Tomizm lowański - stanowi połączenie myśli Tomasza z naukami przyrodniczymi. Charakteryzuje go indukcyjność i eklektyczność. Indukcyjność tomizmu lowańskiego wiąże się z postulatem, by filozofia dostarczała ogólnych wyników syntezom nauk szczegółowych, tzn. przedstawiała ogólną koncepcję bytu, który szczegółowo rozważa np. biologia, fizyka.
Eklektyzm zaś, proponuje łączenie ze sobą różnych koncepcji naukowych w jeden system. I tak np. łączono tomizm z kantyzmem (Marechal), z marksizmem (Mounier) i heglizmem (Gemelli).
Obecnie łączy się tomizm z egzystencjalizmem Heideggera oraz fenomenologią Husserla. W ten sposób powstała nowa odmiana tomizmu zwana tomizmem transcendentalnym. Tomizm w tej wersji bada jawienie się świadomości bytu, koncentruje się na zagadnieniach z płaszczyzny fenomenologicznej teorii poznania.
W Polsce do przedstawiciela tomizmu transcendentalnego zalicza się A. B. Stępnia oraz poniekąd K. Wojtyłę. Ich wersje tomizmu określa się mianem „tomizmu fenomenologizującego”.