Św. Stanisław, patron młodzieży, Cichy, niewinny chłopczyna polski, Kochał Jezusa w Hostii Najświętszej, Miał nabożeństwo do Matki Boskiej, O niej to mówił ze łzami w oczach, Maryja mą Matką, ja Jej synem, Ona do nieba mnie zaprowadzi, Pod Jej opieką nigdy nie zginę.
SCENARIUSZ MONTAŻU SŁOWNO-MUZYCZNEGO POŚWIĘCONEGO ŚW. STANISŁAWOWI KOSTCE
Scenariusz
opracowała: mgr Beata Wojtowicz
Narrator
(1)
18 września obchodzimy święto patrona dzieci i młodzieży – świętego
Stanisława Kostki. Razem ze świętym Młodzieńcem z Rostkowa Kościół chce uprosić
dla rozpoczynających nowy rok szkolny hojne Boże błogosławieństwo.
(Osoba 1)
Św. Stanisław, patron młodzieży,
Cichy, niewinny chłopczyna polski,
Kochał Jezusa w Hostii
Najświętszej,
Miał nabożeństwo do Matki Boskiej,
O niej to mówił ze łzami w oczach,
Maryja mą Matką, ja Jej synem,
Ona do nieba mnie zaprowadzi,
Pod Jej opieką nigdy nie zginę.
Codziennie śpieszył święty
chłopczyna,
Tam do Jezusa w cieniu ołtarza,
Który proszących w cichej
modlitwie,
Hojnie łaskami Swymi obdarza.
Pan Bóg pomagał, a młodzieniaszek
Zwyciężał siebie i coraz więcej
W błogosławieństwa niebios ozdabiał
Czyste, niewinne serce dziecięce.
Dzisiaj jest w niebie i patrzy z
góry,
Na naszą ziemię i na lud polski,
Na zaoraną jesienną rolę,
Na nasze miasta i wioski,
A my jak św. Stanisław Kostka,
Chcemy być ciche, pobożne, miłe,
Więc, Ty nam pomóż patronie polski,
Uproś ku temu łaskę i siłę.
Pieśń: Szedłem kiedyś inną drogą
(Narrator 2)
Św. Stanisław Kostka urodził się w Rostkowie pod
Przasnyszem na Mazowszu, w końcu grudnia 1550 roku, jako drugi syn Jana,
kasztelana zakroczyńskiego i Małgorzaty Kryskiej z Drodzina. W tym samym roku
został ochrzczony w kościele w Przasnyszu, chociaż Rostków należał do parafii
Węgra. Pośród trzech braci i siostry , Stanisław wychowany był w atmosferze
wielkiej karności , patriotyzmu i katolicyzmu. Mając 14 lat został wyprawiony
wraz z najstarszym bratem Pawłem i nauczycielem Janem Bilińskim do Wiednia. Tam
uczęszczał do gimnazjum cesarskiego, prowadzonego
przez Ojców Jezuitów. Był uczniem pilnym i pojętnym o czym świadczą pozostawione
przez niego notatki z wykładów. Oprócz nauki często się modlił w kościele i w
domu. Odmawiał Różaniec, Godzinki, czytał wiele pobożnych książek. Codziennie
uczęszczał na Mszę Świętą a do Komunii Świętej przystępował raz w tygodniu, ponieważ
na codzienną Komunię Świętą nie pozwalało ówczesne Prawo Kanoniczne. Wezwanie,
aby wszystko porzucić, pójść za Chrystusem, kochać nad wszystko Boga, usłyszał
i Stanisław Kostka.
(Osoba 2)
Psalm 63
Boże, mój
Boże, szukam Ciebie,
I pragnie
Ciebie moja dusza.
Ciało moje
tęskni za Tobą,
Jak zeschła
ziemia łaknąca wody.
Oto
wpatruję się w Ciebie w świątyni,
By ujrzeć
Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska
jest cenniejsza od życia,
Więc sławić
Cię będą moje wargi,
Będę Cię
wielbił przez całe me życie,
I wznoszę
ręce w imię Twoje.
Moja dusza
syci się obficie,
A usta Cię
wielbią radosnymi wargami,
Gdy myślę o
Tobie na moim posłaniu,
I o Tobie
rozważam w czasie moich czuwań.
Bo stałeś
się dla mnie pomocą
I w cieniu
twych skrzydeł wołam radośnie:
„Do Ciebie
lgnie moja dusza,
Prawica
Twoja mnie wspiera”.
Pieśń: Sercem kocham Jezusa
(Osoba 3)
Św. Stanisławie z Rostkowa,
Mam wobec
Ciebie najwięcej odwagi,
Bo ty
rozumiesz po polsku,
I znasz
mnie dobrze.
Cieszę się
Twoją świętością.
Zazdroszczę
Ci, że mając 18 lat,
Umiałeś tak
mocno wierzyć,
Zaufać i
tak bardzo kochać Boga i Jego Matkę.
Spójrz na
ziemię Twoją, na swoich rówieśników.
Naucz nas
cierpliwości wobec Pawła,
Wytrwałości
na obranej drodze,
Dobroci
wobec otoczenia, pilności w nauce.
Ty jesteś
tak blisko Boga i naszej Królowej,
Więc
wszystko możesz.
Uproś, dla
nas młodszych od Ciebie,
Świętość
wielką jak Twoja.
(Narrator 3)
Był wówczas w Wiedniu na
studiach. Miał 16 lat. W grudniu 1566 roku ciężko zachorował. Leczenie nie przynosiło
żadnych rezultatów. Choroba nie ustępowała. Zwraca się wtedy do Matki Bożej.
Pewnego razu ujrzał Ją z Dzieciątkiem Jezus i otrzymał polecenie wstąpienia do
Towarzystwa Jezusowego. Było to przełomowe i decydujące wydarzenie w jego życiu
. Nie miał wątpliwości jakie Bóg ma wobec niego zamiary, kim chce aby został.
(Osoba 4)
Zapewnienie młodzieży
Choć
burza huczy,
Choć
padnie grom
Choć
piekło się czai,
By
nas młodzieży polska
Na
błędny wynieść krąg.
My
się nie damy!
My,
Twoje hasło
I
wzór Twój jasny
O
św. Stanisławie
Znamy!
My
nie pójdziemy
Gdzie
pokus rój,
Obietnic
czar
Wyciągnie
do nas dłoń.
My
zapatrzeni w jasny wzór,
My
wiernie przy Bogu stać będziemy!
Modlitwą
szczerą, mocną wiarą,
Zwycięstwo
odniesiemy!
Młodzieży!
W dłoni dłoń!
Podnieśmy
w górę serca!
My
w niebo zapatrzeni,
Nie
dla tej marnej ziemi,
Dla
nieba my ... Stworzeni !!!
(Narrator 4)
Dobiegł końca pobyt Kostków w
Wiedniu. Dla Stanisława powrót do Polski oznaczał przekreślenie jego powołania.
Znał swego ojca. Marzyła mu się wielka kariera dla synów. Spodziewał się, że
będą piastować w państwie wysokie urzędy. O stanie zakonnym dla swoich synów
nie myślał. To nie odpowiadało jego ambicjom. Stanisław zastanawiał się jak
okaże Bogu, że Go nad wszystko kocha ? Gdy powrócił do zdrowia wszystko szczerze
wyznał swojemu spowiednikowi. Zgłosił się do Towarzystwa Jezusowego w Wiedniu
lecz nie został przyjęty. Przepisy zakonne zabraniały przyjmować młodzież
uczącą się w szkołach jezuickich bez wyraźnego pozwolenia rodziców. Postanowił
udać się w tej sprawie do Rzymu, do samego Generała Zakonu Ojca Borgiusza.
(Osoba 5)
Święty Stanisławie Kostko, będziemy
modlić się o to, aby wszyscy ludzie dobrej woli mobilizowali się do rozwoju
wiary na całym świecie.
Wszystkie
nasze krzyże i cierpienia, radości i smutki ofiarujemy w intencji nawrócenia
wszystkich grzeszników.
Wiemy, że nasza ofiara, dźwiganie
naszych krzyży nie może pójść na marne, bo inni ludzie potrzebują naszej
ofiary.
Chcemy brać wzór z Ciebie, św.
Stanisławie Kostko. Jesteś dla nas wspaniałym przykładem współpracy z Jezusem
Chrystusem.
Chcemy tak jak Ty uczynić ze swojego
życia hymn ku czci i miłości Boga i bliźniego.
