Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Niedomykalność zastawki aortalnej

Niedomykalność zastawki aortalnej

Niedomykalność zastawki aortalnej ( łac. insufficientia valvulae aortae, ang. aortic insuffiency, aortic regurgitation) – wada serca polegająca na nieprawidłowym zamykaniu się płatków zastawki aortalnej, powodującym wsteczny przepływ krwi z aorty do lewej komory .

Spis treści

Epidemiologia

Niedomykalność zastawki aortalnej stwierdzana jest w badaniu echokardiograficznym u 13% mężczyzn i 9% kobiet w populacji ogólnej[1]. Istotna hemodynamicznie niedomykalność dotyczy około 2% populacji po 70. roku życia.

Etiologia

Niedomykalność aortalna może być ostra (np. w rozwarstwieniu aorty, infekcyjnym zapaleniu wsierdzia , lub przewlekła ( gorączka reumatyczna , miażdżyca , tętniak aorty wstępującej, choroby tkanki łącznej). Wyróżnia się też:

  • niedomykalność pierwotną, w której uszkodzone lub nieprawidłowo zbudowane są płatki zastawki
  • niedomykalność wtórną, w której płatki zastawki nie zamykają się prawidłowo wskutek poszerzenia pierścienia zastawkowego i aorty wstępującej (annuloaortic ectasia).

W większości przypadków idiopatyczna, znane przyczyny to:

Patofizjologia

Niedomykalność zastawki aorty powoduje cofanie się krwi z tętnicy głównej do lewej komory podczas rozkurczu serca i przeciążenie objętościowe lewej komory. Dochodzi do poszerzenia lewej komory, a potem do przerostu mięśnia lewej komory. Ciśnienie rozkurczowe w aorcie spada, rośnie w lewej komorze. Nadmierne obciążenie, względne niedokrwienie spowodowane przerostem i niskim ciśnieniem rozkurczowym powodują uszkodzenie lewej komory i pogłębiają niewydolność serca.

Objawy i przebieg

Wada jest długo bezobjawowa, ale po jej ujawnieniu się następuje szybka dekompensacja hemodynamiczna.

Objawy podmiotowe

W ostrej niedomykalności:

Objawy przedmiotowe

Objawy osłuchowe
Zjawiska osłuchowe w niedomykalności aortalnej: S1, S2 – tony serca, zaznaczono wrzecionowaty szmer skurczowy i szmer rozkurczowy o charakterze decrescendo
  • "chuchający" (miękki o wysokiej tonacji) szmer rozkurczowy (holodiastoliczny) typu decrescendo, rozpoczynający się bezpośrednio po II tonie erca (S2), najgłośniejszy w punkcie osłuchiwania zastawki aortalnej, promieniujący do punktu Erba , głośniejszy w pozycji siedzącej z przodopochyleniem albo po nagłym kucnięciu, podczas ćwiczenia izometrycznego (np. uścisk ręki), po próbie z fenylefryną , cichnie podczas próby Valsalvy i po podaniu azotanu amylu [2]
  • skurczowy szmer wyrzutu w miejscu osłuchiwania zastawki aortalnej
  • szmer Austina Flinta (szmer względnej stenozy zastawki mitralnej )
  • I ton serca (S1) jest cichy[3]
Inne objawy
  • znaczna amplituda skurczowo-rozkurczowa ciśnienia tętniczego, ciśnienie rozkurczowe może być nieoznaczalne (0 mm Hg), niekiedy izolowane nadciśnienie skurczowe
  • tętno chybkie, twarde i duże (pulsus celer, altus, durus), tzw. tętno taranowe, czasem dwubitne
  • tachykardia
  • tętnienie aorty wstępującej lub łuku aorty wyczuwalne w okolicy stawów mostkowo-obojczykowych w I lub II międzyżebrzu i we wcięciu nadmostkowym
  • tętnienie aorty brzusznej wyczuwalne w dołku podsercowym
  • unoszące uderzenie koniuszkowe
  • tętno Corrigana – tętno "młota pneumatycznego"
  • objaw de Musseta – synchroniczne z rytmem serca i tętnem drżenie głowy
  • ton Traubego
  • objaw Durozieza – szmer słyszany nad tętnicą udową po jej uciśnięciu
  • tętno Quinckego – zmiany zabarwienia (blednięcie-czerwienienie) łożyska płytki paznokciowej po niewielkim ucisku.

Rzadko stwierdzane, spotykane w piśmiennictwie objawy to:

  • naprzemienne blednięcie i zaczerwienienie czoła (objaw Lighthouse'a),
  • naprzemienne rozszerzanie i zwężanie się źrenic (objaw Landolfiego),
  • pulsowanie naczyń siatkówki (objaw Beckera),
  • objaw Müllera – pulsowanie języczka synchroniczne z rytmem serca,
  • objaw Mayena (rozkurczowy spadek ciśnienia >15 mm Hg przy uniesionych rękach),
  • tętnienie wątroby (objaw Rosenbacha),
  • wyczuwalna, powiększona śledziona (objaw Gerhardta),
  • objaw Hilla – amplituda skurczowo-rozkurczowa ciśnienia 60-100 mm Hg między ciśnieniem mierzonym na kończynach górnych i dolnych,
  • objaw Lincolna (wyczuwalne tętnienie tętnicy podkolanowej),
  • objaw Shermana (nadmiernie wyczuwalne i od razu lokalizowane tętno na tętnicy grzbietowej stopy u osób powyżej 75. roku życia).

Wymienione objawy mają jedynie znaczenie pomocnicze i są mało przydatne w praktyce klinicznej[4][5][6].

Nieprawidłowości w badaniach dodatkowych

EKG
  • cechy przerostu i przeciążenia lewej komory
  • komorowe zaburzenia rytmu
ECHO serca
  • obecna fala niedomykalności poddająca się ocenie jakościowej i półilościowej (1+ do 4+)
RTG klatki piersiowej
  • powiększenie lewej komory
  • poszerzenie aorty wstępującej i łuku aorty
  • w ostrej niedomykalności zastój w krążeniu płucnym.

Klasyfikacja

Kryteria echokardiograficzne ciężkiej niedomykalności aortalnej[1]:

  • zasięg fal zwrotnej niedomykalności 4+
  • szerokość strumienia niedomykalności w stosunku do szerokości drogi odpływu ≥50%
  • talia niedomykalności >6 mm
  • czas półtrwania gradientu ciśnień ≤250 ms
  • objętość fali zwrotnej ≥60 ml
  • frakcja niedomykalności ≥50%
  • efektywna powierzchnia otworu niedomykalności ≥0,5 cm².

Rokowanie i przebieg

Rokowanie i przebieg zależą od choroby podstawowej. Roczna śmiertelność u chorych z bezobjawową niedomykalnością i z prawidłową frakcją wyrzutu lewej komory wynosi <0,2%[1].

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, ss. 233-237. . 
  2. Edward Szczeklik i Andrzej Szczeklik : Diagnostyka ogólna chorób wewnętrznych. Wydanie VII. PZWL 1979 s. 149
  3. Edward Szczeklik i Andrzej Szczeklik : Diagnostyka ogólna chorób wewnętrznych. Wydanie VII. PZWL 1979 s. 136
  4. Choudhry NK, Etchells EE. The rational clinical examination. Does this patient have aortic regurgitation?. „ JAMA ”. 281. 23, ss. 2231-8 (1999). PMID 10376577 . 
  5. Ashrafian H. Pulsatile pseudo-proptosis, aortic regurgitation and 31 eponyms.. „Int J Cardiol”. 107. 3, ss. 421-3 (2006). doi:10.1016/j.ijcard.2005.01.060 . PMID 16503268 . 
  6. Babu AN, Kymes SM, Carpenter Fryer SM. Eponyms and the diagnosis of aortic regurgitation: what says the evidence?. „Ann Intern Med”. May 6;138. 9, ss. 736-42 (2003). PMID 12729428 . 

Bibliografia

  • Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, ss. 22, 233-237. . 

Przeczytaj !


Inne hasła zawierające informacje o "Niedomykalność zastawki aortalnej":

Nadciśnienie tętnicze izolowanego nadciśnienia skurczowego: nadmierna sztywność tętnic (zwłaszcza u osób starszych)zwiększona pojemność minutowa serca ( Niedomykalność zastawki aortalnej , przetoka tętniczo-żylna). DiagnostykaBadanie chorego z nadciśnieniem powinno obejmować, poza ...

Zawał mięśnia sercowego ...

Krwioplucie ...

Tętno ...

Zespół Downa ...

Żyła ...

Śpiew ...

Zastawka dwudzielna ...

Płazy ...

Kręgowce ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Niedomykalność zastawki aortalnej":

Układ krwionośny (plansza 10) ...

Układ limfatyczny i odporność organizmu (plansza 3) ...

Układ krwionośny człowieka (plansza 13) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie