Region Autonomiczny Mongolii Wewnętrznej
Nazwa chińska: 内蒙古自治区 (Nèi Měnggǔ Zìzhìqū)
Nazwa lokalna: (Öbür mongɣul-un öbertegen jasaqu orun)
Nazwa skrócona: 内蒙古 (Nèi Měnggǔ)
Położenie prowincji Region Autonomiczny Mongolii Wewnętrznej
Stolica	Hohhot
Języki urzędowe	mandaryński , mongolski
Mniejszość narodowa	Mongołowie
Gubernator	Bagatur
Populacja	24,137,300 os. ( 2008 )
Powierzchnia	1,183,000 km²
Gęstość zaludnienia	20.2 os./km²
Skład etniczny	Chińczycy Han - 79% Mongołowie - 17% Mandżurowie - 2% Hui - 0.9% Dagurowie - 0.3%
Liczba prefektur	12
Liczba powiatów	101
Liczba gmin	1425
ISO 3166-2	CN-15
Strona oficjalna	[1]

Region Autonomiczny Mongolii Wewnętrznej ( mong. : Өвөр Монголын Өөртөө Засах Орон; chiń. : 内蒙古自治区; pinyin : Nèi Měnggǔ Zìzhìqū) – region autonomiczny ChRL obejmujący południowe ziemie historycznej Mongolii .

Mongolia Wewnętrzna to jedna z większych jednostek administracyjnych Chin, stanowi aż 12 proc. ich powierzchni, chociaż zamieszkują ją jedynie 24 mln osób. Graniczy z prowincjami Heilongjiang , Jilin , Liaoning , Hebei , Shanxi , Shaanxi i Gansu , a także Regionem Autonomicznym Ningxia. Stolicą Mongolii Wewnętrznej jest Hohhot .

Historia

W starożytności i wczesnym średniowieczu tereny współczesnej Mongolii Wewnętrznej zamieszkiwały koczownicze ludy mongolskie, z których część okresowo znajdowała się pod chińskim panowaniem.

Od IX wieku tereny Mongolii Wewnętrznej znajdowały się pod panowaniem chińskich dynastii pochodzenia koczowniczego: Liao , Xixia i Jin .

W latach 1227 - 1234 Mongolia Wewnętrzna weszła w skład chanatu mongolskiego Czyngis-Chana . Za panowania dynastii Yuan wchodziła w skład Chin. Po upadku Yuanów w 1368 Mongolia Wewnętrzna znalazła się pod panowaniem ord mongolskich, a od jej południowej granicy rozciągnął się odbudowany Wielki Mur Chiński .

W latach 1626 - 1636 tereny dzisiejszej Mongolii Wewnętrznej zostały opanowane przez Mandżurów . Wraz z przejęciem przez Mandżurów władzy w Chinach w 1644 Mongolia Wewnętrzna stała się ich częścią.

Po powstaniu Republiki Chińskiej w Mongolii Wewnętrznej narodził się ruch niepodległościowy. W 1937 Japończycy dokonali inwazji na Mongolię Wewnętrzną i utworzyli marionetkowe państwo Mengjiang .

W 1945 Mongolię Wewnętrzną zajęła Armia Czerwona . W 1947 przyłączono ją ponownie do Chin , nadając jej autonomię.

Step w Mongolii Wewnętrznej

Geografia

Terytorium regionu obejmuje na ogół zrównaną wyżynę, stanowiącą część wielkiej Wyżyny Mongolskiej , wzniesioną średnio powyżej 1000 m n.p.m. W południowej części regionu wchodzi weń szeroką pętlą rzeka Huang He . Z wyżyny wznoszą się izolowane masywy górskie, zbudowane z odpornych utworów krystalicznych - na północ od zakola Huang He pasma Wula Shan (2130 m) i Daqing Shan (2400 m), w zachodniej części zakola masyw Zhuozi Shan (3015 m). Klimat jest silnie kontynentalny, z dużymi wahaniami temperatur nie tylko w ciągu roku, ale i w ciągu doby. Roczna suma opadów wynosi do 150 mm na zachodzie do 40 mm na wschodzie. Poza Huang He nie ma tu w zasadzie stałych rzek, lecz wyłącznie okresowe , wysychające w lecie i wpadające do bezodpływowych jezior słonych lub ginące w pustyni. Lasów poza zaroślami wzdłuż Huang He brak. Większą część powierzchni regionu zajmują suche stepy , przechodzące bliżej granicy z Mongolią w półpustynie z ubogą roślinnością, rozsianą kępkami. Typowa piaszczysta pustynia - Ordos rozciąga się wewnątrz zakola Huang He, sięgając do poprowadzonego wzdłuż jej południowej granicy Wielkiego Muru .