Analizując szkolne losy moich wychowanków zauważyłam, iż największe niepowodzenia odnoszą w uczeniu się matematyki. Metoda, którą proponuje pani Edyta Gruszczyk Kolczyńska może być wykorzystana zarówno w przedszkolu tak i w szkole. Dotyczy to szczególnie dzieci, które nie osiągnęły koniecznej do uczenia się matematyki dojrzałości szkolnej. W/w metoda pozwoli wyrównać braki u wszystkich dzieci.
Wykorzystanie elementów metody Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej w rozwijaniu logicznego myślenia i kształtowaniu pojęć matematycznych
u dzieci w wieku przedszkolnym.
Kształtowanie pojęć matematycznych jest procesem ciągłym i w głównej mierze dokonuje się w naturalnych sytuacjach życia codziennego, podczas nadarzających się okazji . Zaplanowane działania służą wprowadzeniu nowych treści lub uporządkowaniu i ukierunkowaniu nagromadzonych doświadczeń dzieci. Głównym sposobem uczenia się matematyki jest rozwiązywanie zadań. Rozwiązanie zadania łączy się z pokonaniem przez dziecko trudności. Ważne jest, aby dziecko samodzielnie potrafiło rozwiązać te trudności . Do szkoły uczęszczają jednak dzieci, które nie potrafią poradzić sobie nawet z prostymi zadaniami. Nie rozumieją ich matematycznego sensu i nie dostrzegają zależności między liczbami. Celem metody Edyty Gruszczyk Kolczyńskiej jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci. Wiek przedszkolny jest najlepszym okresem do wspomagania dzieci w rozwoju umysłowym. Efektywność wspomagania rozwoju, a także wyniki edukacji matematycznej zależą od dopasowania treści kształcenia do możliwości intelektualnych dzieci. W swojej pracy z dziećmi wykorzystuję treści programowe zawarte w „Dziecięcej Matematyce”. Jest to program dla przedszkoli, klas zerowych i placówek integracyjnych. W tym programie treści kształcenia podzielone są na 14 bloków tematycznych. Są to:
1. Orientacja przestrzenna. 2. Rytmy i rytmiczna organizacja czasu. 3. Przyczyna i skutek. Przewidywanie następstw. 4. Kształtowanie umiejętności liczenia obiektów. 5. Dodawanie i odejmowanie, rozdawanie i rozdzielanie po kilka. 6. Klasyfikacja. 7. Pomaganie dzieciom uświadomieniu sobie stałej liczby elementów w zbiorze, chociaż obserwują one zmiany sugerujące, że przedmiotów jest więcej lub mniej. Równoliczność. Przybliżanie dzieciom aspektu kardynalnego liczby. 8. Ustawianie po kolei, numerowanie. Przybliżanie dzieciom aspektu porządkowego liczby. 9. Długość: kształtowanie umiejętności mierzenia i pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałości długości. 10. Intuicje geometryczne. 11. Kształtowanie odporności emocjonalnej dzieci i zdolności do wysiłku intelektualnego. 12. Pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałej ilości płynów, chociaż po przelaniu wydaje się, że jest więcej lub mniej. Mierzenie ilości płynów 13. Waga i ważenie. 14. Układanie i rozwiązywanie zadań z treścią. Zapisywanie czynności matematycznych w sposób dostępny dla sześciolatków.
Konspekt zajęcia z zakresu rozwijania pojęć matematycznych z
wykorzystaniem elementów metody Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej.
Temat: „Gapcio uczy się liczyć”.
Cel ogólny: - kształtowanie umiejętności liczenia obiektów
Cele szczegółowe: - dziecko potrafi liczyć obiekty , - dziecko potrafi odróżnić błędne liczenie od prawidłowego
Przebieg zajęcia
1. Liczenie i ustalanie ile czego jest.
Dzieci stoją na obwodzie koła. Wybrane dziecko liczy ile wszystkich dzieci jest w sali. Wszystkie dzieci liczą wspólnie, nauczyciel dotyka wszystkie dzieci po kolei. Podaje liczbę dzieci. Następnie przelicza liczbę dziewczynek i chłopców. Dzieci porównują kogo jest więcej.
2. Rozróżnianie błędnego i prawidłowego liczenia.
a/ oglądanie teatrzyku kukiełkowego o chłopcu, który nie potrafił liczyć Dzieci zgromadzone są przy złączonych dwóch stolikach. /tak by widziały blat stołu/ Nauczyciel opowiada o Gapciu trzymając pacynkę chłopca na ręce. Chłopiec był w parku i nazbierał dużo kasztanów, ale ma problem z policzeniem swoich skarbów. Gapcio wysypuje kasztany z koszyczka i zaczyna liczyć:
1 2 3 4 dużo 8 9 100 Nauczyciel przerywa liczenie i pyta się czy Gapcio dobrze liczy , dzieci zauważają, że misiu błednie liczy. Chętne dziecko pokazuje chłopcu jak się liczy. Zdziwiony Gapcio zaczyna liczyć jeszcze raz przekładając kasztany. Bierze do ręki jeden kasztan i liczy jeden , drugi kasztan- dwa, nagle bierze trzy kasztany i liczy trzy, następnie bierze znowu jeden kasztan i liczy cztery, następny kasztan to pięć, znowu bierze dwa kasztany i liczy sześć, następny to siedem. Na pytanie nauczyciela czy Gapcio dobrze liczy odpowiadają, że nie. Chętne dziecko znowu pokazuje Gapciowi jak się liczy.
