Scenariusz inscenizacji "Wesoła ortografia"
(dzieci wchodzą na scenę śpiewając piosenkę "Witaj, nasza dobra szkoło", siadają w ławkach)
Profesor:
Witam, witam drogie dzieci!
Jak tam leci? Jak tam leci?
Witam w szkole pod drzewami.
Już stęskniłem się za wami!
Poznajecie mnie, rebiata?
Uczeń:
No jasne! To profesor Ortografia.
Ciągle czepia się, wymawia, że nieuki, że makówki
A my dość mamy tej nauki! Już nas od niej bolą główki.
Profesor:
Paluszek i główka to szkolna wymówka.
Dziś zapowiedziana będzie klasówka.
A a propos, mądra główka (wskazuje na ucznia)
Niech wyjaśni, jak się pisze ów wyrazik "klasówka".
Uczeń:
To bardzo prosta łamigłówka.
Piszemy ó (o z kreską) w końcówkach: -ówna, _ów, -ówka.
Profesor:
Świetnie, świetnie znasz te słówka
A jak napiszesz "skuwka", "zasuwka"?
Uczeń:
Warto zapamiętać wyjątkowe słówka: skuwka, zasuwka,
Ponieważ zawsze tu piszemy zwykłe u.
Profesor:
Świetnie, świetnie! Czasu szkoda.
Należy się wam nagroda!
Rozruszajcie ręce, nogi, gardła i komórki szare
W rytm znanej melodii "Czerwone korale"
(nagranie piosenki "Czerwone korale" zespołu Brathanki - dzieci tańczą w rytm melodii)
Profesor:
Koniec przerwy! Dość hałasu! Siadać! Sza!
Przypominamy samo h (ha).
Uczeń:
Nie wiesz jak napisać:
Hałasować, hura
Hulać, hola, wataha?
Pisz tu samo ha -
I nawet się nie wahaj!
Profesor:
Najwięcej hałasu, dam sobie uciąć głowę
Powodują głośne koncerty rockowe.
Chętnie słuchamy wesołej muzyki.
Radia rozkręcamy na ful. Rację mam?
Teraz zapraszamy zespół Lady Pank.
(nagranie fragmentu wybranej piosenki Lady Pank połączone z występem dzieci przebranych za członków zespołu)
Profesor:
Śliczne dzięki za zabawę i wesołe dźwięki,
Ale już wystarczy, bo pękną bębenki!
Wracamy do naszej dzisiejszej klasówki
Lecz nie ściągamy! Korzystamy z własnej wiedzy, z własnej główki!
(grozi palcem jednemu z uczniów)
(Profesor podchodzi do jednego z uczniów, bierze do ręki jego zeszyt i łapie się za głowę)
Profesor:
Pokaż no zeszyt, wypracowanie.
O rany Julek! Co za pisanie?!
A co ty o tym sądzisz? (zwraca się do innego ucznia)
Uczeń:
Są tu jakieś znaki napisane piórem.
Chyba nie pisał tego uczeń lecz kura pazurem!
Profesor:
Ile tu błędów! O, nie do wiary!
Czyja to sprawka? To chyba czary.
(na scenę wbiega dziecko przebrane za Chochlika)
Chochlik:
Jestem Chochlik. Ach szalenie
Cieszę się, gdy jesteś leniem.
Uczeń:
Chochliku, psotniku śmieszny
Bardzo ciekawi jesteśmy,
Czy spoważniejesz nareszcie?
Chochlik:
Wy sami winni jesteście!
Błędy wtedy są w zeszycie,
Gdy niechętnie się uczycie!
Tylko pod piórem lenia
Lód w lud, czyli w ludzi zmieniam
Dobry uczeń, kolego
Nie zrobi jeża z Jerzego
(mówiąc pokazuje ilustracje z podpisami).
Profesor:
Lecz dość tego! Żegnam pana!
Nie jesteśmy ciekawi Twoich sztuczek!
Uczeń:
Weźmiemy się za naukę!
Chochlik:
To na pewno już nie wrócę! (odchodzi, macha ręką na pożegnanie)
Profesor:
Świetnie, świetnie moi mili
Żeście słówka powtórzyli.
Dla Was więc nagroda ta-
Kolejna piosenka, którą każdy zna.
Wspólnie z nami zaśpiewajcie
I od dzisiaj, chętniej mili do słowniczków zaglądajcie!
(nagranie piosenki "Zawsze z tobą chciałbym być" zespołu Ich Troje, dzieci tańczą trzymając w rękach słowniczki ortograficzne)
Koniec
Małgorzata Siejka
Szkoła Podstawowa nr 2 w Morągu | 
