziecka w wieku przedszkolnym jest zabawa, w niej też przede wszystkim przejawia się ruch. Dzieci nie trzeba namawiać do ruchu, w przeciwieństwie do dorosłych, którzy z trudem narzucają sobie aktywność ruchową chcąc utrzymać się w dobrym zdrowiu i kondycji fizycznej. Większość dorosłych rozumie potrzebę zabaw ruchowych z dziećmi , które postrzegane są jako niezbędne dla zdrowego i harmonijnego rozwoju ich dzieci. Dlatego szczególną odpowiedzialnością obarczone są publiczne instytucje wychowawcze czyli przedszkola, szkoły, domy kultury, kluby sportowe.
To właśnie one potrafią i muszą stwarzać dzieciom rozmaite dostosowane do ich poziomu możliwości wyrównania ograniczeń w swobodzie codziennego poruszania się, rekompensować brak naturalnych form ruchu. Bowiem ograniczanie naturalnej potrzeby swobody ruchu jest przyczyną stresów psychicznych, stanów niepokoju, i zahamowań. Prowadzi do utraty wiary we własne siły i możliwości. Dlatego każdego dnia należy dawać dziecku szansę do próbowania swoich sił podczas zabaw i przez to doskonalenia swych zdolności motorycznych. Po raz pierwszy dzieci spotykają się z uporządkowanymi zabawami ruchowymi dopiero w przedszkolu. Ruch ma tutaj zadania wychowawcze , przyczynia się do ogólnego rozwoju dzieci oraz wspiera ich aktywność umysłową. Zajęci prowadzone z dziećmi służyć muszą jak najlepszemu przystosowaniu się dziecka do życia. Dobrze przystosowane dziecko to dziecko zdrowe, odporne i radosne . Wyposażone w zasób umiejętności, sprawności i zaufania we własne siły, co jest warunkiem samodzielności i zaradności w przystosowaniu się do środowiska społecznego oraz pokonywania różnych oczekujących je trudności. Dziecko sprawne, zwinne, zręczne i samodzielne może liczyć na popularność, wpływać
i pobudzać inicjatywę grupy, ukierunkowywać tok zabawy. Braki w usprawnieniu są natomiast często przyczyną niepowodzeń, wyobcowania z grupy, odczuwania swej mniejszej wartości. Dlatego sprawność i zaradność są ważnym elementem zdrowia psychicznego. Wejście dziecka w nowe środowisko, łatwość współżycia ze swym otoczeniem, zwłaszcza dla dzieci 6-letnich mogą w znacznym stopniu ułatwić osiągnięcie przez dziecko dojrzałości szkolnej oraz pomóc w dostosowaniu się do nowych wymagań stawianych przez szkołę.
|
