Stary Świat (kolor zielony).

Stary Świat − określenie wprowadzone w Europie w okresie wielkich odkryć geograficznych dla kontynentów znanych Europejczykom bezpośrednio lub z relacji, już od starożytności , czyli Europy , Azji i Afryki . Jego użycie związane było z odkryciem Ameryki , czyli Nowego Świata , do którego zaliczono później także Australię i Oceanię wraz z Antarktydą . Pojęcia Starego i Nowego Świata utrzymują się do dziś nie tylko w historii i geografii historycznej , ale także w biogeografii .

Znany Europejczykom Stary Świat na XV-wiecznej mapie wenecjanina Fra Mauro

Stary Świat, mimo, że nie był w całości poznany przez główne cywilizacje Europy i Azji ( łacińską , grecką , arabską , indyjską, chińską i japońską ), to jednak był mniej lub bardziej bezpośrednio połączony w jedną całość, a historia poszczególnych jego części wpływała od czasu do czasu na inne. Najbardziej spektakularne przejawy tego wpływu nastąpiły w wiekach IV - V gdy Hunowie , odparci od chińskich granic cesarstwa Han przynieśli zgubę cesarstwu rzymskiemu . Tysiąc lat później także z Chin dotarła do Europy czarna śmierć czyli epidemia dżumy , zaś w XIII wieku ziemie od Japonii po Niemcy najeżdżali Mongołowie .

Na Stary Świat składa się największy ląd świata ( Eurazja ) z Afryką oraz otaczające je wyspy. Tradycyjne nazwy trzech tworzących go kontynentów zostały wprowadzone już przez starożytnych Greków - w odróżnieniu od lądów Nowego Świata, których nazwy ukuli nowożytni odkrywcy i kartografowie. Stary Świat nie tylko został pierwszy opisany i poznany, ale także wcześniej zaludniony. Tu także pojawiły się najstarsze cywilizacje świata, a liczba ludności trzech jego kontynentów jeszcze w XVII wieku stanowiła ponad 96% zaludnienia ziemi^[1]. Dziś wciąż zamieszkuje Stary Świat ok. 85% populacji ziemskiej.

Przypisy