Cedry w Górach Libanu

Liban ( arab. جبل لبنان = Dżabal Lubnan) – pasmo górskie w Libanie , rozciągające się południkowo wzdłuż zachodniego wybrzeża Morza Śródziemnego , oddzielone od niego wąskim pasem nizinnym. Od wschodu ograniczone rowem tektonicznym doliny Bekaa , oddzielającym go od gór Antylibanu . Długość ok. 160 km. Góry zbudowane z piaskowców i skał wapiennych (licznie występujące formy krasu powierzchniowego i podziemnego); porozcinane poprzecznie głębokimi dolinami rzek. Najwyższy szczyt Kurnat as-Sauda (3083 m n.p.m. ).

W starożytności obszar znany z rosnących tutaj lasów cedrowych ( cedr libański Cedrus libani). Ich drewna używali m.in. Egipcjanie, Fenicjanie do budowy okrętów, Rzymianie; wykorzystano go również przy budowie świątyni jerozolimskiej za czasów Salomona . Wielowiekowa gospodarka ludzka doprowadziła do prawie całkowitego wylesienia gór Liban i znacznego nasilenia procesów erozji . Obecnie stoki zajęte głównie przez zarośla makii , rzadziej przez lasy dębowe i sosnowe; szczątkowo zachowane fragmenty lasów cedrowych (objęte rezerwatami przyrody ); najniższe partie użytkowane rolniczo – uprawa owoców cytrusowych . Klimat kontynentalny górski, w okresie zimowym duże opady śniegu; rozwinięte narciarstwo zjazdowe.

Nazwa gór, wywodząca się z aramejskiego (laban - biały, ze względu na ośnieżone szczyty), dała początek nazwie państwa Liban.

Zobacz też

• "Las Bożych Cedrów" - rezerwat cedrów w górach Liban, wpisany na listę dziedzictwa światowego UNESCO