Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Zawilec wielkokwiatowy

Zawilec wielkokwiatowy

Zawilec wielkokwiatowy

Systematyka [1]
Domena : eukarionty
Królestwo : rośliny
Klad : rośliny naczyniowe
Klad : Euphyllophyta
Klad : rośliny nasienne
Klasa : okrytonasienne
Rząd : jaskrowce
Rodzina : jaskrowate
Rodzaj : zawilec
Gatunek :zawilec wielkokwiatowy
Nazwa systematyczna
Anemone sylvestris L.
Sp. Pl. 540. 1753
Gatunek trujący
Kwiat
Pokrój

Zawilec wielkokwiatowy, zawilec leśny (Anemone sylvestris L. ) – gatunek rośliny należący do rodziny jaskrowatych .

Spis treści

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje w stanie dzikim w północnej, środkowej, południowej i wschodniej Europie oraz w Azji (zachodnia Azja, Syberia, Chiny, Mongolia, Kaukaz)[2]. W Polsce głównie na niżu na rozproszonych stanowiskach. Najczęściej występuje nad dolną Odrą i Wisłą, na Pojezierzu Mazurskim oraz na Wyżynie Małopolskiej i Lubelskiej . W Karpatach potwierdzono jego występowanie na jednym tylko stanowisku na wzniesieniu Średni Grojec w Kotlinie Żywieckiej (450–455 m n.p.m.)[3].

Morfologia

Łodyga
Wzniesiona o wysokości do 40 cm. Pod ziemią roślina posiada wrzecionowate kłącze z długimi rozłogami .
Liście
Okrągławe , przeważnie pięciodzielne z odcinkami o dwóch, trzech wcięciach. Liście odziomkowe rozwijają się całkowicie dopiero po okresie kwitnienia. Na spodniej stronie liście są kosmate. Liście podkwiatostanowe są ogonkowe i od siebie wyraźnie oddzielone.
Kwiaty
Białe , o delikatnym zapachu , duże, o średnicy 4–7 cm . Czasami spotyka się kwiaty żółte. Wyrastają pojedynczo w okółku liści szczytowych. Okwiat jest na spodniej stronie jedwabiście owłosiony.
Owoce
Puszyste, białowełniste z krótkim dzióbkiem.

Biologia i ekologia

Bylina , hemikryptofit . Kwitnie od kwietnia do końca maja. Wytwarza dużo pyłku, jest owadopylny. Pod wieczór kwiaty zamykają się i zwisają[4]. Siedlisko : suche, słoneczne zbocza, widne, suche lasy i ich obrzeża, murawy. Nasiona rozsiewane są przez wiatr ( anemochoria ). Preferuje gleby luźne, żyzne, zawierające wapń . Roślina może także rozmnażać się wegetatywnie. Występuje w populacjach liczących do kilkuset osobników. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Geranio-Anemonetum sylvestris[5]. Liczba chromosomów 2n = 16[3]. Cała roślina jest lekko Roślina trująca . Powoduje mdłości, biegunki, krwawienia i podrażnienia skóry[6].

Zagrożenia i ochrona

Roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową . Zagrożeniem dla gatunku jest wykopywanie go i przesadzanie do ogródków przydomowych, przeznaczenie do gospodarczego użytkowania muraw kserotermicznych , w których występuje, czy też zarastanie ich przez wyższą roślinność[4].

Zastosowanie i uprawa

  • Roślina ozdobna , przydatna do obsadzania słonecznych skarp, tarasów oraz kamienistych rabat. Kwitnie przez długi okres od wiosny do wczesnego lata.
  • Bez problemu znosi zimę. Najlepiej rośnie na podłożu próchnicznym, o odczynie zasadowym i zasobnym w wodę. Można go rozmnażać z nasion, które wysiewa się zaraz po zbiorze, lub przez podział kłącza późną jesienią lub bardzo wczesną wiosną[7]. Wśród odmian ogrodowych istnieją m.in. `Grandiflora` o dużych i przewisających kwiatach, `Elisa Fellman` o półpełnych kwiatach.

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website ( ang. ). 2001–. [dostęp 2009-06-07].
  2. Germplasm Resources Information Network (GRIN) . [dostęp 2009-05-27].
  3. 3,0 3,1 Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. . 
  4. 4,0 4,1 Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. . 
  5. Władysław Matuszkiewicz : Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. . 
  6. Burkhard Bohne, Peter Dietze: Rośliny trujące: 170 gatunków roślin ozdobnych i dziko rosnących. Warszawa: Bellona, Spółka Akcyjna, 2008. . 
  7. zbiorowe: Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. . 

Bibliografia

  1. Władysław Szafer , Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953. 
  2. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. . 


Inne hasła zawierające informacje o "Zawilec wielkokwiatowy":

Mazurski Park Krajobrazowy pływacz średni pełnik europejski kosaciec syberyjski mieczyk dachówkowaty goździk pyszny dzwonecznik wonny orlik pospolity lilia złotogłów sasanka otwarta i sasanka łąkowa Zawilec wielkokwiatowy dzwonek boloński ciepłolubny miodownik melisowaty kokoryczka okółkowa Relikty glacjalne i borealne: chamedafne północna (największe stanowisko ...

Francuski kalendarz rewolucyjny ...

Biecz ...

Wyżyna Krakowsko-Częstochowska ...

Ojcowski Park Narodowy ...

Zawilec gajowy ...

Buczyna ...

Buławnik ...

Wielka Rafa Koralowa ...

Beskid Niski ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Zawilec wielkokwiatowy":

Świat roślinny i zwierzęcy w Polsce (plansza 13) ...

005. Przegląd i znaczenie nasiennych (plansza 12) ...

214. Ochrona środowiska (plansza 11) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie