www.szkolnictwo.pl

A wdzięczność nasza bez granic
Scenariusz inscenizacji w szkole podstawowej
Scenografia:
W jednej części sali ustawione stoliki ogrodowe z rozłożonymi parasolami, w innej kilka leżaków plażowych, liście palmy (kupione w kwiaciarni lub wykonane z gałęzi oplecionych bibułą), w centralnym miejscu hasło: A WDZIĘCZNOŚĆ NASZA BEZ GRANIC.
Dziewczynki prowadzące uroczystość zapowiadają kolejno zaproszone osoby, które są witane przez uczniów (najlepiej dziewczynka i chłopiec) ubranych w stroje hawajskie. Po założeniu na szyję hawajskiego naszyjnika wykonanego z bibuły goście odprowadzani są do stolików ( w tle odpowiednio dobrana muzyka). Inni uczniowie podają przygotowane desery.
W trakcie przedstawienia nauczyciele poszczególnych przedmiotów, klas, emeryci i pozostali pracownicy szkoły zapraszani są na „plażę”. Zajmują miejsca na leżakach i zakładają różowe okulary ( wykonane z kolorowego bloku technicznego, w miejscu szkieł okulary mają wycięte otwory). Po części artystycznej przewidzianej dla danego nauczyciela (czy nauczycieli) uczniowie odprowadzają dane osoby do stolika.

Przebieg uroczystości:

Prowadząca I
Witamy wszystkich zebranych na dzisiejszej akademii.

Prowadząca II
Drodzy nauczyciele! W tym szczególnym dniu chcemy podarować Wam coś równie szczególnego.

Prowadząca I
Wdzięczni za to, że wielokrotnie na lekcjach przyrody, historii czy języka polskiego zabieraliście nas w podróże proponujemy Wam ciekawą i niezwykłą podróż.

Prowadząca II
Jesteśmy świadomi, że po planowanej podwyżce płac będziecie mogli wybrać się w taką podróż naprawdę, ale z tym musicie poczekać do wakacji. My już dzisiaj zabieramy Was, kochani nauczyciele, w podróż na niby.

Prowadząca I
A wdzięczność nasza bez granic . Toteż bez paszportów, bez wymiany waluty przekraczamy granicę i docieramy na HAWAJE. Jednocześnie oświadczamy, że nasze biuro podróży nie bierze odpowiedzialności za wszelkie niedogodności. Książka życzeń i zażaleń dawno została zapisana. Na nową nas nie stać.

Prowadząca II
Nadszedł czas na uroczyste powitanie. Zatem gorąco witamy ………….( tu następuje odczytanie nazwisk zaproszonych gości, przywitanie, założenie naszyjnika i odprowadzenie do stolika).

Prowadząca I
Zastanawialiśmy się kogo najpierw mamy zaprosić na nasze honorowe miejsce. Trwało to bardzo krótko. Odpowiedź na pytanie była jednogłośna.
Zapraszamy panie, które najdłużej pracowały w naszej szkole, a teraz są na zasłużonym odpoczynku.
Uczeń I
Paniom odpoczywającym po znoju i trudzie
życzymy ciekawych pomysłów,
by nie dały się nudzie.
Jakie jest życie bez szkoły
doskonale wiedzą -
chociaż nam teraz o tym nie powiedzą.
Zapewne tęsknią za nami uczniami
i za naszymi wybrykami.

Uczeń II
Pani ………stanowcza i spokojna z natury
przyczyniła się do tego,
że urosły naszej szkoły mury.
Wielu uczniom pokazała Pani drogę prostą,
ale kiedy trzeba było
umiała być Pani ostrą.

Uczeń III
Pani ………zpt uczyła dziewczęta.
Lekcje pieczenia, szycia, dziergania
niejedna pamięta.
Oprócz tego miała Pani sposoby
a nawet tajniki,
by z historii również były niezłe wyniki.

Uczeń IV
Pani ……….. , była pani woźna.
Jak wiemy od innych,
wcale nie taka groźna.
Żaru dawała wszystkim piecom,
by ręce i nogi nie marzły dzieciom.

Piosenka na melodię „ Ja jestem z miasta”
Idę do szkoły, ładnie wyglądam.
Ubranko czyste nienaganne mam.
Mówię „dzień dobry” i „do widzenia”.
Moja kultura jest nie do ocenienia.
Ref.
Jestem prymusem – to widać.
Jestem prymusem – to słychać.
Jestem prymusem – to widać, słychać i już.

