François de Neufville, duc de Villeroy

François de Neufville, duc de Villeroy ( ur. 7 kwietnia 1644 w Lyonie , zm. 18 lipca 1730 w Paryżu ), marszałek Francji .

Villeroi był żołnierzem wywodzącym się z francuskiej rodziny szlacheckiej, która została wyniesiona za panowania króla Francji Karola IX . Jego ojciec Nicolas de Neufville, markiz de Villeroi , marszałek Francji ( 1598 - 1685 ) był wychowawcą króla Ludwika XIV , który później uczynił go księciem.

François wychowywany był w bliskich stosunkach z przyszłym królem Francji Ludwikiem i stał się członkiem jego ścisłego grona przyjaciół. Bliski przyjaciel króla , gładki dworak i lider towarzystwa oraz człowiek o wielkiej osobistej galanterii, Villeroi był naznaczony do awansów w armii, którą uwielbiał. Jednak służba żołnierska potrafiła bardziej sprawiedliwie niż sam król Ludwik wykazać czyjąś niekompetencję. W 1693 bez wypróbowania jego rzeczywistych zdolności dowódczych, został marszałkiem Francji . W 1695 , gdy zmarł marszałek Luxembourg , Villeroi dostał dowództwo nad armią francuską we Flandrii (podczas wojny palatynackiej ). Wilhelm III Orański zauważył, że Villeroi będzie znacznie łatwiejszy do pobicia, niż mały garbus, jak zwano marszałka Luxembourga. Villeroi dokonał bezsensownego bombardowania Brukseli w 1695 .

W 1701 Villeroi został wysłany do Włoch by zastąpić Catinata i został wkrótce pobity przez posiadającego mniejsze siły księcia Eugeniusza Sabaudzkiego w bitwie pod Chiari . W lutym 1702 dostał się do niewoli po tym, jak dał się zaskoczyć pod Cremoną , który to wyczyn stał się wkrótce tematem licznych wierszyków satyrycznych. W następnych latach dostawał niemiłosierne baty od księcia Marlborougha w Niderlandach . Bardziej niż Villeroi przeszkadzali Marlboroughowi Holendrzy czy też inni komisarze rządów wojsk sprzymierzonych i to głównie uchroniło Francję od całkowitej katastrofy na froncie holenderskim. Jednak w 1706 Marlborough zaatakował i ciężko pobił Villeroia pod Ramillies . Ludwik XIV pocieszał potem swego przyjaciela, jednak odebrał mu dowództwo i odtąd Villeroi żył życiem dworzanina, i chociaż podejrzewany o udział w spiskach, zachował swoją przyjaźń z Ludwikiem. W czasach Regencji ( 1715 - 1723 ) Villeroi był wychowawcą będącego dzieckiem króla Ludwika XV , a także piastował wiele wysokich urzędów w czasach między 1717 a 1722 , do momentu swego upadku za spiskowanie przeciwko Filipowi Orleańskiemu , regentowi Ludwika XV, i został zesłany na stanowisko gubernatora Lyonu , co dla przyzwyczajonego do wspaniałości dworu wersalskiego arystokraty było okrucieństwem. Gdy Ludwik XV osiągnął wiek, w którym mógł już przejąć władzę, zakończył zesłanie Villeroia i powierzył mu ponownie wysoki urząd dworski.

Literatura

• This entry has re-edited material originally public domain text from the 1911 Encyclopædia Britannica.