Wieszanie Judasza (Judasz, Judaszki) – ludowy zwyczaj związany z chrześcijańskim świętem
Wielkiejnocy
.
Nawiązuje do historii zmartwychwstania
Chrystusa
, przypominając o zdradzie
Judasza
. Ale jest to też schrystianizowana forma topienia Marzanny, która wyrosła z pogańskich obrzędów powitania wiosny.
Widowisko rozpoczynało się w
Wielki Czwartek
nocą (w niektórych regionach już w
Wielką Środę
), kończąc się następnego dnia po południu. Kukła przedstawiająca Judasza była sądzona, a następnie wieszana na wieży kościelnej. W
Wielki Piątek
strącano Judasza z wieży, a następnie bito, szarpano, włóczono po wsi. Na koniec podpaloną kukłę wrzucano do rzeki czy stawu.
W związku z nadmierną agresją uczestników widowiska, Kościół zakazał jego organizowania. Tam, gdzie zwyczaj nadal trwał, kukłę wieszano na drzewie, słupie, kominie. Tradycja Judasza do niedawna zachowywana była w
Pruchniku
.
Zobacz też
