Szakal pręgowany (Canis adustus) – gatunek
drapieżnego
ssaka
z rodziny
psowatych
.
Występowanie i biotop
Ssaki należące do tego gatunku występują w zachodniej
Afryce
,
Demokratycznej Republice Konga
,
Somalii
,
Etiopii
,
Mozambiku
i w
Afryce Południowej
. Zamieszkuje różne formy sawanny, również w górach do wysokości 2700 m n.p.m. Gatunek ten nie unika człowieka, można go spotkać nawet w centrum miast. Wychowywany od szczenięcia przez człowieka łatwo się oswaja i niektórymi zachowaniami przypomina
psa domowego
.
Charakterystyka
Długość ciała 70-80 cm, długość ogona 35-50 cm, masa ciała 6-13 kg. Samce są nieco większe i cięższe. Grzbiet bladoszary, od nasady przednich kończyn do nasady ogona ciągną się ciemnobrązowe pasy, oddzielone od grzbietu białym obrzeżeniem. Gardło, brzuch i koniec ogona białe.
Tryb życia
- Odżywianie
Małe ssaki wszystkich gatunków, ptaki, gady, płazy, padlina oraz pokarm roślinny.
- Dojrzałość płciowa
Samice po osiągnięciu 1 roku, samce 2 lat.
- Rozród
Ciąża trwa średnio 60 dni; w miocie rodzi się najczęściej 2 do 7 ślepych młodych. Szczenięta otwierają oczy po 8-12 dniach. Okres laktacji trwa około 8-10 tygodni. W niewoli żyją 10-12 lat.
Podgatunki
Wyróżnia się sześć podgatunków szakala pręgowanego[3]:
- C. adustus adustus Sundevall, 1847
- C. adustus bweha Heller, 1914
- C. adustus grayi Hilzheimer, 1906
- C. adustus kaffensis Neumann, 1902
- C. adustus lateralis P. L. Sclater, 1870
- C. adustus notatus Heller, 1914
Status
Stosunkowo rzadki, lecz nie zagrożony wyginięciem. Na początku XX w. gatunek ten został prawdopodobnie przetrzebiony przez
epidemię
nosówki
. Obecnie tępiony w niektórych krajach w akcjach zwalczania epidemii
wścieklizny
.
Przypisy
- ↑
Canis adustus
w: Integrated Taxonomic Information System (
ang.
)
- ↑
Canis adustus
. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (
ang.
)
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.)
Canis adustus.
w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (
ang.
) [dostęp 15 października 2009]
Bibliografia
- Tadeusz Kaleta "Dzikie psy i hieny", Wydawnictwo "Wiedza Powszechna", Warszawa 1998
Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.
