Giovanni Boccaccio (ur.
16 czerwca
1313
we Florencji, zm.
21 grudnia
1375
w
Certaldo
) – pisarz
włoski
, znany z swego dzieła
Dekameron
. Twórca nowożytnej nowelistyki[1].
Biografia
Był nieślubnym dzieckiem toskańskiego kupca i francuskiej szlachcianki. Dzieciństwo spędził we
Florencji
, od piętnastego roku życia przebywał w
Neapolu
, gdzie niezbyt chętnie studiował prawo i handel, co uznał za czas stracony. Jednak to właśnie w tym czasie poznał
Francesca Petrarkę
, zbliżył się do literatury i kultury antycznej. Szczególnie umiłował
Tacyta
i
Liwiusza
. W wieku 23 lat zakochał się w nieślubnej córce króla, Marii d' Aquino, która stała się jego muzą. W roku 1340 ponownie powrócił do Florencji, gdzie zajmował wiele zaszczytnych stanowisk. Jednak po pewnym czasie zrezygnował z życia politycznego, mimo, że kilkakrotnie miasto powierzało mu misje dyplomatyczne.
Giovanni Boccaccio poświęcił życie literaturze. Pozostawił ogromny dorobek, na który składają się
poematy epickie
, powieści miłosne oraz
wiersze
. Zafascynowany twórczością
Dantego
, napisał
biografię
Żywot Dantego oraz komentarz do jego
Piekła
[1]. Najwybitniejszym dziełem Boccaccia jest
Dekameron
(Il Decamerone,
1348
-
1353
). Jest to zbiór 100 nowel podzielonych na 10 dni, stąd nazwa znacząca po grecku "Księga dziesięciu dni". Nowele te są połączone w całość i są opowiadaniami grupy młodych kobiet i mężczyzn, którzy podczas zarazy schronili się w okolicach Florencji.
Pisma
Portret Boccaccia pędzla Andrei del Castagno z
1450
r.
Ponieważ Boccaccio pracował wiele lat nad swoimi tekstami oraz często wprowadzał poprawki i nowe redakcje, ich datowanie jest niedokładne i budzi wiele wątpliwości.
W volgare
"Łowy Diany" (przed
1334
) - poemat
tercyną
.
"Opowieść o nimfach z Fiesole" (1344-
46
) - niedługi poemat
oktawą
.
"Filostrato" - poemat oktawą.
"Filocolo" (do
1366
) - opowieść
prozą
.
"Tezeida o zaślubinach Emilii" (
1339
-
40
) - poemat oktawą w 12 księgach.
"Komedia o florenckich nimfach" - nawiązujący do
Dantego
poemat, przeplatający tercyny z fragmentami prozą.
"Miłosne widzenie" - poemat tercyną opisujący marzenie senne.
"Fiammetta" (
1343
-
44
) - opowieść o miłości dworskiej widzianej oczami kobiety. Uchodzi za pierwszą włoską
powieść psychologiczną
.
"Dekameron" - wśród
nowel
przeważa tematyka miłosna. Ich charakter jest zróżnicowany. W swym dziele Boccaccio opisuje wielką "komedię ludzką".
"Żywot Dantego" (pierwsza wersja tekstu powstała w latach
1351
-
55
) oraz "Objaśnienia do komedii Dantego" są owocem cyklu wykładów z "
Boskiej Komedii
, jakie wygłaszał Boccaccio w kościele Santo Stefano in Badia.
"Corbaccio" (ok.
1365
) - ostra
inwektywa
przeciwko kobietom.
Po łacinie
"Sielanki" (do
1367
) - zbiór szesnastu
eklog
, nawiązujący do
Petrarki
.
"O przypadkach sławnych mężów" (
1636
-
60
, II red.
1373
) - traktat będący zbiorem 80 nieszczęśliwych historii postaci różnych epok. Tekst ma charakter moralizatorski, w dużej mierze odchodzi od prawdy historycznej w stronę literackiej fikcji.
"O sławnych niewiastach" (
1631
-
1632
) - 102 biografie kobiet mitycznych, antycznych i średniowiecznych - traktat moralizatorski.
"O nazwach gór, lasów, źródeł, jezior, rzek, stawów, bagien i mórz" - traktat etymologiczny.
"Genealogia bogów" (od
1350
) - zbiór starożytnych
mitów
, próba usystematyzowania
mitologii
.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Andrzej Z. Makowiecki, Andrzej Markowski, Włodzimierz Paszyński, Tomasz Wroczyński, Pamiętajcie o ogrodach... Część 1, str 235-236, WSiP, Warszawa 2002
Bibliografia
- K. Żaboklicki, Historia literatury włoskiej, PWN, Warszawa 2008.
- P. Salwa (red.) , Historia literatury włoskiej, Semper, Warszawa 2006.
Zobacz też
- literatura okresu odrodzenia
Linki zewnętrzne
