Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Koniczyna łąkowa

Koniczyna łąkowa

Koniczyna łąkowa

Systematyka [1]
Domena : eukarionty
Królestwo : rośliny
Klad : rośliny naczyniowe
Klad : Euphyllophyta
Klad : rośliny nasienne
Klasa : okrytonasienne
Klad : dwuliścienne właściwe
Rząd : bobowce
Rodzina : bobowate
Rodzaj : koniczyna
Gatunek :koniczyna łąkowa
Nazwa systematyczna
Trifolium pratense L.
Sp. pl. 2:768. 1753
Morfologia
Kwiatostan

Koniczyna łąkowa (Trifolium pratense L.), nazywana także k. czerwoną lub koniczem – gatunek rośliny z rodziny bobowatych . Występuje w całej Europie , w środkowej Azji oraz północnej Afryce[2]. Została naturalizowana i jest uprawiana także w Australii i obydwu Amerykach. W Polsce jest rośliną pospolitą.

Spis treści

Morfologia

Łodyga
Podnosząca się lub wzniesiona o długości dochodzącej do 50 cm. Jest przylegająco owłosiona i często czerwono nabiegła.
Liście
3-listkowe, jajowate lub eliptyczne, całobrzegie listki, przeważnie plamiaste. U nasady liści występują owłosione i szydłowato zakończone, błoniaste przylistki , często zrośnięte z ogonkiem liściowym.
Kwiaty
Motylkowe , jasnopurpurowe, pachnące, w główkach kulistych lub jajowatych, znajdujących się przeważnie po 2 na jednej łodydze. W 10-nerwowej i owłosionej z zewnątrz rurce kielicha występuje pierścień włosków.
Owoc
Nieduży, zawierający jedno tylko nasiono strąk .
Korzeń
Ma palowy korzeń sięgający nawet do 1,5 m w głąb. W powierzchniowej warstwie gleby tworzy on liczne i długie rozgałęzienia.

Biologia

Bylina . Kwitnie od maja do września. Do powstania owocu niezbędne jest zapylenie krzyżowe . Dokonać go mogą tylko owady o długim aparacie gębowym, głównie trzmiele . Roślina miododajna . Inne owady nie mogąc dostać się do nektaru przez gardziel korony i długą jej rurkę często wygryzają z boku korony otwór i wypijają nektar nie dokonując zapylenia. Po przekwitnięciu okwiat zsycha się. Liczba chromosomów 2n=14.

Ekologia

Siedlisko : Łąki kośne, przydroża, pola, jasne lasy, na żyznych glebach, miejsca trawiaste. Hemikryptofit . W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Molinio-Arrhenatheretalia. Podgatunek nadmorski T. pratense ssp. maritimum ( syn. T. pratense var. villosum) jest gatunkiem charakterystycznym dla Cl. Molinio-Arrhenatheretea, All. Koelerion albescentis, Ass. Trifolio-Anthyllidetum maritimae[3]. Nasiona rozsiewane są przez wiatr.

Zmienność

  • Tworzy mieszańce z koniczyną pogiętą .
  • Występuje w kilku odmianach[2]:
    • Trifolium pratense L. var. americanum Harz
    • Trifolium pratense L. var. perenne Host
    • Trifolium pratense L. var. pratense
    • Trifolium pratense L. var. sativum Schreb.
    • Trifolium pratense L. var. villosum DC.

Zastosowanie

  • Roślina uprawna . Jest uprawiana jako cenna roślina pastewna o dużej zawartości białka i soli mineralnych[4]. Uprawiano ją już w XI w., jednak na większą skalę dopiero od XVIII w. Znajduje się w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej i jest jedną z podstawowych roślin motylkowych uprawianych na paszę.
  • W medycynie ludowej była dawniej rośliną leczniczą . Jej ziele i kwiatostany Herba , Flos Trifolii pratensis zawierają glikozydy i flawonoidy . Używano jej jako środka moczopędnego i wykrztuśnego[4].

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website/Fabaceae ( ang. ). 2001–. [dostęp 2009-09-23].
  2. 2,0 2,1 Germplasm Resources Information Network (GRIN) . [dostęp 2010-02-22].
  3. Władysław Matuszkiewicz : Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. . 
  4. 4,0 4,1 Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Warszawa: Oficyna Wyd. MULTICO, 2006. . 

Bibliografia

  1. D. Gayówna, Ewa Śliwińska: Rośliny łąk. Warszawa: PZWS, 1960. 
  2. Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. . 
  3. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. . 

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Koniczyna łąkowa":

Czarny Kocioł Jagniątkowski ...

Grzbiet Lasocki ...

Mazurski Park Krajobrazowy ...

Francuski kalendarz rewolucyjny ...

Trójpolówka ...

Geografia Islandii ...

Chomiki ...

Miód ...

Góry Stołowe ...

Wyżyna Krakowsko-Częstochowska ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Koniczyna łąkowa":

Rolnictwo w Polsce (plansza 16) ...

Rolnictwo w Polsce (plansza 17) wolny azot z powietrza. koniczyna - w Polsce najbardziej rozpowszechniona koniczyna biała i Koniczyna łąkowa. Uprawiana na łąkach i pastwiskach jako pasza dla zwierząt, działa ...

116. Produkcja zwierzęca, rybołówstwo i rybactwo (plansza 3) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie