Szkielet kończyny górnej z obręczą

Torebka prawego stawu ramiennego , widok przedni

Lewy bark od przodu

Obręcz kończyny górnej, obręcz barkowa ( łac . cingulum membri superioris) - struktura kostna, połączona za pomocą stawów . Jest punktem podparcia dla mięśni kończyn górnych. Połączone są z nią kończyny : prawa i lewa.

Obręcz kończyny górnej ma tylko jeden staw, którym łączy się z pozostałą częścią szkieletu . Jest nim staw mostkowo-obojczykowy (łac. articulatio sternoclavicularis), który jest wzmocniony więzadłem międzyobojczykowym (łac. ligamentum interclaviculare), które zarazem łączy obręcze: prawą oraz lewą.

Obręcz kończyny górnej tworzą:

• łopatki (łac. scapula),
• obojczyk (łac. clavicula),

Obojczyk oddziela tułów od szyi, a łopatka wchodzi w skład grzbietu.

Mięśnie, które działają na obręcz kończyny górnej:

• mięsień czworoboczny grzbietu (łac. musculus trapezius),
• mięsień równoległoboczny (łac. musculus rhomboideus) - mniejszy oraz większy,
• mięsień dźwigacz łopatki (łac. musculus lewator scapulae),
• mięsień podobojczykowy (łac. musculus subclavius),
• mięsień piersiowy mniejszy (łac. musculus pectoralis minor),
• mięsień zębaty przedni (łac. musculus serratus anterior).

Bibliografia

• Anatomia człowieka pod redakcją Witolda Woźniaka, Wydanie II, Urban & Partner,