Umiejętność czytania i pisania to czynności bardzo ważne w życiu człowieka, jednak nie każdy sobie z tym radzi. Spróbujmy blizej pzryrzeć się temu zjawisku.
Dysleksja rozwojowa to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu, występujące u dzieci o normalnej inteligencji, uwarunkowane nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego.
Niektóre dzieci źle czytają i piszą z innych powodów, jak np. w wyniku opóźnienia rozwoju umysłowego, niewłaściwego procesu nauczania, błędów dydaktycznych nauczyciela, źle dobranej metody nauki czytania, opuszczania zajęć, złego stanu zdrowia.itp. Uczniowie ci, jeśli poddani zostaną odpowiednim oddziaływaniom korekcyjnym, uwzględniający zasady pracy terapeutycznej, zakładając, że mają pozytywną motywację do ćwiczeń i pomoc środowiska rodzinnego, mogą stosunkowo szybko wykazać się postępami w nauce czytania i pisania.
Dzieci dyslektyczne natomiast przez wiele lat borykają się z trudnościami, często stają się obiektem kpin rówieśników, wydają się mniej inteligentne, niż są w istocie. W rezultacie ich samoocena obniża się, często pojawia się niechęć do nauki i niewiara we własne siły. Podstawową sprawą w procesie dydaktycznym jest serdeczne, empatyczne zrozumienie ich kłopotów i uwzględnienie faktu, jak wiele wysiłku muszą one wkładać w naukę tego, co innym dzieciom przychodzi bez większego trudu.
Wyróżnia się następujące typy dysleksji:
- dysleksja typu wzrokowego, u ktorej podłoża leżą zaburzenia percepcji i pamięci wzrokowej, powiązane z zaburzeniami koordynacji wzrokowo-ruchowej i wzrokowo przestrzennej,
- dysleksja typu słuchowego, uwarunkowana zaburzeniami percepcji i pamięci słuchowej dźwięków mowy,
- dysleksja integracyjna, kiedy to poszczególne funkcje nie wykazują zakłóceń, natomiast zaburzona jest ich koordynacja,
- dysleksja typu mieszanego, gdy występują zaburzenia zarówno w percepcji słuchowej, pamięci wzrokowo- słuchowej oraz wyobraźni przestrzennej.
Zakłócenia funkcji percepcyjno-motorycznych i ich integracji wywołują specyficzne kłopoty w opanowaniu umiejętności czytania i pisania.
Wyróżniamy kilka postaci tych specyficznych trudności , które mogą występować w izolacji lub jednocześnie:
- dysleksja – trudności w czytaniu (dziecko znacznie odbiega od średniego poziomu klasy, do której uczęszcza i od przeciętnej w stosunku do wieku życia),
- dysgrafia – trudności w opanowaniu kaligrafii (niski poziom graficzny pisma),
- dysortografia – trudności w opanowaniu poprawnej pisowni (błędy ortograficzne),
- dyskalkulia – trudności w uczeniu się matematyki.
Dysleksja to zaburzenie wymagające ukierunkowanej pomocy, gdyż z tego się "nie wyrasta". Uczniowie na zajęciach uczą się jak radzić sobie ze swoim problemem.
Opracowała: mgr Grażyna Zając