Tym razem Gapcio układa kasztany na stole i zaczyna liczyć po kolei liczy kasztany 1 2 3 4 5 omija trzy kasztany i liczy dalej 6 7 omija dwa kasztany i liczy dalej . Dzieci potrafią zauważyć błąd i wybrane dziecko uczy Gapcia jak się liczy.
Na koniec Gapcio liczy poprawnie razem z dziećmi
3. Zabawa ruchowa: Zbieramy kasztany w parku”
4. Liczenie obiektów w zakresie liczby 10.
Dzieci zgromadzone przed tablicą. Przed sobą mają deseczki i kasztany./10/ Nauczyciel przyczepia liczmany kasztanów na tablicę korkową. Razem z dziećmi przelicza liczmany na tablicy. Następnie dzieci na swoich deseczkach układają kasztany w jednym rządku na deseczkach. Każde dziecko liczy swoje kasztany i stwierdza, że ma 10 kasztanów.
5. Zabawa relaksacyjna : „W parku”
Dzieci dobrane parami. Jedno dziecko kładzie się na brzuch na podłodze . Drugie w tym czasie robi mu masaż do opowiadania nauczyciela. Gapcio poszedł do parku – dziecko idzie palcami po plecach kolegi. Z drzew spadały liście – dotykanie dłońmi pleców kolegi Nagle z drzew spadły kasztany – uderzanie plecków piąstkami. Zamiana ról.
6. Rysowanie w koszyczku Gapcia 10 kasztanów.
Dzieci rysują na kartce 10 kasztanów.
Konspekt zajęcia z zakresu rozwijania pojęć matematycznych z wykorzystaniem elementów metody Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej.
Temat: „Potrafię ułożyć taki wzorek”
Cel ogólny: - skupienie uwagi na rytmach, wychwytywanie powtarzających się sekwencji i Kontynuowanie ich
Cele szczegółowe: - dziecko potrafi wychwycić i kontynuować powtarzający się rytm, - dziecko potrafi kodować regularność rytmiczną w układance –potrafi ułożyć szlaczek z figur geometrycznych
Przebieg zajęcia
1. Dzieci siedzą przed tablicą. Przed każdym dzieckiem znajduje się tabliczka, na której znajdują się figury geometryczne wycięte z papieru. Dzisiaj na zajęciu będziemy układać rózne wzorki, które będą się powtarzać. Popatrzcie na tablicę układam na niej koła,
Nauczyciel przyczepia na tablicy trzy kółka i razem z dziećmi powtarza kółko, kółko..... Dzieci na tabliczce układają taki sam wzorek odczytując co ułożyły. Następnie nauczyciel między kółkami układa kwadraty,
Dzieci razem z nauczycielem powtarzają kółko, kwadrat, kółko, kwadrat...... Dzieci na tabliczkach układają taki sam wzorek.
Nauczyciel między kółkiem a kwadratem układa trójkąt
Dzieci wraz z nauczycielem powtarzają kółko, trójkąt, kwadrat.
Dzieci układają taki sam rytm na swoich deseczkach. Nauczyciel proponuje dzieciom, aby każde z nich spróbowało ułożyc swój powtarzający się wzorek.
2. Zabawa ruchowa: „Która grupa pierwsza?”.
Dzieci podzielone na dwie grupy wg koloru szarf. Dzieci dostają figury geometryczne zawieszone na nitce zakładając je na szyję. Nauczycie pokazuje na kartce ułożony rytm z figur np. koło, kwadrat, trójkąt. Zadaniem dzieci jest ustawienie się w rządku wg pokazanego wzoru i zawieszonych na szyi figur. Wygrywa ta grupa, która pierwsza prawidłowo się ustawi. Grupa, która pierwsza wykona zadanie dostaję dwa punkty. Zabawa powtórzona jest kilka razy. Za każdym razem zmienia się kolejność i układ figur. Grupa, która wygrywa dostaje żółte słoneczka .
3. Praca indywidualna przy stolikach.
Dzieci siadają przy stolikach. Każde dziecko otrzymuje kartkę na której są przyklejone figury geometryczne /każde dziecko przy stoliku ma zmienioną kolejność i układ figur/. Dzieci układają figury wg podanego rytmu na kartce,a następnie przyklejają ten rytm. Dobrze wykonane zadanie nagrodzone jest uśmiechniętym sloneczkiem.
