Żółtlica drobnokwiatowa
Systematyka [1]
Domena :	eukarionty
Królestwo :	rośliny
Klad :	rośliny naczyniowe
Klad :	Euphyllophyta
Klad :	rośliny nasienne
Klasa :	okrytonasienne
Klad :	astrowe
Rząd :	astrowce
Rodzina :	astrowate
Podrodzina :	Asteroideae
Rodzaj :	żółtlica
Nazwa systematyczna
Galinsoga parviflora Cav. Icones et Descriptiones Plantarum 1796

Żółtlica drobnokwiatowa (Galinsoga parviflora Cav.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych . Roślina pochodząca z Ameryki Środkowej i południowej ( Andy ). Wprowadzona do kolekcji europejskich ogrodów botanicznych w 1794 r. Z czasem rozprzestrzeniła się w nowym środowisku stając się uporczywym chwastem . W Polsce jest obecnie rośliną pospolitą na całym obszarze^[2]. Status gatunku we florze Polski : gatunek zawleczony , neofit .

Morfologia

Morfologia

Pokrój

Łodyga

Przeważnie 20-60 cm wysokości. W górnej części dość mocno rozgałęziona, pędy słabo gruczołkowato owłosione.

Korzeń

Ma krótki, słabo rozgałęziony korzeń palowy.

Liście

Naprzeciwległe , krótkoogonkowe, zaostrzone na szczycie, na brzegach ząbkowane. Najniższe liście na łodydze mają romboidalny kształt, środkowe są jajowate, a na szczycie łodygi są lancetowato wydłużone.

Kwiaty

Wytwarza drobne kwiatostany typu koszyczek z drobnymi białymi i żółtymi, rurkowymi kwiatami . Wyrastają one z kątów liści na długich słabo ogruczolonych, ale silnie owłosionych szypułkach. Białe płatki korony ich kwiatów są dużo mniejsze, niż u podobnego gatunku żółtlicy owłosionej , plewinki przeważnie 3-dzielne. Kwitnie od czerwca do października.

Owoc

Jeden osobnik tej rośliny może wyprodukować do 300.000 drobniutkich owoców – niełupek .

Biologia i ekologia

Roślina jednoroczna , ruderalna , azotolubna . Rośnie najliczniej na żyznej glebie ogrodowej, ale może występować także na przydrożach, ulicach, śmietniskach, zarówno w cieniu jak i miejscach nasłonecznionych. W uprawach jest trudnym do zwalczenia chwastem . Żółtlica rośnie bardzo szybko, zakwita już w cztery tygodnie od wykiełkowania. W ciągu roku może wydać dwa lub trzy pokolenia. Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Mogą one przetrwać w glebie nawet kilka lat nie tracąc zdolności kiełkowania. Charakteryzuje się bardzo krótkim okresem wegetacyjnym, ale nasiona kiełkują stosunkowo późno, gdy gleba nagrzeje się do 12-15 °C. Pochodzi z obszarów o cieplejszym klimacie i jest wrażliwa na mróz, mimo to rozprzestrzenia się w Polsce. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Galinsogo-Setarietum^[3].

Zmienność

Tworzy mieszańce z żółtlicą włochatą ^[4].

Ciekawostki

• Roślina wskaźnikowa . Jest doskonałym wskaźnikiem jesiennych przymrozków, jej liście marzną dokładnie w temp. 0 °C, a szczytowe części roślin w temp. -1, -1,5 °C.
• W medycynie ludowej używana była do leczenia chorób skóry.
• Dzięki dużej zawartości białka może być używana jako zielona pasza.

Przypisy