Aragorn – postać literacka ze stworzonego przez
J. R. R. Tolkiena
Śródziemia
, jeden z głównych bohaterów powieści Tolkiena
Władca Pierścieni
. W filmowej trylogii
Petera Jacksona
, wcielił się w niego
Viggo Mortensen
.
Aragorn II -
Dúnadan
,
Strażnik Północy
, urodził się 1 marca 2931 roku
Trzeciej Ery
, jako syn
Arathorna II
i jego żony
Gilraeny
. Był bezpośrednim potomkiem
Elendila
i
Isildura
, założycieli dynastii królów
Gondoru
i
Arnoru
. Nazwany został po swym przodku,
Aragornie I
. W jego żyłach płynęła krew 3 ras: ludzi, elfów i Majarów (przez Melianę, Luthien, Diora, Elwingę i Elrosa).
Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Gdy Aragorn był jeszcze niemowlęciem, jego ojciec zabity został strzałą
orka
, która trafiła go w źrenicę. Zgodnie z tradycją swego rodu, został wychowany w
Rivendell
na dworze
Elronda
. Na prośbę matki Aragorna, jego tożsamość utrzymana została w tajemnicy, jako że obawiała się, że inaczej może zostać zabity, jak jego ojciec i dziadek. Aragorn znany był więc pod imieniem Estel (w
sindarinie
nadzieja). Dowiedział się o swym prawdziwym dziedzictwie mając lat 20 (wtedy to osiągnął pełnoletność).
Elrond
powiedział "Estelowi" o jego prawdziwym imieniu i pochodzeniu i przyniósł mu szczątki
Narsila
, miecza Elendila. W Rivendell, Aragorn poznał i zakochał się w
Arwenie
, córce Elronda, która powróciła do ojca z
Lothlórien
.
Jako Strażnik
Aragorn przybrał swe właściwe imię i jako Aragorn II został szesnastym Wodzem
Dúnedainów
Północy. W roku 2956 poznał
Gandalfa
, z którym bardzo się zaprzyjaźnił. Czarodziej zwrócił jego uwagę na
Shire
i
Bree
, gdzie Aragorn znany był jako Obieżyświat[1].
W latach 2957-2980 Aragorn wiele podróżował, służąc w armiach króla
Rohanu
Thengla
i namiestnika Gondoru
Ectheliona II
. Znany był tam jako Thorongil (Orzeł Gwiazdy).
W roku 2980 ponownie spotkał Arwenę. Podarował jej dziedzictwo swego rodu,
Pierścień Barahira
i poprosił o rękę. Elrond nie godził się jednak wydać córki za jakiegokolwiek człowieka, chyba że byłby królem
Arnoru
i
Gondoru
.
W roku 3009, na prośbę
Gandalfa
, Aragorn udał się do
Rhovanionu
w poszukiwaniu
Golluma
. W końcu schwytał go na
Martwych Bagnach
niedaleko
Mordoru
i przywiódł jako jeńca do siedziby króla
Thranduila
w
Mrocznej Puszczy
.
Wojna o Pierścień
30 września 3018 roku, Aragorn spotkał w gospodzie Pod Rozbrykanym Kucykiem w
Bree
hobbita
Froda Bagginsa
i dołączył do niego, prowadząc go do
Rivendell
, siedziby
Elronda
. W trakcie tej wyprawy leczył Froda po jego zranieniu przez Króla Czarnoksiężnika z Angmaru, Króla Upiorów Pierścienia na Wichrowym Czubie (
Amon Sûl
). Po naradzie u
Elronda
został jednym z Dziewięciu Towarzyszy. Poprowadził Drużynę Pierścienia po upadku
Gandalfa
w
Morii
.
Pod wodogrzmotami Rauros wyprawił w ostatnią podróż
Boromira
i ruszył wraz z
Legolasem
i
Gimlim
w pościg za
orkami
Sarumana
. Dotarł do
Rohanu
, był jednym z dowódców w
bitwie o Rogaty Gród
. W towarzystwie swoich kompanów
Legolasa
,
Gimliego
oraz
Szarej Drużyny
przeszedł Ścieżką Umarłych, by z pomocą Umarłych pokonać korsarzy w
Pelargirze
. Poprowadził też liczny oddział żołnierzy
Gondoru
do
bitwy na Polach Pelennoru
, gdzie odwrócił jej przebieg. Ostatnią bitwę w czasie
Wojny o Pierścień
stoczył pod Morannonem, by odwrócić uwagę
Saurona
od wnętrza
Mordoru
, gdzie Frodo wykonywał ostatni etap swojego zadania.
Od chwili przekucia szczątków
Narsila
w
Andúrila
, Aragorn zawsze nosił go przy sobie.
Panowanie
Po pokonaniu
Saurona
w
Wojnie o Pierścień
, Aragorn koronowany został na króla Zjednoczonego Królestwa
Arnoru
i
Gondoru
jako Elessar (
quen.
Kamień elfów) oraz poślubił
Arwenę
. Założył ród królewski Telcontar (quen. Obieżyświat), który był kontynuacją rodu
Elendila
. Około 15 roku Czwartej Ery król Elessar rozpoczął odbudowę miasta
Fornost
i przywrócił mu dawną świetność.
Zmarł po 210 latach życia i 122 latach rządów w roku 120
Czwartej Ery
dnia 1 marca.
Jego następcą na tronie był jego syn
Eldarion
. Aragorn i Arwena mieli również kilka córek, jednak ich imiona nie zostały nigdzie wymienione.
Przypisy
- ↑ W tłumaczeniu Jerzego Łozińskiego: Łazik.