Wysoki poziom intelektualny neandertalczyka był wynikiem obserwacji zjawisk naturalnych. Nie wszystkie zjawiska były zrozumiałe, niektórych się bał, lecz dostrzegał ich cykliczność. Szczególną uwagę zwrócił na siebie
Księżyc, który stał się obiektem zainteresowań.
Fazy księżyca próbowano rejestrować już ok. 20 tys. lat p.n.e., umieszczając je na kościanych niby
kalendarzach, a braki wiedzy na jego temat przypisywał
magii i religii. Doprowadziło to do powstania
licznych kultów Księżyca, nazwanymi kultami lunarnymi, a jednym z przykładów takich wierzeń jest sposób chowania zmarłych. Prócz kwiatów,
w grobach znajdowały się ubiory, narzędzia, broń myśliwska oraz ozdoby. Zmarły był związany rzemieniami, a grób okładano ciężkimi kamieniami, prawdopodobnie by nie powrócił zza światów. Wydarzenia związane z Księżycem i pochówkiem dały
początek religiom. Z
jaskiń tworzono
sanktuaria, pokrywając ich ściany malowidłami, przedstawiającymi bizony, konie, renifery, koziorożce, nosorożce i mamuty.