Scenariusz można wykorzystać podczas zajęć z zakresu edukacji zdrowotnej. Niweluje u dzieci lęk przed szczepieniami i kształtuje nawyki higienicznego, zdrowego trybu życia. W roli aktorów występują nauczycielki. Przygody Henia Brudaska” – scenariusz teatrzyku
Na scenie ustawiona kuchnia, na stole talerze, szklanki. Na scenę wbiega Wirus.
Wirus: Jestem bakteria, wirus, zarazek (śmieje się, chichocze)A co potrafię? Zaraz pokażę! Jestem malutki, mnie nikt nie widzi (nakrywa się peleryną, kuca)
Więc niech się tutaj nikt też nie dziwi, Że wiele mogę narobić zła. To moja natura. Ha, ha, ha, ha! Siadam na rękach, wpadam do wody, Wtedy największe wyczyniam szkody. Przez brudne ręce, owoce brudne, Wejść do człowieka, to nie jest trudne. A teraz cicho, cicho sza, Bo widzę Henia, co Brudaska przezwisko ma.
(Wirus wybiega i chowa się za kotarą)
(Na scenę wchodzi Henio z mamą. Henio ma brudne ręce i buzię. Mama ma torbę z zakupami.)
Mama: Oj Heniu, Heniu, mój synu miły,
Gdzież to te rączki tak się zbrudziły?
(Henio ogląda ręce, wyciera o ubranko)
Henio: Czy rączki brudne? Ależ nie! Wcale!
Moje raczki wyglądają doskonale.
Mama: Przypatrz się Heniu, ten brudek szaro-bury,
Lubi się chować za twe pazury.
A w nim się chowa wirus zarazek.
Zjesz brudnymi rękami i się zarazisz.
(Henio odwraca się do widowni i mówi)
Henio: A kto widział wirusa dziwaka? (wzrusza ramionami)
To chyba tylko bajka jakaś.
Ja tam nie wierze w te wszystkie koszałki-opałki.
(Odwraca się do mamy)
Mamo jeść mi się chce.
(Mama wypakowuje owoce, ciastka i układa na stole)
Mama: Na obiad musisz jeszcze poczekać.
Ale weź sobie jakieś owoce.
Tylko pamiętaj, umyj owoce i umyj ręce,
A więc się pośpiesz, idź do łazienki.
(Mama odwraca się i gotuje na piecu)
Henio: Woda mi zbrzydła, wstręt mam do mydła.
Nie będę myć się wcale.
Mama nie widzi (rozgląda się). To doskonale.
(Zza kurtyny cicho wychodzi Wirus, dotyka dłoni Henia, owoców – śmieje się bezgłośnie)
(Wirus mówi do widowni)
Wirus: Moje zadanie już wykonane, co teraz będzie wiem doskonale.
Hi, hi, ha, ha doskonale, doskonale.
(Henio bierze owoce, ciastko i zjada)
Henio: Mamo już zjadłem śliwkę, jabłko rumiane,
Chrupiące ciastko też mi smakowało,
Lecz pić mi się przez to bardzo zachciało.
Mama: Woda w czajniku nie zagotowana. Nie ma problemu.
To tylko chwilka. Poczekaj trochę, nie pij wody z kranu.
(Nalewa wody do czajnika i odwraca się do piecyka)
(Henio odwraca się do widowni)
Henio: Czekać, czekać, mnie pić się chce (Tupie nogą, robi naburmuszoną minę)
A w kranie wody ile kto chce. (Nalewa wodę do skzlanki)
(zza kurtyny wysuwa się roześmiany Wirus – naśladując ruch nurkowania dotyka szklanki
z wodą)
(Wirus mówi do widowni)
Wirus: W wodzie z kranu też mam mieszkanie,
Nic mi się tutaj nie stanie.
No chyba gdyby Henio wodę zagotował.
No ale on tego nie zarobi, o to nie boli mnie głowa.
(Wirus wychodzi, Henio wypija wodę)
Henio: Mamo, trochę się pobawię (wychodzi)
(Za kurtyną Henio ubiera się na żółto)
(Mama ustawia garnki na stole i woła)
Mama: Heniu, już obiad, proszę do stołu.
Ugotowałam pyszny rosołek.
(Wchodzi Henio, zgięty, buzia wykrzywiona, trzyma się za prawy bok)
Lecz co to synku, co Ci się stało?
Czyżby ci może coś dolegało?
Henio: Ojej, ojej, brzuch boli cały.
I jakiś żółty cały się stałem.
Mama: (załamuje ręce) Bardzo poważnie to wszystko wygląda.
Muszę zawołać pana doktora.
(Mama podchodzi do telefonu i dzwoni)
Mama: Dzień dobry, czy to doktor Teodor Mało?
Głos zza kurtyny: Dzień dobry, tak, a co się stało?
Mama: Henio jest żółty, boli go brzuch.
Nie wiem co robić, on woła tylko oh, ah, eh, uh.
Głos zza kurtyny: Czy Henio dzisiaj może coś jadł?
Mama: Tak. Ciastka, owoce na stole stały
Bo obiad nie był przygotowany.
Głos zza kurtyny: Cóż, domyślam się, że Henia dopadł Wirus, złośliwy Mądrala,
Trzeba więc Henia przywieźć do szpitala.
(Mama odkłada słuchawkę i pyta Henia)
Mama: Heniu, syneczku miły, czyś mył owoce i ręce w łazience.
Henio: (chlipie) Nieee, bo mi się nie chciało.
I wodę z kranu piłem niezagotowaną.
Mama: Trudna rada, jedziemy do lekarza (wychodzą)
(Na scenę wpada Wirus)
Wirus: Jestem Wspaniały, Henia Brudaska pokonałem.
Oj długo będzie musiał się męczyć, łykać tabletki
I leżeć w łóżku kilka miesięcy.
A ja już teraz szukam wśród dzieci takich Brudasów,
Co mamy nie słuchają i brudnymi rękami smakołyki zjadają.
Bo mnie nikt nie da rady, nie pokona…
(Wchodzi pielęgniarka)
Oj, oj, a kto to jest ona?
Pielęgniarka: Jestem pielęgniarką, mam na ciebie sposób.
Czy wirusie jesteś już gotów?
Wirus: (niepewnie, z obawą) A na co?
Pielęgniarka: Tu przecież cudów nie ma,
Ja robię dzieciom szczepienia.
Żaden im wirus wtedy nie zagrozi,
A o to przecież chodzi.
Wirus: (przestraszony) A może dzieci nie chcą szczepienia?
Boją się igły, pani…
Pielęgniarka: (pyta widownię) Dzieci, wolicie chorować,
a może lepiej szczepionki przyjmować?
(Widownia odpowiada)
Wirus: (zły) Widzę, że tu nie mam nic już do roboty.
Znikam, ale wrócę! Gdy zobaczę brudne ręce,
Brudne owoce, wodę pitą z kranu to wrócę, wrócę!
Pielęgniarka: A może nie?
(Wirus wybiega ze sceny)
(Wraca mama z Heniem)
Henio: Mamo obiecuję:
Będę mył ręce przed jedzeniem.
Będę mył owoce.
Nie będę pił wody prosto z kranu.
I będę chodził z mamą na szczepienia.
Mama z pielęgniarką: To rozumiemy!
Wirus: (Zza kurtyny) Mam wrócić?
(Widownia odpowiada)
Opracowała:
mgr B. Kaczmarczyk
|
