|
Pełna nazwa | Lwowski Klub Sportowy Lechia Lwów |
Przydomek | Biało-zieloni |
Barwy | |
Data założenia |
lato
1903
|
Debiut w najwyższej lidze |
22 marca
1931
|
|
Lechia Lwów (oficjalna nazwa: Lwowski Klub Sportowy Lechia Lwów) – nieistniejący już obecnie
polski
klub
piłkarski
(później
wielosekcyjny sportowy
, m.in. z sekcją
hokeja na lodzie
i
bokserską
), założony we
Lwowie
latem
1903
przez uczniów III i VI Gimnazjum oraz byłych członków koła futbolistów
Sokoła-Macierzy
.
W
okresie międzywojennym
jedna z czterech
pierwszoligowych
drużyn (obok
Pogoni
,
Czarnych
i
Hasmonei
) z
tego miasta
. Jego członkowie wywodzili się głównie ze środowisk
kolejarskich
, toteż niemal przez cały okres swego istnienia Lechia była kojarzona właśnie z tą
grupą społeczną
(nie z
wojskiem
, jak w czasach
PRL
twierdziło wielu).
W połowie
lat 90. XX wieku
grupa polskich
historyków
i
statystyków
futbolu - badając materiały archiwalne - odkryła, że to właśnie Lechia - a nie
I. LKPN "Sława" Lwów
(jak się dotychczas powszechnie uznawało) - była pierwszym w historii zespołem
piłkarskim
utworzonym przez
Polaków
na
ziemiach polskich
(kilkanaście dni różnicy dzielące obydwa zebrania założycielskie). Jednak z racji o wiele większego znaczenia popularnych "Powidlaków" w przedwojennych kręgach ogólnopolskich oraz bardziej wpływowych działaczy od samego początku to właśnie im przypisywało się miano najstarszych. Błąd ten powielano później przez niemal sto lat, co zdarza się również obecnie.
Historia
W
1899
do Lwowa trafiła - wydana przez The Football Association i przetłumaczona z
języka angielskiego
- publikacja przepisów gry w piłkę nożną. Szerzej znane w tym mieście stały one się już rok później, gdy w swym premierowym numerze opublikowała je tamtejsza Gazeta Sportowa, wydawana przez Kazimierza Hemerlinga (później wydrukowano je w formie specjalnej broszury). Wydarzenie to stanowiło pewien przełom, bowiem do
1900
futbol w miarę zorganizowanej formie uprawiano jedynie we lwowskim IV Gimnazjum. Od tego momentu młodzież z tego miasta zaczęła coraz odważniej tworzyć piłkarskie zespoły, które konfronowały swe umiejętności w coraz liczniejszych meczach i turniejach. Moda na football dotarła również do lwowskich III i VI Gimnazjum. Tuż po rozpoczęciu roku szkolnego
1903
/
1904
, uczęszczająca do tych placówek grupa
uczniów
założyła regularny klub, uprzedzając w ten sposób młodzież z I i II Szkoły Realnej (dzięki którym powstał I. LKPN "Sława" Lwów). Przez pierwsze lata swego istnienia (w czasach
zaboru austriackiego
) drużyna rozgrywała wyłącznie spotkania towarzyskie przeciwko innym ekipom z
Galicji
(przeważnie lwowskim). W
1921
zadebiutowała w oficjalnych rozgrywkach piłkarskich - lwowskiej Klasie A (mistrzostwa lwowskiego OZPN), początkowo nie odnosząc większych sukcesów. Dopiero w sezonie
1929
"Lechiści" zajęli w niej 1 miejsce, mierząc się w spotkaniach barażowych o mistrzostwo okręgu lwowskiego z jego ówczesnym czempionem -
Polonią Przemyśl
. Pierwszy mecz - rozegrany na własnym stadionie
11 sierpnia
1929
- wygrali 5:2 (4:1), zaś w rozegranym tydzień później rewanżu ulegli gospodarzom 0:3 (0:3). Liczba goli strzelonych na wyjeździe nie miała wówczas znaczenia, toteż wobec jednakowego bilansu bramkowego (5:5) koniecznym stało się zorganizowanie dodatkowego pojedynku na neutralnym terenie. Jako miejsce spotkania wybrano
Stryj
.
2 września
1929
po dogrywce "Biało-zieloni" pokonali "Polonistów" 3:2 (2:2, 1:1), wywalczając swój pierwszy oficjalny tytuł. Po kolejnym zwycięskim dwumeczu z 9 Pułkiem Artylerii Ciężkiej Siedlce (wygrana u siebie 5:2, porażka w
Siedlcach
0:2 i triumf w dodatkowym meczu 4:2) Lechia przystąpiła do finałowego turnieju barażowego o
ekstraklasę
, w którym zajęła 2 miejsce (za ŁTSG Łódź), nie awansując tym samym do krajowej elity.
Sztuka ta udała się rok później (
1930
). Po wygraniu lwowskiej Klasy A, późniejszych barażowych zwycięstwach nad
Unią Lublin
(4:3 i 5:1) oraz Sokołem Równe (3:0 i 6:1), a także wygraniu barażowego turnieju finałowego klub wywalczył upragnioną promocję do
polskiej ekstraklasy
, z której jednak spadł już po jednym sezonie (ostatnie miejsce w
edycji 1931
), wygrywając zaledwie 5 z 22 rozegranych spotkań oraz 1 remisując.
Do elity nigdy nie udało się już powrócić, więc ostatnie lata swego istnienia zespół spędził w rozgrywkach regionalnych. Po relegacji z I ligi najwiekszym sukcesem okazał się baraż o mistrzostwo lwowskiej ligi okręgowej w sezonie
1933
(po raz kolejny przeciwko
przemyskiej Polonii
). Po dwóch remisach (1:1 w
Przemyślu
i 2:2 we Lwowie), ponownie zaszła potrzeba przeprowadzenia dodatkowej potyczki (również w
Stryju
).
30 lipca
1933
przemyślanie okazali się lepsi, zwyciężając 0:2 (0:1).
Łącznie w rozgrywkach regionalnych - prowadzonych przez OZPN Lwów od
1920
do
1940
- Lechia spędziła 17 sezonów, rozgrywając w tym czasie w sumie 223 mecze (w klasie A oraz lidze okręgowej).
W połowie
lat 30. XX wieku
wielkie sukcesy odnosiła sekcja
hokeja na lodzie
. W sezonie
1934
wywalczyła ona brązowy medal Mistrzostw Polski w tej dyscyplinie, zaś rok później - podczas turnieju rozgrywanego we Lwowie - awansowała do ścisłego finału (dwukrotnie pokonując w półfinale
KTH Krynica
6:1 i 3:1), w którym nie sprostała
lwowskim Czarnym
(porażka 0:4).
We
wrześniu
1939
- na skutek wybuchu
II wojny światowej
- działalność klubu została zawieszona, zaś po jej zakończeniu już nigdy go nie reaktywowano (w
1945
- w wyniku
konferencji teherańskiej
-
Lwów
znalazł się bowiem w granicach
ZSRR
).
W latach
1927
-
1939
barwy Lechii reprezentował
Ryszard Koncewicz
(po wojnie - jeden z najlepszych polskich trenerów piłkarskich w historii).
Sukcesy
Zobacz też
Linki zewnętrzne