Pomnik z okazji setnych urodzin kompozytora, Słupca
Apolinary Szeluto (ur.
23 lipca
1884
w
Petersburgu
, zm.
22 sierpnia
1966
w
Chodzieży
) – polski
kompozytor
,
pianista
,
adwokat
. Należał do grupy kompozytorskiej Młoda Polska, do której należeli również
Karol Szymanowski
,
Grzegorz Fitelberg
i
Ludomir Różycki
.
Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 9 lat. Uczęszczał do gimnazjum w
Saratowie
. W latach
1902
-
1905
studiował prawo na
Uniwersytecie Warszawskim
. Studiował jednocześnie w Konserwatorium. W latach
1906
-
1909
studiował pianistykę u
Leopolda Godowskiego
w
Berlinie
.
W latach
1911
-
1918
pracował jako sędzia śledczy w Remontnem koło
Astrachania
.
1918
zamieszkał w Warszawie, gdzie znalazł pracę w Ministerstwie Sprawiedliwości. W roku
1934
przeniósł się do
Słupcy
, gdzie pracował jako notariusz. Po wojnie został sędzią Sądu Grodzkiego w Słupcy.
Lata
1918
-
1933
były najefektywniejsze w jego działalności muzycznej. W latach
1927
-
1930
Towarzystwo Wydawnicze Muzyki Polskiej w
Warszawie
wydało jego dwa
nokturny
i kilka innych utworów. W
1938
r. w
Poznaniu
został wykonany poemat Szeluty "Cyrano de Bergerac". W tym też roku jesienią kompozytor wystąpił w roli solisty i pianisty, wykonując swój
koncert
H-dur z orkiestrą pod batutą
Kazimierza Wiłkomirskiego
. W 1938 r. Radio Polskie nadało kilkanaście utworów jego pióra.
W okresie powojennym zaangażował się politycznie, stał się gorliwym zwolennikiem
socrealizmu
w muzyce. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, mimo postępującej choroby umysłowej, nadal komponował, lecz utwory z okresu po roku
1949
nie są już brane przez muzykologów pod uwagę. Dorobek kompozytorski Szeluty został po śmierci zakupiony i przechowywany przez
Bibliotekę Narodową
w
Warszawie
. Apolinary Szeluto komponował utwory w większości gatunków muzycznych; objętościowo jego twórczość przewyższa całość dorobku innych przedstawicieli "Młodej Polski". Dzisiaj twórczość kompozytora jest zapomniana.
Kompozytor napisał też dużo artykułów, m.in. Muzyka jako objaw życia społecznego, Ślepy tor muzyki współczesnej, Muzyka trwała i tymczasowa, Jak wyprowadzić muzykę ze ślepego toru, Gdzie jest piękno muzyczne, Jaka muzyka jest na ślepym torze. Pisał też wspomnienia o Szymanowskim, Noskowskim i o Chopinie.
Zmarł w Domu Pomocy Społecznej dla Przewlekle Chorych w Chodzieży
21 sierpnia
1966
r. Po śmierci został pochowany na
słupeckim
cmentarzu.
Imię Apolinarego Szeluty nosi
słupecki Zespół Szkół Muzycznych
.
Bibliografia
- Krystyna Winowicz: Apolinary Szeluto 1884-1966. Słupeckie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne, Słupca 1984
-
Biografia w culture.pl