Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Inulina

Inulina

Struktura inuliny

Inulina (łac. inulinum) – polisacharyd [1] zbudowany z około 30–35 cząsteczek monocukrów połączonych wiązaniami β-2,1- glikozydowymi w nierozgałęziony łańcuch. Łańcuch ten, zbudowany z reszt β-D- fruktofuranozy , zawiera jedną terminalnie umieszczoną cząsteczkę D-glukozy (na końcu redukującym) oraz drugą, w środku łańcucha, połączoną wiązaniem 1,3-glikozydowym[2]. Masa cząsteczkowa inuliny to ok. 5000 Da . Należy do fruktanów , jest prebiotykiem .

Spis treści

Właściwości fizyczne i chemiczne

Jest białym proszkiem bez smaku, przypomina skrobię (inulinę nazywano "skrobią georginiową")

Inulina jest rozpuszczalna w ciepłej wodzie, nie rozpuszcza się w etanolu [3]. Nie daje zabarwienia z jodem , wypada z roztworu w niskich temperaturach (0 °C), ta właściwość ułatwia jej otrzymywanie. Roztwory wodne inuliny skręcają płaszczyznę światła spolaryzowanego w lewo. Inulina w przeciwieństwie do skrobi ma wyraźnie zaznaczoną siłę redukcyjną, pod działaniem kwasów lub enzymu - inulinazy zostaje rozłożona całkowicie do fruktozy [4].

Występowanie i rola biologiczna

Jest materiałem zapasowym gromadzonym w wakuolach [5].

Rośliny wytwarzające inulinę to:

W mniejszych ilościach w wielu roślinach jednoliściennych , np. u niektórych traw - w rozłogach perzu .

W roślinach inulina magazynowana przede wszystkim bulwach , kłączach i dolnych częściach łodyg oraz w mniejszych ilościach w liściach . Średnia zawartość inuliny w surowcach roślinnych:

  • korzenie Silphium trifoliatum - 38%
  • korzenie mniszka lekarskiego - 34%
  • korzenie cykorii - 44%
  • korzenie omanu - 34%
  • kłącza słonecznika bulwiastego - 52%[6]

Nie jest trawiona przez enzymy endogenne. Jej rozkładu dokonują bakterie w okrężnicy . Spożywanie dużych ilości inuliny powoduje powstawanie dużej ilości gazów jelitowych .

Zastosowanie

  • surowiec do otrzymywania syropu wysokofruktozowego - substytutu cukru w pieczywie, słodyczach, dżemach, produktach mlecznych, deserach mrożonych, napojach gazowanych i niegazowanych, marynatach, dodatkach do potraw, owocach puszkowych, nadzieniach do ciast, sosach sałatkowych, ketchupie[6]
  • w diagnostyce chorób nerek (określanie szybkości filtracji w kłębuszkach nerkowych)
  • w lecznictwie/ dietetyce (preparaty wspomagające odchudzanie )
  • dodatek do żywności w jogurtach, serkach, deserach mlecznych, piankach, lodach, margarynach, czekoladach
  • w technologii żywności stosowana jako środek zastępujący tłuszcz w produktach cukierniczych (produkcja lukrów, beztłuszczowych dekoracji na produktach)
  • prebiotyk - stymuluje wzrost korzystnej mikroflory przewodu pokarmowego (Bifidobacterium), powoduje obniżenie poziomu cholesterolu i lipidów w surowicy krwi, usprawnia pracę przewodu pokarmowego zapobiegając zaparciom, redukuje toksyczne metabolity, poprawia wchłanianie Ca z układu pokarmowego
  • działanie przeciwnowotworowe
  • dodatek do środków utrzymania czystości[6]

Pochodzenie nazwy

Od łac. Inula - oman , rodzaj roślin, u których stwierdzono ją po raz pierwszy. Termin "inulina" wprowadził po raz pierwszy Thomson w 1811 roku.

Przypisy

  1. Harper's illustrated biochemistry. New York: Lange Medical Books/McGraw-Hill, 2003, s. 109. . 
  2. Davies D. D., Giovanelli J., ap Rees T., 1969, Biochemia roślin, Warszawa, PWRiL, 145
  3. Broda B. Zarys botaniki farmaceutycznej. PZWL, Warszawa, 1986
  4. Nowotny F., Samotus B., 1965, Biochemia ogólna, Warszawa, PWRiL, 93-94
  5. Kopcewicz J., Lewak S., 2002, Fizjologia roślin, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 42
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Kowalski R., Wierciński J., 2004, Annales UMCS, Sec. E. 59, 1, 189-195
  7. Guiraud J. P., Galzy P., 1989. Inulin conversion by yeast. In "Yeast. Biotechnology and Biocatalysis" (H. Veachtert, R. De Mot red.). New York, Marcel Dekker Inc. 255-297

Bibliografia

  • Pałczyński A., Podbielkowski Z., Polakowski B., 1994, Botanika, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN
  • Zarys Botaniki Farmaceutycznej , Broda Bolesław


Inne hasła zawierające informacje o "Inulina":

Biopolimery ...

Materiał zapasowy roślin ...

Klirens kreatyniny ...

Mniszek lekarski ...

Zielenice ...

Homoglikany ...

Inulina Struktura inulinyInulina (łac. inulinum) – polisacharyd zbudowany z około 30–35 cząsteczek monocukrów połączonych ...

Dziewięćsił bezłodygowy ...

Węglowodany ...

Ostrożeń warzywny ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Inulina":

102. Nieorganiczne i organiczne składniki komórki cz.3 (plansza 6) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie