Półwysep Arabski leży na skrzyżowaniu szlaków handlowych biegnących w czterech kierunkach świata, co stanowiło doskonałe warunki do szybkiego rozwoju. Ludność tego rejonu
zajmowała się handlem, który rozwijał się także dzięki
położonym na wschodzie portom, do których przybijały statki z
Indii i wschodniej
Afryki. Handlowały one głównie cenionymi w
Europie przyprawami, które następnie transportowano do
Rzymu. Podróż ta była bardzo uciążliwa, ponieważ odbywała się w niegościnnym arabskim środowisku pustynnym, więc
karawany musiały znać miejsca, gdzie można by odpocząć i zaopatrzyć się w żywność oraz wodę. Takimi miejscami okazały się
oazy, wokół których zaczęły tworzyć się osady, lecz rolnictwo rozwijało się głównie na
wybrzeżu półwyspu, gdzie były sprzyjające ku temu warunki.
Koczowniczy lud Beduinów, zamieszkujący te tereny, zajmował się hodowlą
kóz,
owiec i
wielbłądów oraz trudnił się przeprowadzaniem karawan przez
pustynię, a także prowadził
grabieżczy tryb życia.