Montaż poetycko-muzyczny w hołdzie papieżowi Janowi Pawłowi II - z wykorzystaniem Jego poezji oraz nagrań homilii i przemówień
1. Spełnienie - fragment Tryptyku rzymskiego podkład muzyczny nr 1
Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz».
To co było kształtne w bezkształtne.
To co było żywe — oto teraz martwe.
To co było piękne — oto teraz brzydota spustoszenia.
A przecież nie cały umieram,
to co we mnie niezniszczalne trwa!
2.Zostawiłeś w smutku nas – pieśń
Zostawiłeś w smutku nas
Lecz jaśnieje już twój blask
Bo silniejszy jest Chrystus Pan niż śmierć
W swych ramionach tuli Cię
Pokazałeś nam, że sens
Nawet w bólu wielkim jest
Gdy miłujesz bo
jeśli ufasz to
nie zawiedziesz nigdy się
Na wieki....
Złożyłem w Panu całą nadzieję
On schylił się nade mną
I wysłuchał mego wołania
Wydobył mnie z dołu zagłady i z kałuży błota
A stopy moje postawił na skale
I umocnił moje kroki
I włożył w moje usta śpiew nowy
Na wieki.... Nie zawiedziesz nigdy się... Na wieki
Miłość jest twarda jak diament
I Zło nie potrafi jej zniszczyć!
3. Zdumienie – fragment Tryptyku rzymskiego podkład muzyczny nr 2
Zatoka lasu zstępuje
w rytmie górskich potoków
ten rytm objawia mi Ciebie,
Przedwieczne Słowo.
Jakże przedziwne jest Twoje milczenie
we wszystkim, czym zewsząd przemawia
stworzony świat...
co razem z zatoką lasu
zstępuje w dół każdym zboczem...
to wszystko, co z sobą unosi
srebrzysta kaskada potoku,
który spada z góry rytmicznie
niesiony swym własnym prądem...
— niesiony dokąd?
Co mi mówisz górski strumieniu?
w którym miejscu ze mną się spotykasz?
ze mną, który także przemijam —
podobnie jak ty...
Czy podobnie jak ty?
(Pozwól mi się tutaj zatrzymać —
pozwól mi się zatrzymać na progu,
oto jedno z tych najprostszych zdumień.)
Potok się nie zdumiewa, gdy spada w dół
i lasy milcząco zstępują w rytmie potoku
— lecz zdumiewa się człowiek!
Próg, który świat w nim przekracza,
jest progiem zdumienia.
(Kiedyś temu właśnie zdumieniu nadano imię «Adam».)
Był samotny z tym swoim zdumieniem
pośród istot, które się nie zdumiewały
— wystarczyło im istnieć i przemijać.
Człowiek przemijał wraz z nimi
na fali zdumień.
Zdumiewając się, wciąż się wyłaniał
z tej fali, która go unosiła,
jakby mówiąc wszystkiemu wokoło:
«zatrzymaj się! — masz we mnie przystań»
«we mnie jest miejsce spotkania
z Przedwiecznym Słowem» —
«zatrzymaj się, to przemijanie ma sens»
«ma sens... ma sens... ma sens!»
4. Pieśń o Bogu ukrytym – fragment podkład muzyczny nr 3
Zabierz mnie, Mistrzu, do Efrem, i pozwól tam z sobą pozostać,
Gdzie ciszy dalekie wybrzeża opadają na skrzydłach ptaków,
Jak zieleń, jak fala bujna, nie zmącona dotknięciem wiosła,
Jak koło szerokie na wodzie nie spłoszone cieniem przestrachu.
Dzięki, żeś miejsce duszy tak daleko odsunął od zgiełku
I w nim przebywasz przyjaźnie otoczony dziwnym ubóstwem,
Niezmierny, ledwo celkę zajmujesz maleńką,
Kochasz miejsca bezludne i puste.
Bo jesteś samą Ciszą, wielkim Milczeniem,
Uwolnij mnie już od głosu,
A przejmij tylko dreszczem Twojego istnienia,
Dreszczem wiatru w dojrzałych kłosach.
5. Bojaźń, która leży u początku
O jakże jesteś związane miejsce mojego mijania z miejscem narodzin...
Zamysł Boga spoczywa w twarzach przechodniów,
a głębia jego podąża za tokiem powszednich dni -
Obsuwając się w śmierć, odsłaniam oczekiwanie
i oczy utkwione w jedno miejsce
i w jedno zmartwychwstanie,
jednakże wieko ciała zamykam i pewnik jego rozpadu
powierzam ziemi.
