Ozdobny napis "Allah" w piśmie arabskim
Allah (z
arab.
ﷲ,
IPA
: [ʔaɫɫɑːh], ) – w
języku arabskim
słowo oznaczające Boga jedynego.
Początkowo słowo Allah było wykorzystywane zarówno przez pogańskich
Arabów
do określania
boga
Księżyca
-
Sina
, wywodzącego się od sumeryjskiego boga księżyca
Nanny
, jak i przez chrześcijańskich
Arabów
do określania Boga. Pomimo, że jest tradycyjnie związane z islamem, słowo Allah nie jest specyficzne dla tej religii. Także wśród przedislamskich i chrześcijańskich Arabów słowami Allah/Alihah oznaczającymi to samo co u żydów Eloh/Elohim określano Boga w rozumieniu monoteistycznym. Słowo Allah występuje między innymi na inskrypcji z Umm al-Dżimal. Od czasów
Mahometa
zaczęło ono oznaczać dla muzułmanów w języku arabskim wyłącznie Jedynego Boga, i dlatego chociaż posiada ono lingwistycznie liczbę mnogą i rodzaj żeński, to te formy gramatyczne nie są obecnie stosowane przynajmniej wśród muzułmanów.
Etymologia
Arabskie słowo Allâh (alif-lam-lam-hah [ALLH]) oznacza: "Bóg Jedyny". Składa się z dwóch słów:
al – będące
rodzajnikiem
określonym, ilāh – które znaczy bóg, całe zaś słowo Allāh – oznacza Boga w rozumieniu
monoteistycznym
.
Słowo ilâh oznacza jakiegokolwiek boga,
bóstwo
, cokolwiek co jest czczone. Odpowiednikiem arabskiego ilâh jest
hebrajskie
słowo eloh (
alef
-
lamed
-
he
, w liczbie mnogiej
Elohim
). Napisane w pierwotnej formie paleohebrajskiej bądź
aramejskiej
czy w piśmie nabatejskim wymówić można na kilka różnych sposobów.
W podstawowej formie słowo to (wymawiane alah), jest czasownikiem o znaczeniu "przysięgać" lub "składać przysięgę", jak również czasownikiem "ubóstwiać" lub "czcić."[1]
Rdzeń tego słowa pochodzi od jeszcze starszego słowa – el, które znaczy bóg, bóstwo, moc, siła. Słowo to ma takie samo znaczenie jak
arabskie
słowo ilāh,
aramejskie
īl[2]. czyli takie jak w języku polskim bóg, bóstwo.
Alternatywną, także prawidłową pisownią w
języku polskim
, jest Allach[3]. „Allah” jest jedynym arabskim słowem, w którym wymawiane jest
/ɫ/
(stąd u Sienkiewicza pisownia „Ałłah”).
Allah w islamie
Według muzułmanów Allah jest jedynym bytem samoistnym, stwórcą wszechświata i jego najwyższym władcą. Cały świat podlega ciągłym przemianom, ponieważ jest w każdej chwili tworzony na nowo. Wszystkie prawa świata wywodzą się z Jego woli i mądrości.
Nie ma bóstwa prócz Boga Jedynego, a Mahomet jest jego Prorokiem[4]
To
wyznanie wiary
w jedynego Boga – Allaha jest jednym z
pięciu filarów
islamu
. Każdy
muzułmanin
musi oddawać mu bezwarunkową cześć i bezwzględnie poddać się jego woli i wyrokom. Bóg jest jeden i jedyny, a jego wszechmoc i panowanie niepodzielne:
Ziemia i niebo, niezmierzone przestrzenie, cały świat, są Jego królestwem. Zarówno mu są wiadome czyny, które na jaw wydajesz, jak i te, które ukrywasz w tajemnicy; wie to co mówisz głośno i to co cicho. Nie masz Boga nad Niego. Najpiękniejsze imiona należą Jemu. [Koran 20:5-7]
Dla muzułmanów najcięższym
grzechem
, którego według islamu Bóg nigdy nie przebacza, jest
szirk
- oddawanie czci innym bogom oprócz niego:
Pan nie przebaczy bałwochwalcom. On odpuszcza podług swej woli wszystkie inne występki, lecz bałwochwalstwo jest jedną z największych zbrodni. [Koran, 4:48]
Islam krytykuje
chrześcijańskie
poglądy o
Jezusie
jako Synu Bożym czy dogmat o
Trójcy Świętej
.
Istotę Boga – Allaha określa w
Koranie
99 przymiotników, nazywanych
atrybutami
lub imionami (nie w dosłownym tego słowa znaczeniu) Allaha; kolejność tych imion jest taka, w jakiej pojawiają się w Koranie, pierwszym z nich jest ar-Rahman ("miłościwy"). Zasadniczo muzułmanie uważają, że "imion" tych Allah posiada 100, jednak ostatnie z nich zna tylko On sam. Właśnie owym 99 atrybutom odpowiada 99 paciorków muzułmańskiego różańca (
subhy
).
Pomiędzy światem ludzi a Allahem muzułmańska kosmologia umieszcza świat bytów nadprzyrodzonych:
aniołów
– sług bożych i
dżinnów
, do których zalicza się też
Szatan
.
Wbrew obiegowym opiniom wyraz "Allah" nie oznacza tylko Boga u muzułmanów, bo nie jest imieniem własnym Boga. To
arabskie słowo
oznaczające Boga jest używane także przez arabskojęzycznych
chrześcijan
na określenie chrześcijańskiego
Boga
w Trójcy Jedynego. Arabskie słowa Allah i Alihah stanowią odpowiedniki
hebrajskich
słów Eloh i Elohim.
Allah w chrześcijaństwie
Słowo "Allah" jest używane przez arabskich chrześcijan jako naturalne, arabskie, przedmuzułmańskie i językowo uniwersalne (niezwiązane z zasady z żadną religią) słowo oznaczające po prostu Boga (ang. God, franc. Dieu), nie będące w żadnym aspekcie "imieniem własnym Boga w islamie" (jak błędnie uważa się czasami na Zachodzie).
Arabscy
chrześcijanie
uważają ponadto, że ostatnie
100. imię Allaha
to ath-Thaluth al-Muqaddas -
Trójca Święta
, będące zasadniczą istotą Boga jako Miłości.
Sentencje arabskie
- Allahu akbar = "Bóg jest wielki"
- Allahu mahabbah = "Bóg jest miłością"
- Allahu al-ahad = "Bóg jest jeden"
- Bismillah = "W imię Boga"
- Insza'allah = "Jak Bóg da"
- Allahu arabos = "Bóg tak każe"
- Maszallah = "Bóg tak chciał"
Zobacz też
Przypisy
- ↑ słownik Milon Ben-Y'hudaah, Ivri-Angli (Ben Yehuda's Hebrew-English Dictionary)
- ↑ "Illustriert Bibel Lexikon", Hugo Odeberg & Thoralf Gilbrant, str. 2103
- ↑
Wielki słownik ortograficzny PWN
- ↑ Inne wersje tłumaczenia: "Nie ma bóstwa prócz Boga Jedynego, a Muhammad jest jego Prorokiem", "Nie ma innego Boga prócz Boga Jedynego, a Mahomet jest jego Prorokiem"; więcej w:
Szahada