4. Zabawa relaksacyjna „Na plaży”.
Dzieci leżą na plecach przymkniętymi powiekami. Gra cicha spokojna, ale wesoła muzyka. Nauczyciel opowiada: - Jesteśmy nad morzem i opalamy się na słońcu. Leżymy na gorącym piasku i jest nam bardzo przyjemnie. Promienie słońca delikatnie nas łaskoczą a nasze ciało staje się senne i ciężkie. Próbujemy podnieść lewą rękę ale ona opada /dziecko podnosi lewą rękę i opuszcza/, prawą rękę, lewą nogę, prawą nogę. Jest nam tak dobrze, że nie chcemy wstać. Dzieci jeszcze chwilę leżą słuchając muzyki, a następnie wstają.
Konspekt zajęcia z zakresu rozwijania pojęć matematycznych z wykorzystaniem elementów metody Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej.
Temat: „Urodziny lalki Doroty”
Cel ogólny: - kształtowanie umiejętności dodawania, wprowadzenie znaku dodawania
Cele operacyjne: - dziecko zna znak dodawania, - dziecko rozumie istotę dodawania, - dziecko potrafi odczytać równanie: 2 + 1 = 3
Przebieg zajęcia
1. Ustalenie wyniku dodawania na podstawie manipulowania cukierkami.
Dzieci siedzą przy połączonych ze sobą stolikach. Przed każdym dzieckiem znajduje się talerzyk i kubeczek. Na środku stoją talerze z cukierkami i ciastkami. Nauczyciel opowiada dzieciom, że są na urodzinach u lalki Doroty. Każde dziecko może sobie zabrać dwa cukierki i położyć je na swój talerzyk. Dzieci zabierają jeszcze jednego cukierka i dokładają do dwóch pozostałych. Nauczyciel zadaje pytanie: - Ile mieliśmy cukierków/2/, ile dołożyliście/1/. Czy cukierków po dołożeniu przybyło czy ubyło? Nauczyciel nalewa dzieciom herbaty do kubeczków. Dzieci oceniają, że mają mało herbaty w kubeczku i że trzeba dolać, żeby było więcej. Nauczyciel dolewa dzieciom herbaty do kubeczka. Nauczyciel tak prowadzi rozmowę, żeby można było wyciągnąć wniosek, że dokładam to jest czegoś więcej, dolewam to przybywa./dokładam, dolewam czyli dodaję/. Dzieci zabierają 4 ciastka dodają jeszcze dwa. Nauczyciel pyta; - Ile macie razem? Dzieci zjadają ciastka i cukierki, wypijają herbatę.
2. Zabawa ruchowa ze śpiewem: „Miś z laleczką”.
3. Poznanie znaku dodawania i układanie równania: 2 + 1 = 3
Dzieci siedzą przed tablicą. Przed sobą mają deseczki oraz koperty z liczmanami, cyframi oraz znakami matematycznymi. Nauczyciel opowiada o urodzinach lalki Doroty, która zaprosiła na swoje urodziny misia i słonika. Przygotowała dwa nakrycia, tj. 2 talerzyki, 2 łyżeczki, 2 kubeczki. Gdy goście usiedli przy stole lalka Dorota stwierdz, że brakło nakrycia dla niej. Lalka Dorota dokłada 1 łyżeczkę, 1 kubeczek, 1 talerzyk. Następnie nauczyciel pyta: - Ile gości zaprosiła lalka Dorota? Ile przygotowała Talerzyków? O kim zapomniała? Ile musiała dostawić talerzyków? W trakcie zadawania pytań i udzielania odpowiedzi nauczyciel na tablicy, a dzieci na deseczkach układają liczmany talerzyków. Cyferkami podpisują ilość talerzyków dla gości i ilość talerzyków dodanych. Nauczyciel zapoznaje dzieci ze znakiem dodawania „plus”. Dzieci układają wraz z nauczycielem równanie 2+1=3 i próbują je odczytać.
4. Zajęcia indywidualne na karcie ćwiczeń.
Dzieci mają przygotowane na kartkach równania. Ich zadaniem jest narysować tyle talerzy ile wskazują cyfry w równaniach i przyklejenie wyniku dodawania.
3 + 4 =
5. Zabawa relaksacyjna: „Dyskoteka”
Dzieci dobrane w parach. Jedno z dzieci leży na brzuchu. Drugie siedzi koło niego i palcami skacze po jego plecach , udając palcami taniec na dyskotece.
Bibliografia:
1. Edyta Gruszczyk – Kolczyńska , Ewa Zielińska „ Dziecięca matematyka. Program dla przedszkoli i placówek integracyjnych”
2. Edyta Gruszczyk – Kolczyńska „ Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki”
opracowała Iwona Jaskuła
|