Ty wschodzisz nad nią powoli i zamysł Twój
nadal zrównywasz z powierzchnią każdego dnia
oraz z cieniem przechodniów na ulicach
popołudniową porą... w ulicach naszego miasta
pod zmierzch...
Ty, Boże!
Ty Jeden możesz ciała nasze odebrać ziemi z powrotem!
6. Barka - pieśń
D A k
1. Pan kiedyś stanął nad brzegiem,
G A
Szukał ludzi gotowych pójść za Nim;
D
By łowić serca
A D D7
Słów Bożych prawdą.
G D
Ref.: O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś,
e A D D7
Twoje usta dziś wyrzekły me imię.
G D
Swoją barkę pozostawiam na brzegu,
e A D
Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów.
2. Jestem ubogim człowiekiem,
Moim skarbem są ręce gotowe7
Do pracy z Tobą
I czyste serce.
7. Jan Paweł II : Musicie być mocni nr 4
8. Magnificat podkład muzyczny nr 5
Uwielbiaj, duszo moja, chwałę Pana Twego,
Ojca Wielkiej Poezji - tak bardzo dobrego.
On młodość moją rytmem cudnym obwarował,
On pieśń mą na dębowym kowadle ukował.
Rozebrzmij, duszo moja, chwałę Pana twego,
Sprawcy Wiedzy anielskiej - Sprawcy łaskawego.
Oto spełniam po brzegi winogradu kielich
Przy uczcie Twej niebiańskiej - rozmodlony sługa -
Wdzięcznością, żeś mi młodość dziwnie rozanielił,
Żeś z lipowego pniaka kształt jędrny wystrugał.
Tyś jest najcudowniejszy, wszechmogący Świątkarz -
- pełno jest brzóz na drodze mojej, pełno dębów -
Otom jest niwa wieśnia, podsłoneczna grządka,
Otom jest młodociana grań tatrzańskich zrębów.
Błogosławię Twój posiew Wschodem i Zachodem -
Obsiewaj, Gospodarzu, niwę Twą sowicie,
Łanem niech będzie żytnim, smreczynowym grodem
Młodość rozkolebana tęsknotą i życiem
9. Jan Paweł II: Oto przesłanie Bożego miłosierdzia nr 6
10. Nie ścigaj się z miłością – pieśń
Nie ścigaj się z Miłością - zaufaj jej G a7 D7 G
Niech będzie twoim gościem - Ty posuń się e C a D
A ona, gdy urośnie - usunie lęk h e a D7 G
Do siostry świętości - zaprosi cię e F d A
Nie lękajcie się (x3) D G D a e d E
Bóg jest Miłością. a D (G)
11.(Miłość mi wszystko wyjaśniła) podkład muzyczny nr 7
Miłość mi wszystko wyjaśniła,
Miłość wszystko rozwiązała -
dlatego uwielbiam tę Miłość,
gdziekolwiek by przebywała.
A że się stałem równiną dla cichego otwartą przepływu,
w którym nie ma nic z fali huczącej, nie opartej o tęczowe pnie,
ale wiele jest z fali kojącej, która światło w głębinach odkrywa
i tą światłością po liściach nie osrebrzonych tchnie.
Więc w tej ciszy ukryty ja - liść,
oswobodzony od wiatru,
już się nie troskam o żaden z upadających dni,
gdy wiem, że wszystkie upadną.
12. Jan Paweł II : Człowieka nie można zrozumieć bez Chrystusa nr 8
13. Do ciebie wołam, człowieku z Wigilii Wielkanocnej – fragmenty podkład muzyczny nr 9
Do Ciebie wołam, Człowieku, Ciebie szukam – w którym
Historia ludzi może znaleźć swe Ciało.
Ku Tobie idę, i nie mówię „przybądź”
Ale po prostu „bądź”…
Do Ciebie – Człowieku – stale docieram przez płytką rzekę historii,
Idąc w stronę serca każdego, idąc w stronę każdej myśli.(…)
Szukam dla całej historii Twojego Ciała,
Szukam Twej głębi.
14. To przyjaciel
To Przyjaciel. Ciągle wracasz pamięcią
do tego poranka zimą.
Tyle lat już wierzyłeś, wiedziałeś na pewno,
a jednak nie możesz wyjść z podziwu.
Pochylony nad lampą, w snopie światła wysoko związanym,
nie podnosząc swej twarzy, bo po co -
- i już nie wiesz, czy tam, tam daleko widziany,
czy tu w głębi zamkniętych oczu -
Jest tam. A tutaj nie ma nic prócz drżenia,
oprócz słów odszukanych z nicości -
ach, zostaje ci jeszcze cząstka tego zdziwienia,
które będzie całą treścią wieczności.
