Pleomorfizm (z gr. "morph" - kształt + "pléon" - więcej) - Wielopostaciowość, Cyklogenia
drobnoustrojów
- teoria która wedle dowodów mówi że
mikroorganizmy
mogą przybierać różne formy istnienia w poszczególnych etapach cyklów życiowych. Pleomorfizm bakterii czy grzybów jest odpowiedzią adaptacyjną na warunki środowiska w którym żyją. Wszystkie ssaki i większość zwierząt posiada organizmy
symbiotyczne
, żyjące wewnątrz gospodarza - tzw. endobionty. Dla prawidłowego rozwoju endobiont, podobnie jak każdy mikroorganizm, produkuje wokół siebie
metabolity
.
Koncepcja ta zapoczątkowana została przez wybitnego francuskiego biologa
Antoine Bechampa
. Zaobserwowane przez siebie małe ciałka w żywej materii nazwał mikrozymami, w późniejszym czasie ustalono, że większość z nich to tłuszcze. Teoria polimorfizmu, jako stojąca w opozycji do oficjalnie przyjętej
monomorficzności
drobnoustrojów postulowanej przez
Ludwika Pasteura
została odrzucona przez oficjalną naukę akademicką.
Następnie teorią cyklogenii zajął się, i rozwinął, niemiecki biolog
Günther Enderlein
badając drobnoustroje pod mikroskopem w
ciemnym polu
. Okazało się że nie wszystkie drobiny są mikrozymami. Enderlein obserwowane w ludzkiej krwi żyjątka nazwał protitami. Dalszych postępów dokonał
Gaston Naessens
, w celu badania pleomorfizmu opracował specjalny mikroskop - somatoskop w którym można obserwować zachodzące przemiany drobnoustrojów.
Krytyka pleomorfizmu
Już u zarania badań nad mikroorganizmami teoria wielopostaciowości była dyskredytowana. Badania kolejnych naukowców spotykały się z ostrą krytyką środowiska naukowo-medycznego. Jednym z argumentów ich przeciwników było to, że polimorfiści stosowali metody złej jakości i że błedne wnioski wynikają z zanieczyszczeń, które spowodowały skażenia określane następnie przez pleomorfistów jako kolejne etapy rozwoju.
Znani pleomorfiści
Antoine Bechamp
,
William Russell (patolog)
,
Günther Enderlein
,
Wilhelm Reich
,
Gaston Naessens
, Alan Cantwell,
Robert Young
.
Literatura
- Antoine Bechamp „Les Microzymas” (1881);
- Antoine Bechamp „Trzeci składnik krwi”;
- Guenther Enderlein „Cyklogeneza bakterii” („Bacteria Cyclogeny”, 1916);
- Ethel Douglas Hunme „Pasteur obnażony” („Pasteur Exposed”, 1923);
- R.B. Pearson „Pasteur- plagiator i oszust” („Pasteur: Plagiarist, Impostor”, 1942);
Zobacz też
