Lek ziołowy, lek roślinny, fitofarmaceutyk – według Europejskiego Naukowego Zrzeszenia do Spraw Fitoterapii to użyteczne w
medycynie
wyroby, których składnikami czynnymi są
rośliny lecznicze
, ich części lub substancje z nich pochodzące, ewentualnie kombinacje wymienionych w postaci przerobionej. W
Polsce
określenia te tradycyjnie odnoszą się do wszelkich środków farmaceutycznych zawierających
surowce zielarskie
,
ekstrakty
lub roślinne
przetwory galenowe
i to bez względu, czy są one składnikiem decydującym o działaniu, czy tylko składnikiem pomocniczym. Leki te bywają wyróżniane też z użyciem kryterium ilościowego, jako farmaceutyki zawierające co najmniej 60% składników pochodzenia roślinnego[1].
Cechą charakterystyczną leków roślinnych jest to, że nie występują w postaci czystej, lecz towarzyszą im liczne naturalne związki chemiczne. Tym leki te różnią się od
leków
syntetycznych pochodzenia roślinnego, zawierających czysty związek działający (np.
atropina
,
efedryna
stosowane zwykle w postaci
soli
rozpuszczalnych w wodzie)[1].
Leki roślinne mogą występować w różnej postaci, takiej jak
napar
,
odwar
, tabletki, syropy itp. Wyróżnia się leki ziołowe proste lub złożone. Leki ziołowe proste składają się tylko z jednego składnika ziołowego, leki złożone są zaś mieszanka ziół. Leki ziołowe mogą być stosowane na różne schorzenia, wiele z nich dostępnych jest bez
recepty
.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Eliza Lamer-Zarawska, Barbara Kowal-Gierczak, Jan Niedworok (red.): Fitoterapia i leki roślinne. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007. .