Eter dietylowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C4H10O
Inne wzory	C2H5OC2H5, (C2H5)2O, Et2O
SMILES	CCOCC
Masa molowa	74,12 g / mol
Wygląd	klarowna, bezbarwna ciecz
Identyfikacja
Numer CAS	60-29-7
PubChem	3283[1]
Właściwości Gęstość i stan skupienia 0,7134 g/cm3 ; ciecz Rozpuszczalność w wodzie 6,9 g/100 cm3 (20 °C) Temperatura topnienia -116,3 °C Temperatura wrzenia 34,6 °C Lepkość 0,224 cP
Budowa Moment dipolowy 1,15 D
Niebezpieczeństwa
MSDS	Zewnętrzne dane MSDS
Zagrożenia wg  Dyrektywy 67/548/EWG , zał. I[2]
Skrajnie łatwopalny Szkodliwy Skrajnie łatwopalny (F+) Szkodliwy (Xn)
NFPA 704	4 2 0
Temperatura zapłonu	-40 °C
Temperatura samozapłonu	170 °C
Zwroty ryzyka	R12, R19, R22, R66, R67
Zwroty bezpieczeństwa	S2, S9, S16, S29, S33
Numer RTECS	KI5775000
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25 °C, 1000 hPa)

Eter dietylowy (pot. eter etylowy^[3], eter) – organiczny związek chemiczny z grupy eterów , zbudowany z dwóch grup etylowych przyłączonych do atomu tlenu. Ma właściwości narkotyczne, nasenne i znieczulające. Nałogowe wąchanie lub spożywanie eteru nosi nazwę eteromanii .

Jest bezbarwną, ruchliwą cieczą o przyjemnym zapachu . Słabo rozpuszczalny w wodzie , bardzo dobrze rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych (np.: acetonie , etanolu , benzenie ).

Eter dietylowy otrzymuje się w wyniku dehydratacji alkoholu etylowego (działając nań stężonym kwasem siarkowym w temperaturze 140 °C). W przemyśle otrzymywany jest w wyniku dehydratacji par alkoholu etylowego przepuszczanych nad Al2O3 lub zeolitami .

Głównie stosowany jako:

• rozpuszczalnik – w ekstrakcji oraz w wielu syntezach organicznych (szczególnie w reakcji Grignarda )
• dawniej w lecznictwie jako środek nasenny i znieczulający

Eter dietylowy jest skrajnie łatwopalną cieczą ( temperatura zapłonu : -40 °C, temperatura samozapłonu 170 °C). Z powietrzem (i tlenem ) tworzy mieszaninę wybuchową. Jego pary są cięższe od powietrza, co powoduje, że "pełzają" po stole laboratoryjnym, unosząc się z otwartej butelki. Możliwe jest więc podpalenie par eteru, nawet w odległości kilku metrów od otwartej butelki, co powoduje szybkie przeniesienie ognia i pożar . Jest to powód, dla którego należy bardzo ostrożne obchodzić się z nim (dobrze wentylowane pomieszczenie), a w szczególności nie wolno używać otwartego ognia przy wszelkich pracach z eterem. W większych laboratoriach spotyka się specjalne pomieszczenia do wykonywania prac związanych z użyciem eteru dietylowego – tak zwane pokoje eterowe.

Eter dietylowy (podobnie jak inne etery) ma skłonność do tworzenia wybuchowych, wysokowrzących nadtlenków , w wyniku działania światła i kontaktu z powietrzem. Oddestylowanie eteru zawierającego nadtlenki prowadzi do ich zatężenia i może spowodować eksplozję. Dlatego przed przystąpieniem do destylacji eteru należy wykonać test na obecność nadtlenków, a w razie stwierdzenia ich obecności należy rozłożyć je za pomocą środka redukującego ^[4].

Zobacz też

• lista czynników chłodzących
• eteromania
• anodyna

Przypisy

Bibliografia