Scenka ekologiczna „ Trzy tajemnice” napisana w oparciu o publikację Komisji Europejskiej pt. „Tomek i trzy tajemnice”
Danuta Pilarczyk
Akcja widowiska dzieje się na wysypisku śmieci. W przedstawieniu bierze udział trzech małych aktorów: Tomek, strażnik wysypiska oraz lisica. Jako postacie drugoplanowe występują: kwiaty i wrony.
Scenografia: kartonowe pudła, szafa wykonana z pudełek, domy- bloki, czarne obłoki.
Założenia widowiska: -ukazanie zagrożeń naszej planety,
- uwrażliwienie na potrzebę ochrony środowiska.
Przebieg widowiska:
Nad miejskim wysypiskiem śmieci świeci słońce. Słychać przeraźliwy krzyk wron. Po chwili budzi się lisica, przeciąga się, straszy i wygania wrony.
W tle, nagranie krzyku wron.
Lila: O!... Co tu się dzieje?
Tomek: - Na...Nazywam się Tomek. Scho...Schowałem się w szafie...I...Gdzie ja jestem?
Lila:- Na wysypisku śmieci.
Tomek:- Na wysypisku? A to dopiero! Mama pewnie umiera ze strachu. Ale jak znajdę teraz drogę do domu?
Lila:- Jak masz na imię ?
Tomek: - Mam na imię Tomek.
Lila:- Pomogę ci Tomku. Dorośli są dziwni. Twoja szafa jest całkiem dobra. Dlaczego ją wyrzucili?
Tomek:- Mama mówiła, że jest stara, więc tata kupił nową. Chciałem przespać się w mojej ulubionej szafie po raz ostatni. No i... jestem tutaj...
Lila wskazuje na miasto, nad którym unosi się powłoka szarego dymu.
Lila:- Boję się. Ludzie za dużo produkują . Mnóstwo zbędnych rzeczy. Siny obłok, który widzisz nad miastem, pochodzi z fabryk, wytwarzających więcej niż jest to potrzebne. Och, Tomku...
Odgłosy miasta.
Lila: - Zobacz, Tomku. Wydaje mi się, że nasze miasto niebawem się udusi. Powąchaj wodę w tym strumyku. Brr! Śmierdzi tysiącem trucizn. A co się stało z pięknym zapachem kwiatów? Jestem naprawdę przerażona!
Chodź, poszukajmy twojej mamy.
Uważaj!
Strażnik:- Co tu robisz smarkaczu? Wstęp na wysypisko jest surowo wzbroniony!
Tomek:- Ja ... Ja zostałem wyrzucony razem ze śmieciami. Muszę wrócić do mamy. Na pewno martwi się o mnie!
Strażnik:- To teraz już nawet dzieci wyrzucają?
Tomek:- Nie, proszę pana, to był przypadek.
Strażnik:- Wierzę ci mały. A jednak...
Lila:- Pan się czymś martwi?
Strażnik:- Chcę wam powierzyć wielką tajemnicę. Nie wolno zdradzać sekretów, prawda? Ale ja proszę, abyście to, co usłyszycie, ogłosili wszystkim. Wszystkim! Obiecujecie.
Jeśli nikt nie będzie zwracał uwagi na to co wrzuca do kosza, to woda, ziemia i powietrze wokół nas staną się tak brudne, że nie będziemy już mogli żyć!
Tomek:- To nie możliwe!
Wrony: Niestety tak, mój mały. Ludzie wyrzucają wszystko. Byle jak. Różne maszyny, lekarstwa, farby. Wszystkie te śmieci są pełne trucizn. Trujecie ziemię, powietrze... i wodę. Sami się trujecie...
Tomek:- Czy to prawda? Sami się zabijamy...?
Kwiaty:- Jeśli nic nie zrobicie, tak właśnie się stanie. Ale jeszcze nie jest za późno.
Kwiaty śpiewają: „ Nie zrywaj kwiatów”.
Strażnik:- Abyśmy mogli być zdrowi, zdrowa musi być też Ziemia. Gdy nasza planeta choruje, my też chorujemy.
Tomek:- Mocno powiedziane. Ale... Och! Gdyby mama widziała to wszystko!
Strażnik:- Jest jeszcze jedna tajemnica, którą wam wyjawię. Bardzo ważna, ale głęboko ukryta. Tam wysoko dzieje się bardzo źle. Nie widzimy niebezpieczeństwa, nie czujemy go i nie dotykamy. Ale ono jest i budzi lęk.
Strażnik bawi się piłką w kształcie Ziemi.
Ponad nami powyżej chmur, rozciąga się powłoka gazowa. Jest to ogromny parasol, otulający Ziemię. Przepuszcza dobre promienie, ale zatrzymuje złe.
Słońce wysyła też szkodliwe promienie, które mogą spowodować ciężkie choroby. Dziś niestety w tej powłoce jest wielka dziura.
Tomek:- Dziura!
Kwiaty:- Jeśli nie spróbujecie jej załatać, szkodliwych promieni będzie coraz więcej z każdym rokiem.
Tomek:- Na mnie już czas. Wracam do domu, do mamy.
Stażnik:- Poczekaj, chcę ci opowiedzieć o jeszcze jednej tajemnicy.
Lila:- Nie mamy już dość! Pana sekrety nas przerażają! Chcemy posłuchać czegoś miłego, o kwiatach, o ptakach...
Strażnik:- Szkoda, myślałem, że dorośliście do poważnych spraw. Trudno. Pomyliłem się! A zresztą...
Tomek:- W porządku. Posłuchamy kolejnej tajemnicy. Chcę ją usłyszeć. Chcę dowiedzieć się wszystkiego.
Strażnik:- Trzeba być odważnym, by poznać ostatnią tajemnicę.
Tomek:- Jestem odważny.
Strażnik:- Doskonale! Oto trzecia tajemnica: My ludzie, wypuszczamy w powietrze mnóstwo zanieczyszczeń, które tworzą nad nasza planetą coś na kształt szklarni. Ciepło nie może się wydostać w kosmos i za bardzo nagrzewa Ziemię.
Lila:- To nie będzie nam zimno.
Strażnik:- Być może, ale lodowce i góry lodowe zaczną topnieć. Podniesie się poziom mórz i oceanów, całe kontynenty mogą znaleźć się pod wodą.
Lila: - Trzeba usunąć tę powłokę zanieczyszczeń.
Tomek :- Tak, masz rację!
Lila: - Ale to niemożliwe, nie można nakazać ludziom, aby przestali jeździć samochodami. Potrzebują też fabryk.
Tomek:- Już wiem, jak dorosnę, będę wynalazcą. Będę...
Dzieci śpiewają piosenkę” To od ciebie i ode mnie”.
Mama:- Tomek, Tomek! Gdzie jesteś? To ja , mama.
Tata:- Tomku, to my!
Tomek:- O, mamo! Mamusiu! Tato!
Tato, mamo, to moi przyjaciele!
Rodzice:- Przyjaciele?
Tomek:- Tak. Lila i pan strażnik. Chodźcie... Opiekowali się mną... Są...
Rodzice:- Naprawdę?
Tomek:- Naprawdę. Oni tu byli. Lila i ja...
Rodzice:- Lila?
Tomek:- Tak, lisica. I pan strażnik, który pilnuje tego wysypiska. Gdzie oni się podziali? Nikogo tu nie ma. Ale...
Rodzice:- Jedźmy do domu.
Tomek:- Zgoda, ale weźmiemy moją szafę!
Rodzice:- No dobrze!
Lila i strażnik wychodzą z ukrycia.
Strażnik:- Przecież wiesz Lilu, że Tomek musiał nas opuścić. A teraz stoi przed nim wielkie zadanie!
Lila:- Wielkie zadanie!
Kwiaty i wrony śpiewają piosenkę „ Zostawcie nam czysty świat”.
Tomek:- Mamo, tato, czy chcecie poznać trzy tajemnice?
Rodzice:- Trzy tajemnice! Opowiadaj synku!
Melodia „ Dziewczyna o perłowych włosach” zespołu „Omega”.
|
