Siódma pieczęć (
szwe.
Det Sjunde inseglet) – szwedzki
film fabularny
z
1957
roku, nominowany do
Złotej Palmy
w
Cannes
w
1957
roku. Na tym samym festiwalu
Ingmar Bergman
otrzymał za Siódmą pieczęć nagrodę specjalną jury. Polska premiera miała miejsce w roku
1959
. Film ponownie został wprowadzony do polskich kin
5 stycznia
2007
.
Siódma pieczęć jest przekrojowym obrazem w twórczości Bergmana, splatającym wątki z jego dramatów psychologicznych, zawiera również elementy komediowe. Dzieło to, zapisując się w kanonie światowego kina, ugruntowało pozycję Ingmara Bergmana wśród największych
reżyserów
kina autorskiego
[].
W roku
1995
, w stulecie narodzin
kina
, obraz Bergmana znalazł się na
watykańskiej liście 45 filmów
fabularnych, które propagują szczególne wartości religijne, moralne lub artystyczne[1].
Obsada
-
Gunnar Björnstrand
– Jöns
-
Max von Sydow
– Antonius Block
- Inga Landgré – Karin, żona Blocka
-
Bibi Andersson
– Mia
- Nils Poppe – Jof
- Bengt Ekerot – Śmierć
- Åke Fridell – Plog, kowal
- Inga Gill – Lisa, żona Ploga
- Maud Hansson – Wiedźma Tyan
- Erik Strandmark – Jonas Skat
-
Gunnel Lindblom
– dziewczyna
- Gunnar Olsson – malarz
- Bertil Anderberg – Raval
- Anders Ek – Mnich
Fabuła
Siódma pieczęć, osadzona w
średniowiecznych
realiach (połowa
XIV wieku
), oparta jest na jednoaktowej sztuce teatralnej wystawionej po raz pierwszy
18 marca
1955
roku pt. Malowidło na drzewie (Trämålning). "Siódma pieczęć" to metaforyczna opowieść o powracającym z
wyprawy krzyżowej
rycerzu, który staje do szachowego pojedynku ze
śmiercią
- stawką w nim jest jego życie. W filmie tym, Bergman daje wyraz swoim inspiracjom średniowieczną
sztuką sakralną
z wiejskich kościołów okolic
Sztokholmu
. Film przedstawia nastrój średniowiecznej
Europy
, przepełnionej śmiercią, stojącej w obliczu zarazy. Reżyser eksponuje rolę średniowiecznego Kościoła w kreowaniu wszechobecnego strachu społeczności przed zarazą mającą być karą za grzechy. Siódma pieczęć jest jednocześnie traktatem filozoficznym, o wymowie bliskiej
egzystencjalizmowi
, który wprowadza do twórczości Bergmana wątki, stanowiące w przyszłości o jej wyjątkowym charakterze. Po raz pierwszy reżyser ukazuje na zasadach kontrastu Jönsa hołdującego wartościom
materialistycznym
i Blocka, rycerza poszukującego sensu swojego istnienia, nieodnajdującego
Boga
, pierwowzoru dylematów znanych z
Trylogii pionowej
.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Scenariusz "Siódmej pieczęci"