Piszę najładniej, czytam najpiękniej.
Najlepsze stopnie w naszej klasie mam.
Czy chcę, czy nie chcę świecę przykładem
i w koszykówkę sam ze sobą gram.
Ref.
Rano, wieczorem ząbki szoruję
i w szkole jestem zawsze na czas.
Nauczycieli wciąż zaskakuję.
Czy jeszcze kogoś takiego znasz?
Ref.

Prowadząca II
Teraz zapraszamy panie uczące tzw. przedmiotów wiodących, czyli języka polskiego i matematyki, przez niektórych uczniów niedocenianych. Jakie mogą być tego konsekwencje ? Posłuchajcie i wyciągnijcie odpowiednie wnioski.
Uczeń V
Matematyko tyś nauk potęga.
Jakże często przez ciebie dna sięgam.
Czasem się odbiję od niego.
Dziś 3+ na zachętę dostałem kolego.
Staram się i mocno wierzę w to,
że orłem zostanę
tak jak, naszej Pani ulubieniec,
przemądrzały Franek.
Wczoraj na przykład dla przykładu
dostałem pałę za nieznajomość rozkładu
jazdy naszego PKS-u ma się rozumieć.
Nasza pani nie chciała zrozumieć,
że rozkład wisiał dni zaledwie kilka.
Teraz jest kolorowy jak skrzydła motylka.
Tłumaczyłem pani od razu,
że po rozkładzie ani śladu.
Przystanek nasz odwiedzili wandale,
o zgodę na sprejowanie nie pytali wcale.
W miejscu, gdzie była odjazdu godzina
zrodziła się jakaś pokraczna gadzina.
Pojawił się problem nie do obliczenia -
na którą zajedzie do miasta ciocia Gienia.
Czy nasza Pani nie zdaje sobie sprawy,
że jeśli kierowca wyszedł z wprawy,
to na nic nasze obliczenia
i co ma do tego ciocia Gienia.
A jeśli szosa pokryje się lodem,
to nie pojedzie ani PKS-em, ani samochodem.
Zaś Franuś, ten przemądrzały chwalipięta,
oczywiście obliczył,
bo stary rozkład zapamiętał.
Okazało się, że w nowym nie było żadnych zmian.
A ja za to lufę w dzienniku mam.

Uczeń VI
Z naszą panią polonistką
mógłbym zrobić wszyyyyyyyyyystko.
Dla niej np. poznaję reguły i zasady,
bo nie szukam z panią zwady.
Kiedy spojrzy w moje oczy głęboko,
umysł otwiera mi się szeroko,
może nawet zbyt szeroko.
Robię przeciąg, gdy ziewam i wszystko z niego wywiewam.
Kiedy czytam lekturę po nocach,
widzę naszą Panią o przepięknych oczach.
Widok jest slodki, więc oczy zamykam,
po czym od razu zasypiam.
Oczywiście następnie w konsekwencji dostaję burę
za nieprzeczytaną lekturę.
Pała za lekturę, dwie za ortografię,
bo pisać poprawnie też nie potrafię.
Do tego nieciekawe opowiadanie,
no i kroi się tęgie lanie.
Próbuje negocjować, załagodzić sprawę,
bo w tym mam niezłą wprawę.
Skuteczna jest nie każda metoda,
bo pani nie zawsze jest nas żal i szkoda.
Toteż kiedy rodzice szkołę odwiedzą,
co będzie w domu ja wiem i oni wiedzą.
Przy okazji dowiedzą się o z historii trójczynie
i już tkwię po uszy w niewątpliwej winie.
Po skutecznej przemowie do rozsądku poprawę obiecuję.
Przez jakiś czas słowa dotrzymuję.
I tak to się jakoś kręci,
bo przecież mam szczere chęci.

Czterej chłopcy ( w białych koszulach, postawione kołnierzyki, ciemne okulary ) śpiewają na melodię piosenki zespołu ABBA

Do szkoły wpadam, w kącie siadam,
a ze strachu chyba prawie
cały drżę.
Wszyscy dziś mają dobry humor
patrzą na mnie i w ukryciu śmieją się.
A serce me kołacze się.
W ustach mi zaschło i pić się chce.
Co robić mam? Zostałem sam.
Dziś to na pewno spyta mnie!

Rany, rany, rany
będę pytany.
To na mnie przyszedł czas.
Rany, rany, rany
Będę pytany
w tym roku pierwszy raz.
To co, że ja wiedzę w głowie mam,
kiedy dziś na polu boju zostanę całkiem sam.
Zostanę całkiem sam.

