Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną. koine
koine (od gr. ἡ κοινὴ διάλεκτος, he koine dialektos - wspólny dialekt) - określenie powszechnej formy języka greckiego która zastąpiła klasyczny język starogrecki i pozostawała w użyciu od początków epoki hellenistycznej do czasów późnoantycznych (ok. 300 pne. - 300 ne.). Greka koine stała się lingua franca wschodniej części basenu Morza Śródziemnego i nieoficjalnie, drugim po łacinie językiem Cesarstwa Rzymskiego. W koine powstało wiele znanych dzieł literackich, m.in. Septuaginta i Nowy Testament.
Koine stanowiła produkt epoki hellenistycznej zapoczątkowanej podbojami Aleksandra Macedońskiego. Od III/II wieku p.n.e była potocznym językiem Greków zamieszkałych w basenie Morza Śródziemnego oraz językiem międzynarodowym w większej części cesarstwa rzymskiego Była używana szeroko w Egipcie, Azji Mniejszej i na Bliskim Wschodzie, stanowiąc język handlu, dyplomacji, nauki i literatury. Za koniec okresu tej fazy rozwoju języka greckiego zwykło się przyjmować rok 330, w którym Konstantynopol został ufundowany przez cesarza Konstantyna. Od tego momentu koine stała się podstawą greki bizantyjskiej.
Pochodzenie
Lingwiści nie są zgodni co do pochodzenia formy języka koine. W starożytności uważano, iż koine powstała ze zmieszania czterech dialektów języka starogreckiego. Austriacki lingwista P. Kretschmer w książce Die Entstehung der Koine z roku 1901 podtrzymywał pogląd starożytnych filologów, iż początek grece koine dało zmieszanie dialektów greki klasycznej. Z kolei takie autorytety jak m.in. Willamowitz popierały przekonanie, iż koine zawierająca olbrzymią ilość elementów dialektu attyckiego stanowi uproszczoną formę dialektu jońskiego. Obecnie większość uczonych akceptuje pogląd sformułowany przez greckiego lingwistę G. N. Hatzidakisa, wedle którego rdzeń greki koine, mimo naleciałości czterech dialektów greki klasycznej, stanowi dialekt attycki.
Inne hasła zawierające informacje o "koine":
Diakon
...
Hieronim ze Strydonu
i Wiktorinus, chrześcijańskiego retoryka. Hieronim uczył się również języka greckiego w odmianie
koine
, jednak nie myślał wówczas jeszcze o studiach nad klasyczną literaturą grecką ...
Osiem błogosławieństw
...
Związek Koryncki
między nimi, które miał rozstrzygać właśnie Związek.Warunkami porozumienia były m.in.:zachowanie powszechnego pokoju (koine eirene) między wszystkimi uczestnikami traktatu,zakaz występowania przeciw królowi Macedonii Filipowi II ...
Patrologia Graeca
serią wydawniczą pism
Ojców Kościoła
oraz różnych świeckich autorów, posługujących się starożytną
koine
lub średniowiecznymi odmianami
greki
. Seria została przygotowana przy wspólpracy z
benedyktynami
...
Papirus Rylandsa
Jana
. Strona przednia (recto) zawiera linijki z Jana 18, 31-33, w grece
koine
, a strona tylna (verso) zawiera wersety z Jana 18, 37-38. Są ...
List Judy
...
Języki tureckie
jednak w pełni ukształtowanym, artystycznym językiem literackim (pełnił on funkcję ponaddialektalnego literackiego
koine
), toteż wysoce prawdopodobny jest domysł, że istniały też jakieś znacznie wcześniejsze ...
Cesarstwo Bizantyńskie
ten przez pewien czas posiadał
podwójną
naturę, obok bowiem podstawowego języka mówionego,
koine
, istniał starszy
język literacki
, przy czym koine ostatecznie ewoluowała w kierunku ...
Język nowogrecki
np. κόσμος ['kozmos] (świat). Zobacz też
alfabet grecki
język grecki
języki helleńskie
język mykeński
język grecki klasyczny
język koine
język średniogrecki
katharewusa
BibliografiaMałgorzata Borowska Μπαρμπαγιώργος. Książka do nauki języka nowogreckiego, OBTA,
Wiedza ...
Inne lekcje zawierające informacje o "koine":
012 Macedonia Filipa II i Aleksandra Wielkiego (plansza 12)
państwa, wierzenia oraz prądy artystyczne, a wspólnym językiem stała się greka zwana koine. Helleńskie wykształcenie stało się cenione i każdy władca dążył, by w ...
|