Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Odkryj swoją wartość i idź

 

Sięgając po pracę wydawnictwa LIST, pod redakcją Jeana Monbourquette (OMI), z przedmową Jacka Prusaka (SJ) spodziewałem się tekstu bardzo "osadzonego" w teoretycznych odniesieniach do bardzo konkretnej koncepcji człowieka, z jasnymi granicami między tym co fizyczne, co odnosi się do sfery psychiki, a co stanowi o jego tożsamości duchowej.

Recenzja książki: "Odkryj swoją wartość i idź". (red.: Jean Monbourquette OMI)


     Gdy jednak spojrzałem choćby na tytuł, określenie formy (poradnik), a także na spis treści, przekonałem się, że w pracy nie tyle będzie chodziło o konsekwentne określanie tożsamości filozoficznej czy duchowej praktyk, co raczej o zebranie i przedstawienie bardzo różnych praktycznych działań wartościowanych w odniesieniu do kryterium "skuteczności".

     Wydaje się też, że "teoria ogólna" (por. Teresa Hejnicka – Bezwińska, O zmianach w edukacji, Bydgoszcz 2000 r., s. 101 – 102) prezentowanych poglądów na kształt osoby, wyrasta głównie z osadzonej na gruncie psychologii głębii koncepcji Carla Gustawa Junga. Chodzi tu o wydobycie "z nieświadomej części osobowości" znaczeń i "sfer" za pomocą symboli, które rozpoznane "powiększają zakres świadomości siebie", dzięki czemu "dokonuje się rozwój".
     Autorzy poradnika to: Jean Monbourquette OMI (teolog, psychoterapeuta, wykładowca na Uniwersytecie Świętego Pawła w Ottawie, zajmujący się głównie związkiem między psychologią i duchowością), Myrna Ladouceur (terapeutka programowania neurolingwistycznego, wykładowca na Uniwersytecie Świętego Pawła w Ottawie) oraz Isabelle dAspremont (terapeutka, specjalizująca się w terapii dl osób przechodzących żałobę). Strukturę pracy tworzą trzy części, w których znajdziemy (I.) strategie uczące szacunku do siebie, (II) strategie ułatwiające przejście od szacunku do siebie do poczucia jaźni oraz (III) strategie rozwijające poczucie jaźni. Wśród strategii uczących szacunku do siebie wyodrębniono te, które budują pozytywny wizerunek osoby głównie w wyobraźni, (ale jak zakładają autorzy, również tworząc całkowicie nową postawę wobec siebie) w powiązaniu z doświadczeniami wrażeń wzrokowych. Są to strategie wizualne uczące m.in. życzliwego patrzenia na siebie, świadomego korygowania swojej negatywnej percepcji egzystencji. Trochę zastanawia i myślę, że wywołuje mój opór strategia budowania własnego "centrum doskonałości" w odniesianiu do wyobrażonej, określonej figury geometrycznej, na którą "projektuje się" niejako swoją osobę odnosząc do niej swoją tożsamość. Wydaje się, że jest to tworzenie wyobrażenia przygotowującego do rozumienia pojęcia "jaźni". Wśród strategii słuchowych znajdujemy takie sposoby korygowania własnych doświadczeń słuchowych, ich "śladów" w pamięci, a także komunikatów werbalnych, aby skutecznie budować postawę dowartościowywania. Podobną rolę odgrywają tu strategie emocjonalne uczące rozpoznawania własnego stanu emocjonalnego, pozytywnego nastawienia do "nielubianych części ciała" czy uwalniania się od uzależnienia uczuciowego, jak i strategie afirmacji, gdzie uczymy się odkrywać swoje "granice osobiste", rozwiązywać konflikt wartości oraz umiejętności dość często określanych ostatnio jako "postawa asertywności".
     Strategią ułatwiającą przejście od szacunku dla siebie do poczucia jaźni jest obrazowanie, użycie metafor z symbolami róży, żołędzia, wewnętrznego ogrodu i świątyni ciszy dla, jak to określają autorzy "wzmocnienia promieniowania jaźni".
     Strategie prowadzące do poczucia jaźni podzielone są na 3 "etapy":
  1. etap "drogi negatywnej" (np. poprzez dezidentyfikację - "polega na określeniu tego, czym jaźń nie jest, na odkryciu fałszywych tożsamości i odrzuceniu ich" - s.242, odbycia żałoby - po życiowych stratach w przejściu przez wszystkie wyodrębnione kolejne "stopnie" żałoby, zasymilowania "cienia" - tego, co zepchnięte do nieświadomości z obawy odrzucenia przez osoby, które odegrały istotną rolę w wychowaniu i ćwiczenie się w dobtowolnych wyrzeczeniach "ego" ).
  2. etap "drogi symbolicznej" (poprzez opisanie i uznanie wartości doświadczeń określonych przez autorów jako "szczytowych" - łączności z rzeczywistością transcendentną, przedstawienie symbolu jaźni w wybranym tu przez siebie kształcie, troszczenie się o swoją duszę i chronienie jej w odniesieniu do "osobistego symbolu" tej duszy, zbudowanie "mandali jako symbolu, swoistej projekcji mającej charakter, wydaje się, już religijny..., ćwiczenia wyobraźni aktywnej, co wydaje się odniesieniem do pojęcia "indywiduacji" C. G. Junga jako "wydobywania" za pomocą symboli i włączania w zasób świadomości "ukrytych sfer swojej osoby". Temu samemu miałoby tu służyć "poznawanie intencji twórczej". Te strategie mają prowadzić również do "pełniejszego życia chwilą obecną".
  3. etap "promieniowania jaźni" miałby być tu "szczytowym etapem rozwoju", w który "wejście" miałoby następować poprzez "odkrycie swych archetypów i sprawania nad nimi kontroli". Archetypami w pracy nazywa się "jądra emocji i uczuć, obrazów i wewnętrznych dialogów, które formują quasi-osobowość samą w sobie" lub inaczej "kompleksy". Dalszymi krokami mialoby być "pokochanie siebie w sposób bezwarunkowy" poprzez zaprojektowaniu w wyobraźni przyjmowania takiej miłości; "praktykowanie wybaczenia" w w przechodzeniu określonych tu "stopni"; "dokonanie przemiany w centrum ,ja “ co można chyba porównać do tworzenia "nowej postawy społecznej"; "wyzdrowienie dzięki rozwiązanie wewnętrznych konfliktów" - chodzi tu o zintegrowanie własnych przekonań i harmonijne ich współgrnie jako tworzenie psychicznego komfortu mającego "wpływ" na dobrostan fizyczny; "odkrycie własnej misji" jako "miejsca", zadania życiowego oraz "celebrowanie duchowości jaźni"...
     Książka "Odkryj swoją wartość i idź" jest poradnikiem zawierającym bardzo wiele opisanych w sposób komunikatywny strategii postępowania, w dużej mierze terapeutycznego. Może bez wątpienia wzbogacić warsztat pracy terapeuty, zwłaszcza "początkującego". Chociaż, jak sami autorzy zaznaczają, niektóre strategie mogą na początku sprawiać wrażenie sztucznych (wrażenie to znika wg nich po praktycznym "przetrenowaniu") trzeba przyznać, że zarówno zestaw ćwiczeń jak i objaśnienia dają przejrzyty obraz postępowania. Gdybym jednak miał się odnieść do konsekwencji prezentowanej tu wizji rozwoju osobowego, nie wszystko jednak przyjąłbym jako swój "model postępowania". Gdy zastanawiamy się nad formowaniem sfery fizycznej, określaniem funkcjonowania psychiki, poradnik daje wiele cennych wskazówek, gdy jednak opisuje sferę duchową, wydaje się, że znajdujemy tu pewne rozwiązanie eklektyczne. Łączenie różnego rodzaju duchowości próbuje tu stworzyć jak gdyby "nową religijność", gdzie połączone symbole o różnej "tożsamości" implikują tylko taką ich wartość, jaką "stworzy sobie" ich odbiorca. Proces "indywiduacji" jako "droga uzdrowienia" zdaje się być nie całkiem tożsamy z tym, który określa droga duchowego rozwoju w kulturze chrześcijańskiej, gdzie, jak to określił pewien duszpasterz, kierunek jest jak gdyby bardziej "na zewnątrz" (zob. uzdrowienie głuchoniemego Mk 7,34: "(...) a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: >, to znaczy: Otwórz się!"...).
     Chociaż oczywiście bardzo ważne jest rozpoznanie zaburzenia, zidentyfikowanie źródła dla zniwelowania skutku, jednakże trudno stwierdzić na ile sfery określone w teorii, do której odnoszą się strategie nazwane są trafnie, rzetelnie i obiektywnie, gdyż operuje się tu językiem bardziej symboli niż pojęć. Również skupienie na wnętrzu rozpatrywane jako cel terapii może pociągać za sobą konsekwencje jednak odgradzania się od rzeczywistości obiektywnej i zewnętrznej, może wywołać tendencję do skrupulantnej pracy nad nieokreślonymi do końca sferami z zapomnieniem o "uwikłaniu" człowieka w czasie i ważności uwzględniania zmian w świecie obiektywnym. Nadzieję wzbudzać może jednak w tym kontekście sam tytuł pracy: "Odkryj swoją wartość i idź".
mgr Jarosław Truszczyński, jarostanislaw@interia.pl
II semestr socjoterapia
21.V.2005 r.

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:24:56
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:24:56) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie