Niemcy
(od lewej): Luter • Beethoven • Bismarck • Nietzsche • Adenauer • Benedykt XVI • Angela Merkel • Claudia Schiffer
Liczebność ogółem	160 milionów
Regiony zamieszkania	Niemcy : 75 milionów[1]   Stany Zjednoczone : 51 milionów[2]   Brazylia : 5 milionów[3] Kanada   Kanada : 3 miliony[4]   Francja : 1,5 mln.[5][6]   Rosja i   Kazachstan : 1 milion[7]   Australia : 742 212[8]   Argentyna : 600 tys.&nbsp[9];   Chile : 500 tys. – 600 tys.[10]   Holandia : 386 200   Wielka Brytania : 266,136[11]   Hiszpania : 208 349[12]   Paragwaj : 160 tys.   Szwajcaria : 164 tys.[13]   Polska : 150 tys.[14]   Węgry : 120,344[15]   Republika Południowej Afryki : 80 tys.-160 tys.[16]   Meksyk : 100 tys.[17]   Austria : 74 tys.[18]   Belgia : 38,366[19]   Izrael : 70 tys.[20]   Rumunia : 60,088[21]   Czechy : 40 tys.[22]   Włochy : 38 tys.[23]   Namibia : 15 tys.[24]
Język	niemiecki , dolnoniemiecki , alemański
Religie	luteranizm , kalwinizm , katolicyzm , agnostycyzm , ateizm .
Pokrewne grupy etniczne	Afrykanerzy , Alzatczycy , Anglicy , Austriacy , Flamandowie , Fryzowie , Germano-Szwajcarzy , Holendrzy , Lotaryńczycy , Luksemburczycy , Skandynawowie

Niemcy – naród zamieszkujący przede wszystkim Republikę Federalną Niemiec , posługujący się językiem niemieckim z grupy języków germańskich . Pod względem wyznaniowym Niemcy są podzieleni na katolików (płd. i zach. Niemcy) i protestantów (płn. i wsch. Niemcy). Populacja jest trudna do oszacowania gdyż zawiera w sobie nie tylko rodowitych Niemców, ale także ich potomków rozsianych na kilku kontynentach . Mieści się ona w przedziale pomiędzy 80 a 160 milionów osób.

W przybliżeniu około 100 milionów ludzi na świecie uważa język niemiecki za swój język ojczysty, natomiast około 75 milionów uważa się za Niemców^[]. Kolejne 70 milionów ludzi, głównie w USA , Brazylii , Kazachstanie i Kanadzie , przyznaje, że posiada niemieckich przodków, jednak dziś nie posługuje się na co dzień językiem niemieckim. W Stanach Zjednoczonych co najmniej co czwarty biały obywatel ma niemiecki rodowód^[].

Niemcy tworzą ważną grupę mniejszościową w kilku krajach w środkowej i wschodniej Europie , głównie Polsce ( Polska ), Węgrzech , Rumunii , Rosji , jak również w Namibii (1% populacji całego kraju , zobacz: Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia ), Brazylii ( Brazylijczycy niemieckiego pochodzenia ), Peru , Argentynie i Chile .

Do 1990 roku, około dwóch milionów Niemców żyło na terenach byłego Związku Radzieckiego , szczególnie w Rosji i w Kazachstanie (→ Niemiecka Nadwołżańska ASRR ).

W Stanach Zjednoczonych, według spisu z roku 1990, 57 milionów ludzi było rodowitymi Niemcami bądź ich potomkami, tworząc największą grupę etniczną w kraju.

Znaczna liczba potomków Niemców żyje również w Kanadzie (ok. 9% populacji) i Australii (ok. 4% populacji).

Historia

Wędrówki ludów i pochodzenie

(zobacz też: sekcja "Starożytność" )

Pierwsze ludy germańskie pojawiły się w południowej Skandynawii w wiekach Wielkiej Migracji . Sąsiadowały one z ludami ugrofińskimi , na północy i wschodzie, słowiańskimi i bałtyckimi na wschodzie i celtyckimi na południu. Stopniowo, w miarę upływu czasu, ludy germańskie – tak jak większość innych europejskich grup etnicznych – mieszały się z wyżej wymienionymi narodami. Na terenach dzisiejszych Niemiec pojawili się oni w X w. p.n.e. głównie na obszarach dorzecza Łaby i Renu . W drugiej połowie IV wieku wielokrotne najazdy Hunów pustoszyły tereny germańskie. Prowadziło to do wielkich przemieszczeń ludów znad Łaby w kierunku wschodnim, równocześnie Słowianie powoli kolonizowali opustoszałe germańskie tereny. Skutkiem była kolonizacja niemiecka tak dalekich obszarów na wschód jak Rumunia (zobacz też: Ostsiedlung ), natomiast kolonizacja słowiańska postąpiła aż po dzisiejszą Lubekę , Hamburg i wzdłuż rzeki Łaby.

Germańska tożsamość etniczna pojawia się w trakcie Średniowiecza , pod wpływem zjednoczenia Państwa wschodniofrankijskiego w IX wieku . Proces był stopniowy i do dziś jest to temat sporów.

Czasy hanzeatyckie

Po Chrystianizacji , wyższa organizacja Kościoła rzymskokatolickiego poparła niemiecką ekspansję na tereny zamieszkane przez Słowian. Równocześnie postęp w budowie okrętów przyczynił się do rozwoju handlu prowadzonego przez Hanzę w Europie Środkowo-Wschodniej i na Bałtyku . Małe osady, położone wzdłuż hanzeatyckich szlaków handlowych, stały się wielkimi centrami niemieckiego handlu, w których zamieszkiwały stosunkowo bogate społeczeństwa. Niemcy dzięki Hanzie kolonizowali również obszary znacznie wysunięte na północ, jak norweskie Bergen , Sztokholm i Vyborg (obecnie w Rosji). Należy zauważyć, że Liga Hanzeatycka nie była narodowo wyłącznie niemiecka. Wiele miast, które dołączyły do ligi, było z obszaru Świętego Imperium Rzymskiego .

Podzieleni Niemcy

Starożytność

Początki podzielonych Niemiec sięgają daleko w przeszłość, dokładnie jeszcze do starożytności; od germańskich terenów zachodnich i Galii zajętych przez Rzymian do Wolnej Germanii na wschodzie (zwyczajową granicę, zwłaszcza od Bitwy w Lesie Teutoburskim stanowiła rzeka Ren ).

Nowożytność

Z kolei od pokoju westfalskiego , Niemcy były "jednym narodem w wielu krajach". Sąsiednie władze długo starały się skłócać księstwa niemieckie, aby nie dopuścić do jakiegokolwiek jednoczenia się tych terenów, gdyż mogłoby to stanowić zagrożenie. W XIX wieku , po wojnach napoleońskich , tak Cesarstwo Austriackie jak i Prusy próbowały zdominować i zjednoczyć pod swym panowaniem niemieckie posiadłości. W 1870 roku, Prusy przekonały nawet Bawarię do utworzenia Imperium Niemieckiego, skutecznie przeciwstawiając się wieloetnicznemu państwu austriackiemu.

Zjednoczeni Niemcy

Pierwsze zjednoczenie Niemiec w 1871 roku, w którego efekcie powstało Cesarstwo Niemieckie było wielkim zaskoczeniem dla obcych władz, a szczególnie dla pozostających w konflikcie Austrii i Prus , które przez dziesiątki lat starały się nie dopuszczać do tego wydarzenia. Po zjednoczeniu większości księstw, niemieckie marzenia skoncentrowały się na włączeniu Austrii do Wielkiej Rzeszy . Pragnienia te szczególnie nasiliły się po rozpadzie Imperium Austro-Węgierskiego .

W tym czasie powstał Volkizm , ruch, który m.in. próbował podkreślać – a czasem również przeakcentować – kulturalną więź między Niemcami. Koniec XIX wieku dał Niemcom wrażenie kulturalnego zwierzchnictwa pod wpływem światowego szacunku i podziwu niemieckiej nauki , a także wojskowych, jak i politycznych sukcesów Bismarcka . (zobacz: Kulturkampf )

Już po świetności okresu Żelaznego Kanclerza , naziści usiłowali połączyć "wszystkich Niemców" w jednym państwie . Było to przyjmowane z aplauzem przez Niemców zamieszkujących tereny Czechosłowacji (zobacz: Kraj Sudecki ), Austrii , Polski , Wolnego Miasta Gdańska oraz w zachodniej Litwie (zobacz: Okręg Kłajpedy ). Praktyki te budziły jednak sprzeciw w Szwajcarii czy też w Holandii , gdzie obywatele byli zadowoleni ze swych samodzielnych państw.

Ponowne podzielenie narodu niemieckiego miało miejsce po II wojnie światowej (zobacz m.in: żelazna kurtyna , NRD , Trizonia ), jednak z racji tego, że trwało ono stosunkowo krótko ( 1945 / 49 - 1990 , zobacz: Zjednoczenie Niemiec ) i było na podłożu głównie ideologicznym , nie miało żadnych następstw etnograficznych .

Zasięg jęz. niem. w 1910 roku

Kwestia Austriaków

Przed II wojną światową , większość Austriaków uważała siebie za Niemców i zaprzeczała istnienia odmiennej austriackiej tożsamości. Po wojnie jednak większość Austriaków zaczęła postrzegać siebie jako odmienny naród. Dziś, według różnych statystyk, nie więcej niż 5% niemieckojęzycznych Austriaków widzi w sobie przynależność do narodu niemieckiego poprzez język bądź krew^[].

Mniejszości

W niedawnych latach, niemieckojęzyczne kraje Europy zostały skonfrontowane ze zmianami etnicznymi z powodu czasów szybkiego przemieszczania się ludności i masowej emigracji zarobkowej. Zmiany te doprowadzały często do ożywionych debat, kto powinien być uznawany za Niemca, a kto nie. Imigranci w dzisiejszych Niemczech stanowią dziś więcej niż 8% populacji, są to głównie potomkowie pracowników ( gastarbeiterów ) przybyłych w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Z największych grup można wyróżnić Turków , Włochów , Greków i przedstawicieli narodów byłej Jugosławii .

Ponadto znaczna liczba obywateli niemieckich (blisko 5%), to niemieccy repatrianci , którzy zatrzymywali swą tożsamość kulturalną i językową z krajów urodzenia. Najwięcej repatriantów jest z terenów byłego Związku Radzieckiego, tworzą oni drugą największą populację mniejszościową w Niemczech. Kontrowersje budziła repatriacja Niemców nadwołżańskich , którzy osiedlali się w Rosji w XVIII wieku , chociaż dziś ani oni, ani ich przodkowie (kilka pokoleń wstecz) nie było kiedykolwiek w Niemczech. Dla kontrastu należy zauważyć, że wiele osób o niemieckich korzeniach w USA, Kanadzie lub Brazylii nie miało prawa automatycznego powrotu i musiało właściwie udowodnić swoją kwalifikację o niemieckie obywatelstwo zgodnie z klauzulami dotyczącymi niemieckiego prawa.

W przeciwieństwie do grup niemieckich repatriantów, imigranckie społeczności, które urodziły się i wychowały w Republice Federalnej, kontynuują życie w Niemczech pod dwuznacznym statusem, chociaż władze zliberalizowały ostatnio przepisy dotyczące nadawania takim osobom obywatelstwa . Wiele osób nie rejestruje się w urzędach, co prowadzi do zaburzenia statystyk demograficznych , które pokazują, iż państwo to jest jednym z najbardziej monoetnicznych państw Europy, zaś w rzeczywistości sytuacja wygląda niemal odwrotnie. W dodatku, z racji tego że Niemcy posiadają ujemny przyrost naturalny ^[25], a wciąż obserwuje się tendencje do jego spadku, nie prognozuje się, by obecna sytuacja szybko się zmieniła.

Poza imigrantami i repatriantami istnieją również historyczne mniejszości etniczne jak Duńczycy czy Fryzowie (szczególnie w regionie Szlezwik-Holsztyn ), bądź też zamieszkujący wschodnie Niemcy słowiańscy Serbołużyczanie .

Przypisy

Zobacz też

• Historia Niemiec
• Amerykanie niemieckiego pochodzenia
• Brazylijczycy niemieckiego pochodzenia
• Niemcy karpaccy
• Niemcy kaukascy
• Niemcy bałtyccy
• Niemcy sudeccy
• Niemcy nadwołżańscy
• Niemcy krymscy
• Ludność Niemiec (w artykule o Niemczech)
• Liechtenstein