Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Rdest ostrogorzki

Rdest ostrogorzki

Rdest ostrogorzki

Systematyka [1]
Domena : eukarionty
Królestwo : rośliny
Klad : rośliny naczyniowe
Klad : rośliny nasienne
Klasa : okrytonasienne
Rząd : goździkowce
Rodzina : rdestowate
Rodzaj : rdest
Gatunek :rdest ostrogorzki
Nazwa systematyczna
Polygonum hydropiper L.
Sp. pl. 1:361. 1753
Synonimy

Persicaria hydropiper (L.) Delarbre

Gatunek leczniczy
Gatunek trujący
Kwiatostan

Rdest ostrogorzki (Polygonum hydropiper L. ) – gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych . Zwyczajowe nazwy: rdest wodny, pieprz wodny. Rośnie dziko w Europie , Azji, Afryce Północnej i Australii, rozprzestrzenił się również w innych rejonach świata[2]. W Polsce pospolity. Według nowszych ujęć taksonomicznych gatunek ten zaliczony został do rodzaju Persicaria i jego nazwa to Persicaria hydropiper (L.) Delarbre Fl. Auvergne ed. 2:518. 1800 (É. Spach, Hist. nat. vég. 10:536. 1841[2].

Spis treści

Morfologia

Łodyga
Wzniesiona lub podnosząca się, często korzeniąca się w węzłach, zwykle purpurowa, słabo rozgałęziona. Wysokość rośliny 30–50 cm.
Liście
Pochwiaste, lancetowate, długo zaostrzone, krótkoogonkowe, długości do 6 cm, często faliste. Liście nagie, a tylko pochwy liściowe orzęsione na brzegach.
Kwiaty
O okwiecie zielonawym, górą białawym lub czerwonawym. Kwiaty zebrane w cienkie, luźne, często zwisłe kłosy pozorne o długości do 6 cm. Okwiat 4–5-listkowy, ogruczolony, o długości 3–4 mm, 6 pręcików.

Biologia i ekologia

Roślina jednoroczna . Kwitnie od lipca do października. Zasiedla zbiorowiska ruderalne, zarośla, łęgi , rowy, brzegi wód i polach uprawne jako chwast segetalny [3]. Roślina wskaźnikowa gleb bogatych w azot. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Polygono-Bidentetum (regionalnie) i Ass. Catabroso-Polygonetum[4].

Roślina trująca
Związki toksyczne są składnikami olejku eterycznego . W zielu stwierdzono flawonoidy (hiperozyd, kwercytynę, rutynę , persykarynę, izoramnetynę i ramnazynę), garbniki , seskwiterpeny , saponiny , kwas elagowy . Roślina ma ostry, gorzki, piekący smak podobny do smaku pieprzu powodowany przez poligodial[5]. Mleko krów karmionych tym rdestem także jest trujące, ma niebieskawy kolor i nieprzyjemny smak[6]. Spożycie rdestu ostrogorzkiego przez świnie powoduje u zwierząt zapalenie przewodu pokarmowego i krwiomocz , po spożyciu przez konie zwierzęta są silnie osłabione, obserwowano także bóle żołądka, biegunki[5].

Zmienność

Tworzy mieszańce z rdestem łagodnym, r. mniejszym i r. plamistym (P. ×intercedens G.Beck)[7].

Zastosowanie

  • Roślina lecznicza i trująca
    • Surowiec zielarski : ziele rdestu ostrogorzkiego (Herba Polygoni hydropiperis). Zawiera m.in. olejki eteryczne , rutynę , garbniki , kwasy organiczne [8]..
    • Działanie: przeciwkrwotoczne, moczopędne i przeciwzapalne. Wyciąg z ziela hamuje niezbyt obfite krwawienia wewnętrzne. Rutyna tamuje drobne krwawienia poprzez uszczelnianie włośniczek. Stosowany pomocniczo przy zbyt długotrwałym i obfitym miesiączkowaniu, leczeniu skazy krwotocznej i żylaków nóg[8]. Ze względu na trujące właściwości leczenie tylko za wiedzą i pod kontrolą lekarza
    • Zbiór i suszenie: zbiór w okresie kwitnienia (lipiec, sierpień), ścina się górną połowę rośliny, łącznie z kwiatostanami. Suszenie w temperaturze 30 °C, w cieniu.
  • Dawniej otrzymywano z niego cztery barwniki: żółty, khaki, zielony i szary[8].

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Caryophyllales ( ang. ). Angiosperm Phylogeny Website, 2001–. [dostęp 2009-10-07].
  2. 2,0 2,1 Germplasm Resources Information Network (GRIN) . [dostęp 2010-02-05].
  3. Włodzimierz Tymrakiewicz: Atlas chwastów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 54. 
  4. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. . 
  5. 5,0 5,1 Jakub Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania krajowych roślin trujących i szkodliwych. Warszawa: Państ. Wydaw. Rolnicze i Leśne, 1982. . 
  6. Maria Henneberg, Elżbieta Skrzydlewska (red.): Zatrucia roślinami wyższymi i grzybami. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1984, s. 22. . 
  7. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. . 
  8. 8,0 8,1 8,2 Anna Mazerant: Mała księga ziół. Warszawa: Inst. Wyd. Zw. Zawodowych, 1990. . 

Bibliografia

  1. Jakub Mowszowicz : Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. . 


Inne hasła zawierające informacje o "Rdest ostrogorzki":

Roślinność alpejska ...

Rak szlachetny ...

Zwalczanie chwastów ...

Biomasa ...

Łęg rozlewiskowy ...

Łęg wierzbowo-topolowy ...

Kłodzko ...

Rdestowiec sachaliński ...

Rdestówka bucharska ...

Rdestówka Auberta ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Rdest ostrogorzki":

124. Rozprzestrzenianie się roślin i hormony roślinne (plansza 3) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie