Klient – wolny, lecz ubogi obywatel starożytnego Rzymu , często wyzwolony niewolnik, który pozostawał pod opieką patrona , którym był zwykle patrycjusz . Relacja klient-patron nakładała obowiązki na obie strony - klient musiał być posłuszny patronowi, patron zobowiązany był do pomocy materialnej i opieki nad klientem, a obaj musieli być sobie wierni i lojalni. Pewnym przybliżeniem szczególnej sytuacji klienta jest określenie "ubogi krewny". Status klienteli był dziedziczny.

Obowiązkiem klientów było przychodzenie do domu patrona w odświętnym ubraniu, by przekazać mu pozdrowienie. Ludzie ci otrzymywali jedzenie od pana, a ponadto patron wspierał ich pieniędzmi i zapraszał na obiady w swojej rezydencji. W zamian klienci dostarczali mu rozmaitych informacji, głosowali na niego, jeśli kandydował na jakiś urząd, rozpowszechniali o nim dobre opinie. Wśród klientów zdarzali się wybitni poeci i filozofowie, którzy potrzebowali funduszy, żeby zajmować się twórczością. Przykładowym klientem był Horacy , który był zobowiązany służyć arystokracie Mecenasowi: otrzymał od niego posiadłość, która zapewniła mu byt do końca życia.