Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Grzybienie północne

Grzybienie północne

Grzybienie północne

Systematyka [1]
Domena : eukarionty
Królestwo : rośliny
Klad : rośliny naczyniowe
Klad : Euphyllophyta
Klad : rośliny nasienne
Klasa : okrytonasienne
Rząd : grzybieniowce
Rodzina : grzybieniowate
Rodzaj : grzybienie
Gatunek :grzybienie północne
Nazwa systematyczna
Nymphaea candida J.Presl & C. Presl
Delic. Prag. 224. 1822 [Jul 1822]
Kategoria zagrożenia
 
Kategoria zagrożenia w Polsce ( CzK )
EXEWCRENVULR

Kategoria: narażony
 

Grzybienie północne, g. zapoznane (Nymphaea candida) - gatunek byliny z rodziny grzybieniowatych (Nymphaeaceae). Jeden z ok. 50 gatunków z rodzaju grzybienie (Nymphaea). Występuje w północnej Europie i Azji (najdalej na południe występuje w Hiszpanii i na Kaukazie ). W Polsce rozproszony w północnej części kraju. Po 1980 zostały potwierdzone następujące stanowiska: w północno-wschodniej Polsce - jeziora: Kołowinek koło Dobrego Lasu, Róg, Łękuk i Dubinek koło Orłowa, Legenda koło Zawad Oleckich, Gaładuś koło Żegar oraz Liczonka koło Ruskiej Wsi. Z powodu dużego podobieństwa do grzybieni białych gatunki te są często ze sobą mylone i dlatego też rozmieszczenie grzybieni północnych nie jest dokładnie poznane.

Spis treści

Morfologia

Pokrój
Roślina wodna ( hydrofit ), o pełzających, walcowatych kłączach . Jej liście i kwiaty unoszą się na wodzie. Gatunek bardzo podobny do powszechnie znanych grzybieni białych .
Liście
Liście pływające na powierzchni wody z długim ogonkiem (do 2 m). Unoszą się na powierzchni dzięki licznym komorom powietrznym w blaszce liściowej i ogonku oraz za sprawą śluzu wydzielanego przez włoski gęsto pokrywające spód liścia. Śluz ten chroni też liść przed wysychaniem. Liście są skórzaste, jajowate lub koliste, długości do 27 cm i szerokości do 23 cm, u nasady głęboko wycięte. W odróżnieniu od grzybieni białych klapy u nasady liścia często zachodzą na siebie (u tego drugiego gatunku są zawsze rozchylone). Żyłki drugiego rzędu przy brzegu połączone ze sobą (cecha dobrze widoczna od spodu). Z wierzchu liście są zielone i pokryte woskiem , od spodu mają kolor fioletowy.
Kwiaty
Na długich szypułkach, pływające, białe , o średnicy do 9 cm. Pozbawione są miodników . Kielich jest cztero-, rzadko pięciodziałkowy, z działkami od zewnątrz zielonkawymi, od wewnątrz białymi. Płatki korony liczne (do 20), ułożone spiralnie i stopniowo przechodzące w liczne pręciki . Pręciki mają nitki różnej długości przy czym nitki nawet najbardziej wewnętrznych pręcików pozostają szersze od pylników (u grzybieni białych są węższe). Znamię pojedynczego słupka jest ciemnożółte do czerwonego, zagłębione w środku, zbudowane z 6-14 promieni. Kwitnie od czerwca do lipca.
Owoc
Wielonasienny, jagodopodobny, zielony, z czworokątną nasadą.
Kłącze
Grube, pełzające, walcowate zakorzenione w dnie. Za sprawą kłącza roślina ma możliwość rozmnażania wegetatywnego .

Ekologia

Siedlisko : wody stojące lub wolno płynące. Rosnący na płytkich wodach o dnie zwykle torfowym lub piaszczysto-mulistym i mulistym. W odróżnieniu od grzybieni białych preferuje zbiorniki oligo- do słabo eutroficznych, o wodach bardziej miękkich (unika zbiorników z gytią wapienną). Gatunek charakterystyczny dla własnego zespołu Nymphaeetum candidae[2].

Zmienność

Często tworzy mieszańce z grzybieniami białymi .

Odmiany botaniczne we florze Polski [3]:

  • N. candida var. semiaperta (Klinggr.) Con. - kwiaty przez cały czas kwitnienia tylko na wpół rozchylone,
  • N. candida var. aperta Con.
  • N. candida var. campanulata Schust.
  • N. candida var. patula Schust.

Zagrożenia i ochrona

Gatunek w Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową . Ustępuje głównie z powodu eutrofizacji jezior. Zagrożeniem dla gatunku jest także zanieczyszczenie wód. Na niektórych stanowiskach, np. w Zalewie Szczecińskim wyginął całkowicie, w wielu miejscach zmniejszył swoją liczebność[4].

Bibliografia

  1. Kłosowscy S. i G. 2001. Rośliny wodne i bagienne. Multico Oficyna Wydawnicza, Warszawa. .
  2. Kaźmierczakowa R. (red.), Zarzycki K. (red.). Polska Czerwona Księga Roślin. Kraków 2001. .

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website ( ang. ). 2001–. [dostęp 2009-05-28].
  2. Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. .
  3. Jasiewicz Adam (red.) 1985. Flora Polski - Rośliny Naczyniowe. 4: 306 pp. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa-Kraków.
  4. Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. . 


Inne hasła zawierające informacje o "Grzybienie północne":

Ren ...

Brescia ...

Odense ...

Klemens Maria Hofbauer ...

Zugspitze ...

Medwiedin ...

Czarna Góra (Czeski Grzbiet) ...

Kocioł (Karkonosze) ...

Studzienna Góra ...

Łączna Góra ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Grzybienie północne":

Wycieczka do Szkocji - A trip to Scotland (plansza 3) ...

005. Przegląd i znaczenie nasiennych (plansza 11) ...

033a.Kultura wczesnego i pełnego średniowiecza. Czas kościołów i wielkich katedr (plansza 7) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie