Łamacze (dentes sectorii) - cecha rozpoznawcza wielkich drapieżnych ssaków lądowych. Te potężne zęby tworzą zmodyfikowany czwarty górny ząb przedtrzonowy i pierwszy dolny trzonowy . Łamacze mają trzy korzenie . Występują u prawie wszystkich ssaków drapieżnych i służą do cięcia mięsa i łamania kości . Łamacze działają jak nożyce lub sekator odcinając duże kęsy pokarmu, który następnie jest połykany bez przeżuwania. Cięcie mięsa dzielimy na dwie grupy:

• Miażdżenie mięsa
• Zeskrobywanie mięsa

Udział łamacza w mechanizmie naturalnego sekatora

Mięso jest transportowane przez język prosto pod pierwszy górny trzonowiec, znajdujący się zaraz za łamaczem i jest ono stopniowo zeskrobywane dzięki dosyć ostrym końcówkom tego trzonowca. W tym samym czasie czwarty górny przedtrzonowiec, ślizgając się o pierwszy dolny trzonowiec miażdży znajdującą się między nimi część mięsa, by było ono cieńsze i tym samym łatwiejsze do ucięcia. Po ścięciu mięsa aż do powierzchni policzkowej drugiego dolnego trzonowca, następuje transport (dzięki językowi) zmiażdżonej części mięsa na miejsce uprzednio ściętej części mięsa. Ścięta część mięsa jest przesunięta dalej w stronę przełyku zwierzęcia.