Godzina ósma na zegarze
dzwonek dzwoni pani karze do klasy wejść.
Koledzy wchodzą – ja zostaję, bo przez chwilę mam wahanie.
Waham się.
A ręce me zimne jak lód.
Na całym ciele czuję dziwny chłód.
Co robić mam? Zostałem sam.
Dziś to na pewno spyta mnie.
Rany, rany, rany
Będzie pytany
Na niego przyszedł czas.
Rany, rany, rany
Będzie pytany
w tym roku pierwszy raz.
To co, że on wiedzę w głowie ma,
kiedy dziś na polu boju zostanie całkiem sam.
Zostanie całkiem sam.
Prowadząca I
W szkole, ale nie tylko w szkole między innymi "chodzi o to, aby język giętki powiedział wszystko to, co pomyśli głowa". Panie uczące języków obcych mają swoje, dobrze sprawdzone metody, aby nasze języki stawały się coraz bardziej giętkie.
Zapraszamy drogie Panie na chwile relaksu.
Uczeń VII
„Zdrastwujtie, good mornig” -
to już zna nawet ukryty w futrynie kornik.
Niejednemu chwalipięcie się wydaje,
że z tymi zwrotami mógłby odwiedzać obce kraje.
Chwila, chwila, nie od razu.
Proszę zdjąć nogę z pedału gazu,
bo to zaledwie w morzu kropla
tego, co was jeszcze spotka.
Słówka, zwroty, odmiany, zasady
wszytkie ważne, wszystkie nie od parady.
Głowa taaaaaaaaaaaka, wiedza taka, no, może taka (uczeń pokazuje).
Będzie z tego niezła draka.
„Jedinica ili łan” brzmią inaczej,
lecz na tyłku ślad ten sam.
Nasuwa się mi jeszcze takie oto pytanie:
Czy nasze drogie Panie tego nie znają,
że "Polacy nie gęsi i swój język mają!" ?
Oczywiście, że wiedzą - to był tylko żart
i dlatego
uczą nas języka zupełnie obcego,
byśmy go mogli odróżnić
od ojczystego.
Piosenka wykonana na melodię „Ściernisko”
I
Wywiadówka dzisiaj była.
Każdy o tym wie,
że nie miła jest ta chwila,
gdy w skórę bierze się.

Ref:
Dzisiaj jeszcze jestem leniem,
lecz niebawem ja się zmienię,
no bo teraz wstyd się przyznać -
matoł ze mnie jest.
II
Pomyślałem sobie skrycie
podumałem sam.
Marne będzie moje życie,
żadnych nie mam szans.
Ref:
III
Będę wkuwał słupki, wzory
gramatykę też,
no bo wiedzy zasób spory
każdy może mieć.
Ref:

IV
Mądrość, wiedza to podstawa
zatem ucz się ucz.
Przecież to jest ważna sprawa,
do zawodu klucz.
Ref:

Prowadząca II
Przyroda-jak wiele się o niej na co dzień mówi. Jak wiele ciekawych rzeczy dowiadujemy się na lekcjach przyrody. Wiemy, że powinniśmy ja chronić-ale czy chronimy ? Wiemy, że bez niej niemożliwe będzie nasze życie-ale czy wyciągamy z tego właściwe wnioski ? Jedno jest pewne. Musimy jeszcze wiele nauczyć się. Pomocą służy nam niestrudzona pani ………. Zapraszamy na leżak.
Można wykorzystać dowolną piosenkę związaną z przyrodą
Prowadząca I
My zaś jesteśmy gotowi na każde Pani skinienie, która nie tylko potrafi oczarować, ale ma też dar czarowania. Zaraz się o tym przekonamy. Wystarczy, że klaśnie w dłonie i …( uczniowie trzymają w dłoniach ptaka, który reaguje na klaśnięcie – ptak śpiewa).
Prowadząca II
Po każdym wysiłku umysłowym potrzebny jest odpoczynek.Pozostaje psychiczny, bo o fizycznym na lekcjach wu-efu możemy zapomnieć.
Wiemy, że i panu Dyrektorowi czasami potrzebna jest chwila wytchnienia. Zapraszamy na leżak oraz do wysłuchania przygotowanego specjalnie dla Pana programu.
Uczeń VIII
Do pana Dyrektora kierujemy pytanie. Prosimy, aby spróbował zgadnąć, „Kto to być może”?
( Zbigniew Lengren – „Kto to być może”)

Uczeń IX
Nigdy się nie bił z chłopakami,
nie ciągnął dziewcząt za warkocze,
na spacer chodził z rodzicami
i uczył się przez cały roczek.

„Przepraszam” - mówił i „dziękuję”,
nogi przed spaniem mył codziennie,
z klasówek nigdy nie miał dwójek
i wiersze deklamował pięknie.

