George Herbert Hitchings (ur. 18 kwietnia 1905 w Hoquiam, Waszyngton , zm. 27 lutego 1998 w Chapel Hill, Karolina Północna ) – amerykański biochemik i farmakolog. Był profesorem Uniwersytetu w Durham i Chapel Hill. Został powołany na członka Royal Society w Londynie i Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie .

Wspólne badania George'a Hitchingsa i Gertrudy Elion doprowadziły do odkrycia w 1951 roku pierwszego skutecznego lekarstwa stosowanego w terapii chorób nowotworowych . Współpracowali oni przez około 30 lat. Skupili się nad badaniami dotyczącymi poznaniu kwasów nukleinowych a w szczególności struktury DNA . Para odkryła również lekarstwa stosowane m.in. w terapii:

• malarii ( pirymetamina )
• białaczki i chorób immunologicznych (tioguanina, merkaptopuryna )
• infekcji dróg moczowych i oddechowych ( trymetoprym )
• dny moczowej ( allopurynol ).

W 1988 roku otrzymał wraz z Jamesem W. Blackiem (Wielka Brytania) i Gertrude B. Elion (USA) Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny za sformułowanie znaczących zasad leczenia farmakologicznego (w szczególności nad wytycznymi dotyczącymi chemioterapii) i stworzenie w oparciu o nie nowej generacji leków przeciwnowotworowych^[1].

Przypisy