Coraz częściej na świecie dąży się do tego, aby jak najwcześniej wyposażyć dziecko w umiejętność czytania i pisania, gdyż opanowanie tych czynności stymuluje rozwój umysłowy i rozszerza możliwości zdobywania większej wiedzy. Naukę czytania i pisania przenosi się więc ze szkoły do przedszkola, czyli obniża się granice wiekowe kształtowania tych umiejętności. Granice te jednak nie mogą być traktowane dowolnie: czytania i pisania możemy uczyć dziecko dopiero wtedy, gdy opanuje ono w zadawalającym stopniu mowę werbalną oraz osiągnie niezbędny poziom dojrzałości psychofizycznej i intelektualnej.(1)
Z obserwacji pedagogicznych i psychologicznych wynika, iż w klasach młodszych istnieje pewien procent uczniów mających, jak twierdzi
M. Bogdanowicz, specyficzne trudności w nauce czytania i pisania, uwarunkowane fragmentarycznymi zaburzeniami funkcji percepcyjno-motorycznych.(2) Dzieci te powinny być objęte specjalistyczną opieką, poprzedzoną wnikliwą obserwacją i diagnozą.
"Poznanie dziecka przez wychowawcę jest niezbędnym warunkiem przemyślanych oddziaływań na jego rozwój. Poznanie to odbywa się min. poprzez diagnozę jego potrzeb, osiągnięć, trudności oraz ocenę obejmującą różne sfery i zakresy rozwoju."(3) Poznanie to powinno mieć miejsce już na najniższym szczeblu nauczania, czyli w przedszkolu. Konsekwencją tego jest położenie nacisku na profilaktykę prowadzoną już w wieku przedszkolnym. Usprawnianie zaburzonych funkcji percepcyjno-motorycznych w tym okresie życia może zminimalizować przyszłe trudności w nauce czytania i pisania lub spowodować, że one w ogóle nie wystąpią. Stworzenie dziecku warunków do odniesienia sukcesu na początku edukacji to wielki kapitał na dalsze lata. Ten sukces powoduje, że zwiększa się motywacja do nauki i podnosi poczucie własnej wartości.(4)
Mimo jednak coraz większej wiedzy nauczycieli i rodziców na temat dysleksji rozpoznanie jej ma miejsce często w klasach starszych szkoły podstawowej, a nawet, zdarza się, że dopiero w gimnazjum czy szkole ponadgimnazjalnej.
Celem mojej pracy jest wstępna diagnoza dzieci klasy pierwszej szkoły podstawowej pod kątem ryzyka dysleksji.
Praca moja składa się z 3 rozdziałów. W rozdziale pierwszym przedstawiam teoretyczne podstawy dysleksji rozwojowej: definicje, przyczyny i przejawy dysleksji, diagnozowanie, formy i wybrane metody terapii dysleksji.
W rozdziale drugim zawarłam metodykę badań własnych.
Trzeci rozdział to charakterystyka wyników badań i wnioski.
Przypisy:
1 - H. Skibińska Praca korekcyjno-kompensacyjna z dziećmi z trudnościami w pisaniu i czytaniu, Bydgoszcz 1996, s.5
2 - E. Kujawa, M. Kurzyna Reedukacja dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu metodą 18 struktur wyrazowych, Warszawa 1994, s.5
3 - B. Bieleń diagnoza i ocena w profilaktyce dysleksji, w: Wychowanie w Przedszkolu nr 9, listopad 2004, s.20
4 - A. Szymaniak przyczyny i konsekwencje zbyt późnego rozpoznania dysleksji, w: Życie Szkoły nr 6, czerwiec 2003, s.374
(...)
mgr Katarzyna Konieczna | 