Uczeń X
Nie ścigał się i nie podpowiadał,
nie hałasował, siedział prosto,
nie mówił: „…znowu tyle zadał!” –
a w domu się nie kłócił z siostrą

Przed kolegami się nie chwalił,
robił gazetki, śpiewał w chórze,
jak było chłodno, nosił szalik,
i nie przechodził przez kałuże.

Uczeń XI
Nie ślizgał się po korytarzach,
stawał w szeregu, chodził w parach,
wszystkich śniadaniem swym obdarzał
i nigdy nie był na wagarach.
( uczeń czeka na odpowiedź Pana Dyrektora po czym recytuje dalej)
- Jak się nazywa? – zapytacie.
- Ten chłopiec zwie się ideałem. Nigdy takiego nie widziałem.

Uczeń XII

Koniec nudów, wreszcie coś innego.
Po przerwie będzie lekcja wychowania fizycznego.
Toteż sobię ulżę, poćwiczę, poskaczę,
lecz na początek naszemu Panu wytłumaczę,
(wyjaśnię, bo wiem, że Panu też szkoda),
dlaczego nie startowaliśmy w ostatnich zawodach.
Nie ruszyliśmy się na żadne zawody,
bo nasi chłopcy rzadko używają wody.
Nie mogły wyjechać dziewczęta z naszej paczki,
bo zamiast pałeczki podawały sobie ściągawki.
Zawody szermierki, też nam przeszły koło nosa -
choć z naszej Zochy całkiem niezła kosa.
Owszem trenuje, codziennie od nowa
z rudą Kaśka z VI-tej szermierkę na słowa.
Mamy też i mistrza w pchnięciu kulą.
Taaaam siedzi, dziewczyny z płaczu go tulą.
Popatrzcie, taki z niego chłop,
a umie trafiać tylko kulą w płot.
No a strzelec, co ze strzelcem, ktoś zapyta.
Też nie pojechał, bo rozłożył kopyta.
Dlaczego ?? Bo ma złe wyniki.
Przy tablicy strzela tylko sam byki.
Wiecie co, chyba się rozgadałem
o lekcji wu-efu całkiem zapomniałem.
Prowadząca I
Po wyczerpującej lekcji kultury fizycznej oczywiście przydałaby się jakaś sztuka.
Prowadząca II
A ponieważ jesteśmy przewidujący, nic nie jest w stanie nas zaskoczyć. Mamy przogotowaną wprawdzie małą, ale sztukę.

Prowadząca I
Na leżaki zapraszamy Panie uczące w klasach 0-III. Życzmy przyjemnego odbioru.

Uczeń XIII
Panie z klas najmłodszych
czyli 0-III
lubią bajki opowiadać -
teraz opowiemy my.
Panie popatrzą,
ocenią niezbyt srogo,
zaś uczniowie podobieństwa
doszukać się mogą.

SKECZ: DZIENNICZEK UCZNIA
Występują: tatuś i synek Jurek

(Tatuś wraca z pracy, stawia teczkę, bierze gazetę, siada w fotelu i zabiera się do czytania.)

-Nareszcie w domu. Nie ma to jak własne ciepłe kapcie, wygodny fotel i ulubiona gazeta. Zobaczymy co ciekawego dziś napisali.

(Do pokoju wchodzi synek z dzienniczkiem ucznia)