15.Jan Paweł II: Musicie od siebie wymagać nr 10
16. Dzieci podkład muzyczny nr 11
Dorastają znienacka przez miłość, i potem tak nagle dorośli
Trzymając się za ręce wędrują w wielkim tłumie –
(serca schwytane jak ptaki, profile wrastają w półmrok).
Wiem, że w ich sercach bije tętno całej ludzkości,
Trzymając się za ręce usiedli cicho nad brzegiem.
Pień drzewa i ziemia w księżycu: niedoszeptany tli trójkąt.
Mgły nie dźwignęły się jeszcze. Serca dzieci wyrastają nad rzekę.
Czy zawsze tak będzie – pytam – gdy wstaną stąd i pójdą?
Albo też jeszcze inaczej: kielich światła nachylony wśród roślin
Odsłania w każdej z nich jakieś przedtem nieznane dno.
Tego, co w nas się zaczęło, czy potraficie nie popsuć,
Czy będziecie zawsze oddzielać dobro i zło?
17. Jan Paweł II: Musicie myśleć o sobie nr 12
18. Imperatyw – pieśń (słowa A. Ziemianin)
Będziemy szli nieprzerwanie
W ulewie, skwarze, huraganie
Przez chwiejne mosty, grząskie bagna
Chaszcze pustynie i mokradła e9 C7+
a7 G H7
G C G
a7 G H7
Będziemy szli przez zamiecie
Przez grudnie, marce, czerwce, sierpnie
Upalne lata, mroźne zimy
Będziemy szli - nie zawrócimy e9 C7+ e9 C7+
a7 G H7
C7+ e9
a7 H7
Z wiarą w następny zakręt drogi
Co znów okaże się nie ten
W tajne przymierze z Panem Bogiem
W naszego trudu jakiś sens C G H7
G C D
G a7 H7
e9 C7+
Będziemy szli bez wytchnienia
Upadający ze zmęczenia
Bez gromkich fanfar i okrzyków
Bez pozy dumnych wojowników
Będziemy szli - wbrew logice
Powolnym marszem całe życie
Będziemy mówić, że już dosyć
I dalej, dalej, dalej kroczyć ...
Z wiarą w następny zakręt drogi
Co znów okaże się nie ten
W tajne przymierze z Panem Bogiem
W naszego trudu jakiś sens
19. Jan Paweł II: Ziemio moja nr 13
20. Myśląc Ojczyzna – fragmenty podkład muzyczny nr 14
Ojczyzna - kiedy myślę - wówczas wyrażam siebie i zakorzeniam
mówi mi o tym serce, jakby ukryta granica, która ze mnie przebiega ku innym,
aby wszystkich ogarniać w przyszłość dawniejszą niż każdy z nas:
z niej się wyłaniam... gdy myślę Ojczyzna - by zamknąć ją w sobie jak skarb.
Pytam wciąż, jak go pomnożyć, jak poszerzyć tę przestrzeń, którą wypełnia.
(...)
Ojczyzna - kiedy myślę - słyszę jeszcze dźwięk kosy,
gdy uderza o ścianę pszenicy,
łącząc się w jeden profil z jasnością nieboskłonu.
Lecz oto nadciągają kosiarki, zapuszczając do wnętrza tej ściany
i dźwięków monotonię i ruchów gwałtowne pętle i tną...
21. Stanisław
Pragnę opisać Kościół -
Mój Kościół, który rodzi się wraz ze mną,
Lecz ze mną nie umiera - ja też nie umieram z nim,
Który mnie stale przerasta -
Kościół: dno bytu mojego i szczytu.
Kościół - korzeń,
który zapuszczam w przeszłość i przyszłość zarazem.
Sakrament mojego istnienia w Bogu, który jest Ojcem.
Pragnę opisać Kościół -
Mój Kościół, który związał się z moją ziemią
(powiedziano mu: "cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie") -
więc związał się z moją ziemią mój Kościół. Ziemia leży w dorzecze Wisły,
dopływy wzbierają wiosną,
gdy śniegi topnieją w Karpatach.
Kościół związał się z moją ziemią,
aby wszystko, co na niej zwiąże,
było związane w niebie.
22. Zawierzenie MB podkład muzyczny nr 15
Jan Paweł II klęcząc przed figurą Matki Bożej Fatimskiej 8 października 2000 roku w obecności półtora tysiąca biskupów i rzesz pielgrzymów zawierzył przyszłość świata Matce Bożej.
Idąc jego śladem i za jego słowami pragniemy i my powierzyć naszą przyszłość w ręce Matki.
Maryjo, pokorna służebnico Pana, Ty jesteś blaskiem, który nie przyćmiewa światłości Chrystusa, bo istniejesz w Nim i przez Niego całą swą istotą mówisz „fiat”.
Tyś jest niepokalana, w Tobie jaśnieje pełnia łaski.
I oto dzieci Twoje gromadzą się wokół Ciebie u zarania nowego milenium.
Kościół, a z nim każdy człowiek zrodzony w Chrystusie z ufnością błaga Cię dziś o wstawiennictwo, uciekając się pod Twoją macierzyńską opiekę w obliczu wyzwań, jakie kryje przyszłość.
Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek w przeszłości ludzkość stoi na rozdrożach.
Także teraz, Najświętsza Panno, zbawienie jest tylko i wyłącznie w Twoim synu, Jezusie.
Z głębi serca chcemy Ci dzisiaj zawierzyć przyszłość, jaka nas czeka, prosząc, byś towarzyszyła nam w drodze.
Dzisiaj, w dniu urodzin naszego papieża, Jana Pawła II, wypowiadamy modlitwę naszych serc.
W Twoje ręce, o Matko,
składamy dar
naszego zawierzenia Panu.
Matko, pragniemy zabrać Cię do siebie jak apostoł Jan, aby uczyć się od Ciebie, jak naśladować Twojego syna.
Niewiasto, oto dzieci Twoje, stajemy tutaj przed Tobą, aby zawierzyć Twojej macierzyńskiej opiece samych siebie, naszą szkołę – wszystkich uczniów i nauczycieli, kościół i cały świat.
Proś za nami Twego umiłowanego Syna, aby udzielił nam obficie Ducha Świętego, Ducha Prawdy, który jest źródłem życia.
Przyjmij Go dla nas i z nami jak w pierwotnej wspólnocie jerozolimskiej zgromadzonej wokół Ciebie w dniu Pięćdziesiątnicy.
Niech Duch otworzy serca na sprawiedliwość i miłość. Niech prowadzi ludzi i narody ku wzajemnemu zrozumieniu i wzbudza w nich stanowczą wolę pokoju.
O Matko, która znasz cierpienia i nadzieje kościoła i świata wspomagaj swoje dzieci w codziennych próbach, jakich życie nie szczędzi nikomu i spraw, aby dzięki wspólnym wysiłkom wszystkich ciemności nie przemogły świata.
Tobie, Jutrzenko Zbawienia, powierzamy naszą drogę w nowym milenium, aby pod Twoim przewodnictwem wszyscy ludzie odnaleźli Chrystusa, światłość świateł i jedynego zbawiciela, który króluje z Ojcem i Duchem Świętym na wieki.
Prowadź nas, za nami proś i w każdej chwili naszego życia i posługiwania z nami bądź.
Matko Serca Jezusowego jesteśmy cali Twoi, a przez Ciebie cali Boga Trójjedynego, oddani dla Jego chwały. Amen.
23.Gdy klęczę przed Tobą – pieśń
1. Gdy klęczę przed Tobą, modlę się i składam hołd, G h C D G h C D
Weź ten dzień, uczyń go Twym, i we mnie miłość wznieć. G C D G C D G
Ref.: Ave Maria, gratia plena, G h CD G h C D
Dominus tecum, benedicta tu. G C DG C D GC
2. Wszystko Tobie oddaję, każdy sen i każdą myśl.
Matko Boga i Matko moja,wznieś je przed Pana tron!
24. Jan Paweł II – fragment TESTAMENTU podkład muzyczny nr 16
W tych samych rękach matczynych zostawiam wszystko i Wszystkich, z którymi związało mnie moje życie i moje powołanie. W tych Rękach zostawiam nade wszystko Kościół, a także mój Naród i całą ludzkość. Wszystkim dziękuję. Wszystkich proszę o przebaczenie. Proszę także o modlitwę, aby Miłosierdzie Boże okazało się większe od mojej słabości i niegodności.
Autorki: J.Grodecka, A.Stroińska
Nagrania:
1. Requiem
2. Shadow of Destiny „Wrota do nieba”
3. Lagrande
4. Jan Paweł II “Musicie być mocni”
5. Szymon Grodecki „Paco”
6. Jan Paweł II „Oto przesłanie Bożego miłosierdzia”
7. Mozart
8. Jan Paweł II „Człowieka nie można zrozumieć bez Chrystusa”
9. A.L. Webber „Pie Jesu”
10. Jan Paweł II „Musicie od siebie wymagać”
11. Pua Olena
12. Jan Paweł II „Musicie być uczniami Chrystusa”
13.Jan Paweł II „Ziemio moja”
14.Szymon Grodecki „Gaja”
15. „W Twoje ręce” – Zawierzenie
16. Schubert „Ave Maria”
17. Pater Noster
As |
