Ptaki podczas swoich wędrówek potrafią orientować się według gwiazd i słońca, a zapewne także względem ziemskiegopola magnetycznego. Ponadto zapamiętują charakterystyczne punkty orientacyjne na trasie. Młode ptaki uczą się szlaku wędrówki, towarzysząc starszym. Podczas dalekich stadnych lotów większe ptaki (na przykład gęsi czy żurawie) tworzą charakterystyczny szyk (zwany kluczem) w kształcie litery „V”, który nieco zmniejsza opór powietrza ptakom lecącym za przodownikiem. Ponieważ lot na wierzchołku klucza jest bardziej męczący, ptaki co jakiś czas zastępują się na pozycji przodującego. Ptaki są zdolne do bardzo dalekich wędrówek. Rekordzistą jest rybitwa popielata (Sterna paradisea), która co roku pokonuję trasę od Arktyki do Antarktyki i z powrotem.