-Tatusiu !
-Tak, Jureczku.
-Nie przeszkadzam ?
-Nie ! O co chodzi syneczku.
-Wiesz, chciałem Ci coś pokazać.
(ojciec wychyla głowę zza gazety)
-Co dzienniczek ! Już coś przeskrobałeś ?
-Ależ tatusiu…
-Tyle razy ci mówiłem, ucz się, odrabiaj lekcję ! A tu co mamy ?
-Pozwól mi wytłumaczyć…
-Tu nie ma co tłumaczyć. Wszytko jest napisane:
język polski-pała, matematyka-pała,3=. Ja ci zaraz przemówię do rozsądku.
-Tatusiu dlaczego…
-Dlaczego ?
Ty mi zaraz wytłumaczysz dlaczego nigdy mnie nie słuchasz. Zawsze ci powtarzam bierz przykład ze swego ojca. Ja w twoim wieku uczyłem się i teraz mam pracę.
-Rzeczywiście praca, akwizytor.
-Zarabiam pieniądze…
-Gdyby nie mama to cienko byśmy przędli.
-A ty co, głupoty ci w głowie, komputer i piłka, piłka i komputer.
-Czy mogę coś powiedzieć ?
-Będziesz śpiewał jak słowik, niech ci tylko dobiorę się do skóry.
-Tato pozwól mi wyjaśnić.
-Tak tak, masz co wyjaśniać.
Historia 3,3=,pała.
Co ty sobie człowieku myślisz ? Nie chcesz iść w ślady ojca, będziesz tego żałować.
I jeszcze uwaga. Już po Tobie !
„Michał szarpał Kasię za warkoczyki, podstawiał nogę i włożył jej do kieszeni dżdżownicę.”
Michał ? Jaki Michał
-Tak, tak tatusiu, Michał Nowicki, nie Jurek Nowicki
-Coś podobnego !
-Od początku chciałem Ci powiedzieć że znalazłem na strychu Twój dzienniczek.
-Popatrz, tyle lat, tyle lat minęło, a on tak dobrze się trzyma.
-Całkiem nieźle, może nawet lepiej niż Ty.
-Tyle razy go szukałem, a on leżał spokojnie na strychu.
-Swoją drogą tatku, prymusem to Ty nie byłeś
(Ojciec denerwuje się i grozi palcem synowi)
-Mówisz, że ja mam głupoty w głowie a sam wkładałeś koleżance do kieszeni dżdżownicę. Ale heca ! Jak powiem chłopakom, pękną ze śmiechu.
-Ani mi się waż!
-Pomyśleć, że ja dostałem szlaban na komputer na cały tydzień za to, że …( ucieka z widowni)
-Dosyć tego. Zachciało mi się pamiątek to teraz mam za swoje.
Prowadząca II
Czas na podziękowania skierowane do naszych księży Proboszczów.

Uczeń XIV
Naszym drogim duszpasterzom,
co w obiecywaną poprawę wytrwale wierzą,
szczerze nam życzą, cierpliwie czekają,
a na nasze potknięcia czasem oko przymykają -
życzymy przede wszystkim wytrwałości
w pokonywaniu codziennych trudności.
Wielu łask,opatrzności Bożej na co dzień i od święta.
Niech każdy uczeń w swej modlitwie o nich pamięta.

(Proponuję wybrać pieśń religijną wg własnego uznania.)

Prowadząca I
Na naszej plaży miejsca nie mało,
toteż zapraszamy na leżaki szkolną obsługę całą.
Dwie panie woźne, pana konserwatora
to już gromada całkiem spora.
Do tego dwie z kuchni Panie –
gotują nam na obiad codziennie inne danie.
Dziękujemy za pracę, za wyrozumiałość
chociaż czasem uczniowie robią wam na złość.
Nie wszyscy są tacy, to tylko niesforne łobuzy.
Pozostali wiedzą, że wkład waszej pracy jest duży.
( uczniowie częstują obsługę owocami i warzywami, w tle piosenka np. „ Witaminki”)

Prowadząca II
I to jest koniec naszej podróży. Następnym razem zaprosimy Was na
Karaiby, a może na Wyspy Bergamuty. Teraz wyśpiewać chcemy Wam życzenia.

Prowadząca II
W tym dniu nasze życzenia łączą się jak kwiaty w wielobarwny bukiet.
Płyną do was drodzy nauczyciele.
Do was, bo uczycie nas jak wspinać się na szczyt przeznaczenia.

Prowadząca II
Jako dowód naszej wdzięczności dedykujemy wszystkim nauczycielom piosenkę. Zapraszamy do wspólnego śpiewania refrenu.
Piosenka na melodię „Zostańmy razem”

Dziękujemy bardzo Wam za wiedzę
i za Wasz trud.
Za to, że wciąż jesteście z nami
jak anioł sróż.
Gdyby nie Wy, to kim bym był ?
Zawsze pustkę bym czuł.

Dlatego śpiewamy razem,
śpiewamy razem, śpiewamy razem,
Wam STO LAT.

Często dziś nie dostrzegamy tego, że ważne są
Lata szkolne i zdobyta wiedza.
Przepustką do dalszego życia, przyszłości dni.
Czasu nie wróci nikt.

Dlatego śpiewamy razem,
śpiewamy razem, śpiewamy razem,
Wam STO LAT.


(Uczeń recytuje)
Przyjmijcie naszą wdzięczność płynącą z głębi serca,
Prawdziwą, jak uśmiech matki do dziecka.
Przyznajemy ze skruchą, że nie zawsze jesteśmy aniołkami.
Nie myślcie, że to taki chwyt, by przypodobać się.
MY NAPRAWDĘ POTRZEBUJEMY WAS !

A więc sto lat, sto lat,
A więc sto lat, sto lat,
A więc sto lat, sto lat, sto lat Wam.

Prowadząca I
Prosimy o przyjęcie skromnych upominków.



Opracowała: Bożena Sworczuk
nauczyciel kształcenia zintegrowanego

PSP w Połoskach