Pieśń: Co jest najważniejsze
(Narrator 5)
Tymczasem Stanisław szedł w
kierunku Augsburga, który był oddalony ponad 600 km od Wiednia. Pod
koniec września 1567 r. z listem polecającym od Piotra Kanizego udaje się w pieszą
podróż do Rzymu. Ma do przebycia ponad 1200 km. 25 października 1567 r. puka do furty
klasztornej Ojców Jezuitów w Rzymie. Pomimo zmęczenia, wielu niewygód,
niepowodzeń i trudów, Stanisław jest szczęśliwy i rozradowany. Osiągnął cel.
Był w zakonie. Wypełnił wolę Bożą. W sierpniu 1568 r. zapadł na malarię i po
kilku zaledwie dniach choroby zmarł późnym wieczorem w Wigilię Wniebowzięcia
NMP, jakby śpiesząc się do nieba na uroczystość Tej, którą przez całe życie
gorąco czcił i kochał.
(Osoba 6)
Obiecujemy Ci św. Stanisławie Kostko,
że jako odpowiedzialni apostołowie zadbamy, by inni ludzie przybyli na
eucharystyczne spotkanie z Panem Jezusem: znajomi, sąsiedzi, wszyscy
potrzebujący zbawienia. Będzie to naszym honorem, by wszystkim zagubionym pomóc
odnaleźć do Boga drogę.
Dla wszystkich staniemy się gorliwymi
apostołami przez swoje gorliwe uczestnictwo w eucharystii i zapraszanie na nią
niezdecydowanych. Wiemy, że wzbudzając odwagę w swoich sercach dokonamy
wielkich dzieł dla Bożej chwały.
Będziemy się modlić o łaski dla siebie
i innych. Pobożniej będziemy odmawiać pacierz, uczestniczyć w Eucharystii,
będziemy odmawiać różaniec nie tylko we własnej intencji, ale i o nawrócenie
grzeszników.
Będziemy modlić się za opornych w
wierze i żyjących w stanie grzechu, aby się nawrócili i korzystali z
Eucharystii.
(Osoba 7)
Dlatego
prosimy Cię Św. Stanisławie Kostko, pomóż nam stać się apostołami Bożej
Miłości:
-
tam gdzie znajduje się nienawiść, żebyśmy świadczyli o Bożej Miłości,
-
tam gdzie znajduje się obraza, żebyśmy zanieśli przebaczenie,
-
tam gdzie znajduje się niezgoda, żebyśmy zbudowali pokój,
-
tam gdzie znajduje się błąd, żebyśmy ogłosili prawdę,
-
tam gdzie znajduje się wątpliwość, żebyśmy rozbudzili wiarę,
-
tam gdzie znajduje się smutek, żebyśmy wyzwolili radość,
-
tam gdzie znajduje się ciemność, żebyśmy roznieśli światłość.
(Osoba 8)
Koleżanko!
Kolego!
Teraz
kolej na Ciebie!
Czy
pozwolisz, aby Jezus zwyciężył w Twoim sercu, jak w sercu św. Stanisława
Kostki?
Czy
wyrzekasz się wszelkiej przemocy, złości i nienawiści?
Czy
potrafisz bardziej zaufać Jezusowi niż własnym kalkulacjom?
Święty
Stanisław Kostka pokazał Ci, że Jezus chce być Panem Twojego życia.
Pokazał
Ci, że wobec tego, co uczynił Jezus, nikt nie może pozostać obojętny.
Pokazał
Ci, że Jezus z propozycją zbawienia puka do Twego serca ....
Możesz
Go przyjąć albo odrzucić ...
Decyzję
musisz podjąć już teraz!
Pieśń: Chrześcijanin
(Narrator 6)
U
progu nowego roku szkolnego 2005/2006 módlmy się razem ze świętym Stanisławem, dziećmi
i młodzieżą o potrzebne dla uczniów łaski, by wzorem swojego Patrona
postępowali na drodze osobistej świętości. Niech gorliwość w nauce, wytrwałość
w modlitwie i praktyka dobroci względem bliźniego czynią ich radosnymi i szczęśliwymi.
Aby czas spędzony przez nich w szkole owocował w przyszłości postawą odpowiedzialności
za życie osobiste, najbliższych i Ojczyzny. Uczestnicząc w „lekcjach życia”
świętego Stanisława, pamiętajmy o tym, że wszechstronny rozwój człowieka polega
na bliskości z Bogiem.
Z
głębi serca, serdecznie dziękujemy za cierpliwe wysłuchanie montażu
słowno-muzycznego przygotowanego przez młodzież Gimnazjum Nr 2 i szkół średnich
z Tomaszowa Lub.
Beata Wojtowicz
