Rogownica Raciborskiego (Cerastium tatrae Borbás) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae). Endemit Karpat Zachodnich. W Polsce występuje w Tatrach , gdzie jest dość pospolity. Ponadto wzdłuż rzek Białki i Czarnego Dunajca schodzi aż po Czorsztyn .

Morfologia

Pokrój

Roślina darniowa o wysokości 8-15 cm.

Łodyga

Rozgałęziona i rozesłana. Pędy kwiatostanowe podnoszą się. W dolnej części pędy są nagie, górą owłosione gruczołowatymi włoskami . Oprócz pędów kwiatowych występują liczne, krótkie pędy płone wyrastające z kątów liści. Podsadki są silnie obłonione.

Liście

Lancetowate, wąskie, gęsto wyrastające na łodydze. Mają długość 8-22 mm, szerokość 2,5-7 mm i pokryte są licznymi, gruczołkowatymi włoskami w ok. 20 szeregach.

Kwiaty

Duże, zebrane w 1-6 kwiatowe kwiatostany . Działki kielicha o długości 4,5-5,5 mm 2-3-krotnie krótsze od korony. 5 białych, wyciętych na szczycie płatków korony o długości 9-12 mm. Słupek z 5 szyjkami.

Owoc

Otwierająca się 10 ząbkami walcowata torebka zagięta lekko na szczycie. Zawiera liczne czerwonobrunatne nasiona.

Gatunki podobne

Jest podobna do występującej na niżu rogownicy polnej ^[1].

Biologia i ekologia

Rozwój

bylina , chamefit . Kwitnie zwykle od czerwca do sierpnia.

Siedlisko

Piargi, skały, nadrzeczne żwirowiska, murawy. W Tatrach występuje od regla dolnego aż po piętro turniowe , główny rejon jej występowania to piętro subalpejskie i alpejskie . Występuje zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym.

Fitosocjologia

Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Papaverion tatrici^[2].

Przypisy

Bibliografia