Henrico Albicastro (ok. 1660 - ok. 1730 ); żołnierz, skrzypek i kompozytor holenderski pochodzenia bawarskiego.

Albicastro nazywał się w rzeczywistości Johann Heinrich von Weissenburg i pochodził z Bieswangen w centralnej Bawarii niedaleko Pappenheim . Szwajcarscy muzykolodzy starali się (na podstawie Musicalisches Lexicon Johanna Walthera z 1732 ) przez długi czas wykazać jego rzekomo szwajcarski rodowód. Imię Weissenburg odnosi się do nazwy wioski opodal Bieswangen.

W 1686 roku Albicastro przybył do Lejdy w Holandii , gdzie zapisał się na tamtejszy uniwersytet jako "Musicus Accademiae". Był przez jakiś czas odpowiedzialny za oprawę muzyczną tamtejszych ceremonii życia naukowego. W latach dziewięćdziesiątych podróżował do Hiszpańskich Niderlandów ( Belgia )

W 1696 roku opublikował dwanaście swoich trio sonate. W latach 1701 - 1706 Estienne Roger wydawca muzyczny z Amsterdamu opublikował jego opp. 2,3.5.6 i 9 (sonaty skrzypcowe) i opp. 1,4 i 8 (sonaty potrójne) w przeciwieństwie do dzieła opublikowanego w 1696 roku były one wydane pod pseudonimem Albicastro (włosko-łaciński odpowiednik jego nazwiska - "biały zamek" - Das weisse Burg). Kompozycje te mają wielką wartość estetyczną i posiadają niezwykłą, nawet w porównaniu z włoskimi mistrzami baroku, siłę dramatyczną. Muzyka Albicastra wydaje się optymistyczna i mroczna zarazem.

W 1708 roku otrzymał stopień kapitana w kawalerii holenderskiej. Walczył w wojnie o hiszpańską sukcesję ( 1701 - 1713 ) Pozostał w armii także po podpisaniu pokoju w Utrecht (1713).

Albicastro należy do najznakomitszych reprezentantów sztuki muzycznej w XVIII-wiecznej Holandii, sytuując się swą rangą muzyczną obok takich artystów jak Willem de Fesch , Unico van Vassenaer i przybyły z Italii Pietro Locatelli (w Amsterdamie od lat dwudziestych XVIII wieku).

Nic nie wiadomo o życiu Albicastra po 1730 roku. Możliwe, że nie zakończył on wówczas swych dni. Postać Albicastra pojawia się w powieści Secretum dwojga włoskich autorów ( Rita Monaldi , Francesco Sorti )