Mapa hipsometryczna Polski

Mapa hipsometryczna - mapa ogólnogeograficzna , na której przy pomocy poziomic i barw między nimi zawartych jest odwzorowane ukształtowanie powierzchni lądu. Mapa hipsometryczna przedstawia wybrane wysokości oraz plastycznie obrazuje układ nizin, wyżyn i gór. Na szczegółowych mapach hipsometrycznych (małych terenów) można odczytać wypukłe formy terenu (pagórki, wzgórza i góry), oraz formy wklęsłe (doliny i nawet małe kotliny).

Główne barwy na skali barw hipsometrycznych :

• zielone – wysokość od 0 do 200-300 m n.p.m. – niziny (barwa ciemnozielona oznacza depresje )
• żółte – od 200-300 do 500-1000 m n.p.m. – wyżyny i najniższe góry

Dla obszarów wyżej położonych stosuje się różną kolorystykę, np. barwy:

• pomarańczową przechodzącą w czerwień (do ciemnych czerwieni)
• beże przechodzące w brązy dla najwyższych obszarów
• odcienie fioletu.

Granice powyższe są raczej umowne i w zależności od przedstawianego na mapie obszaru, a nawet tradycji występującej w danym kraju, mogą się one nawet znacznie różnić.

Skala barw hipsometrycznych wykorzystuje właściwość wzroku ludzkiego, który obiekty o barwie czerwonej kojarzy jako bliższe, a o zimnych barwach jako dalsze. Metoda hipsometryczna została na szerszą skalę wykorzystana i rozpropagowana przez Eugeniusza Romera , który w 1908 wydał pierwszy na świece atlas (Atlas geograficzny, wydawany później pod tytułem Mały atlas geograficzny) zawierający, jako podstawowe, mapy hipsometryczne.

Porównaj: mapa batymetryczna .

Zobacz też

• metody przedstawiania rzeźby terenu na mapach