W
XIX w. za narzędzie dominacji uznawało się wymianę
handlową z innymi krajami.
Eksport uważano za wskazany, natomiast
import uważano za zagrożenie dla własnej
gospodarki, a nawet dla władzy. Na bazie własnych zasobów
surowcowych i ludzkich postulowano rozwój
państwa. Taka koncepcja nazywana jest
autarkią (samowystarczalność). Autarkia odnosi się do modelu gospodarki w którym nie istnieje wymiana handlowa z innymi krajami. W założeniu autarkia miała zapewniać stabilność
ekonomiczną, ponieważ nie powodowało to zależności od innych państw.